เรื่อง สามีถูกผีรุม
สารินกับสามี ซื้อบ้านโบราณหลังหนึ่งไว้ที่เชียงใหม่ สารินอยากได้บ้านใหม่เพราะเธอกลัวผีไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้มีคนตายมาแล้วกี่คน แต่เนื่องจากเงินมีไม่พอและสามีเธอไม่กลัวผีจึงซื้อบ้านหลังนี้ไว้ในราคาที่ถูกมากจนน่าสงสัย แต่คนขายก็บอกว่ารักบ้านอยากขายให้คนที่ดูว่าจะรักบ้านเหมือนพวกเขา เมื่อซื้อแล้วก็รีโนเวทใหม่หมดทั้งหลังจนสวยงามน่าอยู่
เดือนแรกสารินตกลงกับสามีว่าจะยังนอนอยู่บ้านเดิม ส่วนสามีมานอนเฝ้าบ้านใหม่ตลอด วันนี้เป็นวันหยุดนักขัติฤกษ์ติดกับเสาร์อาทิตย์เธอจึงคิดมาอยู่กับสามี โดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า พอไปถึงสามีทำหน้าแปลกใจและดูตื่นเต้นที่เธอมาอยู่ด้วย
"คุณมาไม่บอกกล่าว ผมทำบ้านรกไปหมด อย่าบ่นกันนะ"
"จะบ่นอะไร รกก็ช่วยกันเก็บ"
เธอเดินเข้าไปในบ้านรกจริง ๆ กระดาษทิชชูเกลื่อนห้องรับแขก เช็ดอะไรกันนักหนา ในครัวมีกล่องอาหารสำเร็จรูปอยู่หลายกล่องล้นถังขยะใบใหญ่ สามีเธอคนเดียวกินอะไรมากมายขนาดนี้ สามีเห็นเธอมองก็รีบกระวีกระวาดเอาถังขยะออกไปทิ้งทันที
สารินเดินต่อไปยังห้องนอน ผ้าปูที่นอนยุ่งเหยิง หมอนในหนึ่งอยู่บนหัวเตียงอีกใบอยู่ปลายเตียง ผ้าห่มกองอยู่กับพื้น แล้วเธอก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างใต้เตียงตรงขอบเตียง เส้นผมผู้หญิงคล้ายผมคนแก่สีเทาบ้างขาวบ้างร่วงอยู่สองสามเส้น กวาดมองต่อไปก็เจอเส้นผมสีทองอีก และนั่นเส้นผมสีน้ำตาล บนที่นอนก็มี เธอเดินต่อไปในห้องน้ำตรงท่อระบายนำก็มีเส้นผมทั้งสามสีกองรวมกันอยู่เต็มที่กรองเส้นผม สารินขนลุกซู่ รีบวิ่งออกมาจากห้องนอน
"คุณเป็นอะไร ตกใจอะไร"
"ฉันลืมทำงานชิ้นหนึ่งค่ะ ต้องรีบกลับไปทำเดี๋ยวนี้เลย ขอโทษนะที่ไม่ได้ค้างเป็นเพื่อนอย่างที่ตั้งใจ" สารินกลับไปถึงบ้านเก่าก็โทรศัพท์หาแม่ทันที พร้อมกับเล่าให้แม่ฟังว่า
"แม่คะ หนูคิดว่าที่บ้านใหม่มีผีแน่นอนค่ะ เมื่อกี้หนูไปหาคุณอุทิศมา หนูเจอเส้นผมคนแก่ เส้นผมคล้ายของชาวต่างชาติสีทอง สีน้ำตาล ทั้งในห้องนอนและห้องน้ำ คืนนี้หนูเลยไม่กล้าค้างต้องกลับมาเอาพระที่บ้านแล้วพรุ่งนี้จะไปใหม่เอาพระไปด้วยค่ะ"
"แม่ว่าหนูไม่ต้องเอาพระไปก็ได้ แค่อย่าไปกลัวมันตั้งสติให้ดีแล้วมองสิ่งที่เห็นตรงหน้าให้ชัดเจนว่ามันคืออะไร แล้วผีมันจะกลัวหนูเอง เชื่อแม่ อ้อให้หนูเข้าบ้านตอนค่ำนะอย่าให้ใครรู้แม้แต่อุทิศ แล้วแม่จะตามไปสมทบด้วยไม่ต้องกลัวลูก"
สารินกลับไปบ้านใหม่อีกครั้งโดยสามีไม่รู้ เธอไขกุญแจเข้าบ้าน และก้าวเดินอย่างเบาที่สุดขึ้นไปห้องนอนชั้นบน ค่อยเปิดประตูห้องนอนอย่างเบามือ แล้วภาพที่เห็นในห้องนอนท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงสว่างจากภายนอกส่องเข้ามา ก็ทำให้เธอหัวใจแทบหยุดเต้น เธอเห็นผีสามตัวต้องเป็นผีผู้หญิงเพราะผมเผ้ายาวรุงรังปิดหน้าตา พวกมันกำลังรุมทำร้ายสามีของเธอ เป็นตายอย่างไรเธอก็จะต้องช่วยสามี เธอก้าวผ่านประตูเข้าไปแล้วกดสวิทช์เปิดไฟทันที
แล้วสารินก็ทำตามที่แม่บอกเพ่งมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างมีสติแล้วจากความกลัวก็เป็นความโกรธ จากความโกรธก็เป็นความกล้า เธอเล่นงานผีสามตัวกระเจิดกระเจิงไปคนละทางโดยไม่ต้องใช้พระอย่างที่แม่บอก ส่วนสามีเธอนอนระทดระทวยอยู่บนเตียง สารินเลยเอาพระผาง (ขา) สองข้างที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดซัดไปแบบไม่ยั้ง
"หยุดได้แล้วลูกไล่ผีบ้ากามออกไปจากร่างเขาแล้ว ก็ค่อยคุยกันว่าชึวิตจะไปต่ออย่างไร แม่เป็นพยานให้และจะตัดสินความให้ถ้าต้องการ"
ตั้งแต่นั้นมาสารินก็ไม่เคยกลัวผีอีกเลย แต่อุทิศกลายเป็นคนกลัวเมียไปตลอดชีวิต
เขียนโดย PippaSmile พิปป้าสมายล์
เขียนเมื่อ 9 ตุลาคม 2565
เรื่องสั้นหัดเขียน : เรื่อง สามีถูกผีรุม
เรื่อง สามีถูกผีรุม
สารินกับสามี ซื้อบ้านโบราณหลังหนึ่งไว้ที่เชียงใหม่ สารินอยากได้บ้านใหม่เพราะเธอกลัวผีไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้มีคนตายมาแล้วกี่คน แต่เนื่องจากเงินมีไม่พอและสามีเธอไม่กลัวผีจึงซื้อบ้านหลังนี้ไว้ในราคาที่ถูกมากจนน่าสงสัย แต่คนขายก็บอกว่ารักบ้านอยากขายให้คนที่ดูว่าจะรักบ้านเหมือนพวกเขา เมื่อซื้อแล้วก็รีโนเวทใหม่หมดทั้งหลังจนสวยงามน่าอยู่
เดือนแรกสารินตกลงกับสามีว่าจะยังนอนอยู่บ้านเดิม ส่วนสามีมานอนเฝ้าบ้านใหม่ตลอด วันนี้เป็นวันหยุดนักขัติฤกษ์ติดกับเสาร์อาทิตย์เธอจึงคิดมาอยู่กับสามี โดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า พอไปถึงสามีทำหน้าแปลกใจและดูตื่นเต้นที่เธอมาอยู่ด้วย
"คุณมาไม่บอกกล่าว ผมทำบ้านรกไปหมด อย่าบ่นกันนะ"
"จะบ่นอะไร รกก็ช่วยกันเก็บ"
เธอเดินเข้าไปในบ้านรกจริง ๆ กระดาษทิชชูเกลื่อนห้องรับแขก เช็ดอะไรกันนักหนา ในครัวมีกล่องอาหารสำเร็จรูปอยู่หลายกล่องล้นถังขยะใบใหญ่ สามีเธอคนเดียวกินอะไรมากมายขนาดนี้ สามีเห็นเธอมองก็รีบกระวีกระวาดเอาถังขยะออกไปทิ้งทันที
สารินเดินต่อไปยังห้องนอน ผ้าปูที่นอนยุ่งเหยิง หมอนในหนึ่งอยู่บนหัวเตียงอีกใบอยู่ปลายเตียง ผ้าห่มกองอยู่กับพื้น แล้วเธอก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างใต้เตียงตรงขอบเตียง เส้นผมผู้หญิงคล้ายผมคนแก่สีเทาบ้างขาวบ้างร่วงอยู่สองสามเส้น กวาดมองต่อไปก็เจอเส้นผมสีทองอีก และนั่นเส้นผมสีน้ำตาล บนที่นอนก็มี เธอเดินต่อไปในห้องน้ำตรงท่อระบายนำก็มีเส้นผมทั้งสามสีกองรวมกันอยู่เต็มที่กรองเส้นผม สารินขนลุกซู่ รีบวิ่งออกมาจากห้องนอน
"คุณเป็นอะไร ตกใจอะไร"
"ฉันลืมทำงานชิ้นหนึ่งค่ะ ต้องรีบกลับไปทำเดี๋ยวนี้เลย ขอโทษนะที่ไม่ได้ค้างเป็นเพื่อนอย่างที่ตั้งใจ" สารินกลับไปถึงบ้านเก่าก็โทรศัพท์หาแม่ทันที พร้อมกับเล่าให้แม่ฟังว่า
"แม่คะ หนูคิดว่าที่บ้านใหม่มีผีแน่นอนค่ะ เมื่อกี้หนูไปหาคุณอุทิศมา หนูเจอเส้นผมคนแก่ เส้นผมคล้ายของชาวต่างชาติสีทอง สีน้ำตาล ทั้งในห้องนอนและห้องน้ำ คืนนี้หนูเลยไม่กล้าค้างต้องกลับมาเอาพระที่บ้านแล้วพรุ่งนี้จะไปใหม่เอาพระไปด้วยค่ะ"
"แม่ว่าหนูไม่ต้องเอาพระไปก็ได้ แค่อย่าไปกลัวมันตั้งสติให้ดีแล้วมองสิ่งที่เห็นตรงหน้าให้ชัดเจนว่ามันคืออะไร แล้วผีมันจะกลัวหนูเอง เชื่อแม่ อ้อให้หนูเข้าบ้านตอนค่ำนะอย่าให้ใครรู้แม้แต่อุทิศ แล้วแม่จะตามไปสมทบด้วยไม่ต้องกลัวลูก"
สารินกลับไปบ้านใหม่อีกครั้งโดยสามีไม่รู้ เธอไขกุญแจเข้าบ้าน และก้าวเดินอย่างเบาที่สุดขึ้นไปห้องนอนชั้นบน ค่อยเปิดประตูห้องนอนอย่างเบามือ แล้วภาพที่เห็นในห้องนอนท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงสว่างจากภายนอกส่องเข้ามา ก็ทำให้เธอหัวใจแทบหยุดเต้น เธอเห็นผีสามตัวต้องเป็นผีผู้หญิงเพราะผมเผ้ายาวรุงรังปิดหน้าตา พวกมันกำลังรุมทำร้ายสามีของเธอ เป็นตายอย่างไรเธอก็จะต้องช่วยสามี เธอก้าวผ่านประตูเข้าไปแล้วกดสวิทช์เปิดไฟทันที
แล้วสารินก็ทำตามที่แม่บอกเพ่งมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างมีสติแล้วจากความกลัวก็เป็นความโกรธ จากความโกรธก็เป็นความกล้า เธอเล่นงานผีสามตัวกระเจิดกระเจิงไปคนละทางโดยไม่ต้องใช้พระอย่างที่แม่บอก ส่วนสามีเธอนอนระทดระทวยอยู่บนเตียง สารินเลยเอาพระผาง (ขา) สองข้างที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดซัดไปแบบไม่ยั้ง
"หยุดได้แล้วลูกไล่ผีบ้ากามออกไปจากร่างเขาแล้ว ก็ค่อยคุยกันว่าชึวิตจะไปต่ออย่างไร แม่เป็นพยานให้และจะตัดสินความให้ถ้าต้องการ"
ตั้งแต่นั้นมาสารินก็ไม่เคยกลัวผีอีกเลย แต่อุทิศกลายเป็นคนกลัวเมียไปตลอดชีวิต
เขียนโดย PippaSmile พิปป้าสมายล์
เขียนเมื่อ 9 ตุลาคม 2565