เราเป็นคนไม่ชอบเข้าหาคนอื่นเลยมีเพื่อนสนิทในห้องเเค่2คนนอกนั้นไม่สนิทเเต่คุยเล่นได้ปกติค่ะ เราจะเรียกเพื่อนสนิทว่า บี กับ ซี นะคะ เราย้ายโรงเรียนมาเจอกับบีซึ่งตอนนั้นบีไม่มีเพื่อนคบเราเลยไปเป็นเพื่อนกับบีเเต่นิสัยหลายๆอย่างของบีทำให้ความคิดเราเริ่มเปลี่ยนไป บีชอบใช้อารมณ์ซึ่งเราพยายามเข้าใจในจุดนี้ของบีว่าบีอาจจะใจร้อนเเต่บีอารมณ์เสียเเล้วไล่ด่าคนอื่นไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย เถียงไม่ออกก็ถอนหายใจใส่เเล้วเดินหนี ไม่สนด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดหรือถูก มองว่าตัวเองเป็นศูนย์กลาง เเต่ตอนนั้นเราไม่มีเพื่อนเลยคบกับบีต่อเพราะบีก็มีด้านดีเหมือนกันอย่างน้อยอ่ะนะคะ ต่อมาซีก็ย้ายโรงเรียนมาเราเลยไปตีสนิทกับซีเพื่อหนีบีเเต่บียังคงตามเราไปทุกที่จนน่ารำคาญ เราพยายามตีตัวออกห่างบีมากๆเเต่มันไม่ได้อ่ะ จริงๆถ้าเลิกคบบีเราจะไม่มีเพื่อนสนิทเเล้วเเต่เอาจริงๆเรามองว่าไม่มียังดีกว่ามีเเล้วเจอคนเเบบนี้อีกค่ะ มีครั้งนึงเราไม่พยายามเจ็บคอมากๆพูดทีเสียงเเทบไม่ออก ในคาบไทยครูให้อ่านออกเสียงทั้งห้องเราก็อ่านๆไปพอจบคาบบีเดินมาด่าเราบีบอกว่าบีไม่ได้ยินเราอ่านเราพยายามอธิบายว่าเราอ่านเเต่เสียงเราเบาเพราะเจ็บคอ+บีนั่งไกลจากเรา เเละบีไม่ฟังบีบอกว่าเราเป็นภาระ บอกว่าบางทีโลกก็ไม่ได้ต้องการคนเเบบเธอ เราเเบบเอ้าผิดไร นอกนั้นยังมีอีกหลายเรื่องที่ทำให้เราเกลียดเพื่อนคนนั้นซึ่งทุกเรื่องที่เพื่อนทำเเล้วเพื่อนผิดเราไม่เคยได้รับคำขอโทษเลยค่ะ
เราเกลียดเพื่อนตัวเองค่ะทำไงดี