ประโยคจากหนังสือ วะบิ ซาบิ อย่าง "เพราะไม่สมบูรณ์แบบ เราจึงเป็นมนุษย์"  ยังคงเป็นปริศนาธรรมในหัวผมมาจนถึงตอนนี้

ในโลกของเราทุกวันนี้ ทุกอย่างในชีวิต ทั้งการทำงาน ทั้งชีวิตในแต่ละวัน รวมไปถึงสังคม ต่างก็บังคับให้มนุษย์เรานั้นต้องทำทุกๆอย่างได้สมบูรณ์แบบ 

ไม่เว้นแม้แต่กับผม ผมก็ต้องยอมรับตัวเองว่าตนเองก็ทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่ามาหลายครั้งในหน้าที่การงานและในชีวิต เผชิญโลกเพียงลำพัง ลองผิดลองถูก หลายๆครั้งก็แลกมาด้วยราคาที่สุดจะแพง อีกด้านนึงของผม ผมสามารถทำสิ่งนั้นได้อย่างไร้ที่ติ ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ก็ยังมีอีกด้านนึงของผมที่ฉุดรั้งตัวเองไว้คือ Human Error , Common Mistake ความผิดพลาดของมนุษย์ต่างๆนานา ที่ไม่ว่าผมจะแก้ไขเพียงใด แก้ได่สำเร็จแล้ว 100% ก็ยังมีความผิดพลาดใหม่ๆมาเรื่อยๆ ประดุจ ความผิดพลา่ด A แก้ได้แล้ว ทีนี้ก็มาเจอความผิดพลาด B แล้วพอแก้ได้ก็มาเจอปัญหา C D E F G จนถึงไม่มีที่สิ้นสุด

หลายๆครั้งที่คำว่า "เพราะไม่สมบูรณ์แบบ เราจึงเป็นมนุษย์" ใช้ไม่ได้กับผม เพราะผมอยู่และโตในสังคมที่ต้องการความ Perfect ในขณะที่ผมนั้นเป็น Imperfect ในสังคม

จึงเป็นที่มาของคำถามที่ว่า เพราะไม่สมบูรณ์แบบ เราจึงเป็นมนุษย์ มันจะใช้ได้ยังไงกับโลกที่สังคมต้องการความสมบูรณ์แบบ ?