ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เราคบกับแฟนมาได้ จะ4ปีแล้วค่ะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ และด้วยช่วงวัยทำงาน/เรียน เรายังไม่เคยเจอกัน เรารู้จักกันผ่านทาง เกม เกมนึง เราอายุห่างกับแฟน 14ปี ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต่างดีต่อกันมาตลอด เขาคอยช่วยเหลือเราตลอด ซัพพอร์ตเราดีระดับนึง ให้ทั้งค่าขนม ซื้อของให้ ให้เงินใช้บ้างเล็กน้อย จนเราก็เกรงใจ แต่ก็มีบางที ที่คำพูดของเขามันดูถูกเรา จนบางที เราก็อยากออกมาจากที่ตรงนั้น แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราคิดว่า เขาคือ คนที่ซัพพอร์ตเราทุกอย่าง เขามีบุญคุณกับเรา เราจะต้องทดแทนคุณให้กับเขาเหมือนที่เขา ทำให้เรา มีหลายๆครั้ง ช่วง2ปีมานี้ เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นก็มีหลายๆเรื่องที่ทำให้เรา อึดอัด และไม่เป็นตัวเอง
เวลาที่ทะเลาะกัน ก็หนักถึงขั้นจะเลิกกัน แต่มันก็ไม่ได้ เพียงเพราะเราเป็นห่วงเขา เราไม่อยากให้เขาไปเป็นแบบเดิม เราจึงต้องคบกันต่อมาเรื่อยๆ (ที่เป็นห่วงไม่ใช่ว่า เราอยากจะได้เงินเขาหรือว่าอะไร แต่เรารู้สึกผูกพันธ์ เป็นห่วงเขา ไม่อยากให้เขาทำตัวเละเทะ)
เรื่องเหล่านี้เราก็เก็บมาคิดตลอด เคยเปิดใจคุยแล้ว จนไม่อยากจะคุยเพราะรู้ว่าคุยไปก็เท่านั้น กลางคืนคุยเคลียร์กัน เขาตกลงว่าจะเปลี่ยนการพูด ของตัวเอง พออีกวันถัดมา ก็มาเป็นเหมือนเดิม พูดดูถูกใส่เหมือนเดิม พูดไม่เอาใคร ในส่วนของตรงนี้เราไม่ได้ว่า ว่าเขาไม่ดีซะหมด เขาก็มีข้อดี แต่ก็นั่นแหละเนอะ คนเรามีทั้งดีและเสีย เราไม่กล้าบอกเลิกเขา เพราะเราเป็นห่วง เรายังรักเขา แต่เราก็อยากจะเลิก เพราะความรู้สึกหลังๆมานี้ มันจืดจางหมดแล้ว
(ในส่วนของเรื่องเงิน ที่เขาให้เราใช้ อะไรต่างๆ เราก็บอกเขาตลอด ว่าเราจะคืนให้หมด ไม่อยากมีอะไรติดค้าง เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการ ) เวลาเราทะเลาะกัน และเราขอเลิก เขามักจะพูดทุกครั้งว่า ให้เราหาคนใหม่ ที่ดีกว่าเขา ให้หาคนที่ซัพพอร์ต ให้เงินใช้ ช่วยเหลือตลอดให้ได้แบบเขา ในคำพูดเหล่านี้ มันก็มีคำดูถูกแฝงอยู่ ลึกๆ เขาอาจจะไม่คิดอะไร แต่เรานี่สิ ทุกวันนี้ก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่บ่อย เราควรจะดการกับความรู้สึกตรงนี้ยังไงคะ เราก็ยังเด็ก ยังคิดอะไรไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่
ไม่กล้าบอกเลิก เพราะเป็นห่วงเขา
เราคบกับแฟนมาได้ จะ4ปีแล้วค่ะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ และด้วยช่วงวัยทำงาน/เรียน เรายังไม่เคยเจอกัน เรารู้จักกันผ่านทาง เกม เกมนึง เราอายุห่างกับแฟน 14ปี ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต่างดีต่อกันมาตลอด เขาคอยช่วยเหลือเราตลอด ซัพพอร์ตเราดีระดับนึง ให้ทั้งค่าขนม ซื้อของให้ ให้เงินใช้บ้างเล็กน้อย จนเราก็เกรงใจ แต่ก็มีบางที ที่คำพูดของเขามันดูถูกเรา จนบางที เราก็อยากออกมาจากที่ตรงนั้น แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราคิดว่า เขาคือ คนที่ซัพพอร์ตเราทุกอย่าง เขามีบุญคุณกับเรา เราจะต้องทดแทนคุณให้กับเขาเหมือนที่เขา ทำให้เรา มีหลายๆครั้ง ช่วง2ปีมานี้ เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นก็มีหลายๆเรื่องที่ทำให้เรา อึดอัด และไม่เป็นตัวเอง
เวลาที่ทะเลาะกัน ก็หนักถึงขั้นจะเลิกกัน แต่มันก็ไม่ได้ เพียงเพราะเราเป็นห่วงเขา เราไม่อยากให้เขาไปเป็นแบบเดิม เราจึงต้องคบกันต่อมาเรื่อยๆ (ที่เป็นห่วงไม่ใช่ว่า เราอยากจะได้เงินเขาหรือว่าอะไร แต่เรารู้สึกผูกพันธ์ เป็นห่วงเขา ไม่อยากให้เขาทำตัวเละเทะ)
เรื่องเหล่านี้เราก็เก็บมาคิดตลอด เคยเปิดใจคุยแล้ว จนไม่อยากจะคุยเพราะรู้ว่าคุยไปก็เท่านั้น กลางคืนคุยเคลียร์กัน เขาตกลงว่าจะเปลี่ยนการพูด ของตัวเอง พออีกวันถัดมา ก็มาเป็นเหมือนเดิม พูดดูถูกใส่เหมือนเดิม พูดไม่เอาใคร ในส่วนของตรงนี้เราไม่ได้ว่า ว่าเขาไม่ดีซะหมด เขาก็มีข้อดี แต่ก็นั่นแหละเนอะ คนเรามีทั้งดีและเสีย เราไม่กล้าบอกเลิกเขา เพราะเราเป็นห่วง เรายังรักเขา แต่เราก็อยากจะเลิก เพราะความรู้สึกหลังๆมานี้ มันจืดจางหมดแล้ว
(ในส่วนของเรื่องเงิน ที่เขาให้เราใช้ อะไรต่างๆ เราก็บอกเขาตลอด ว่าเราจะคืนให้หมด ไม่อยากมีอะไรติดค้าง เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการ ) เวลาเราทะเลาะกัน และเราขอเลิก เขามักจะพูดทุกครั้งว่า ให้เราหาคนใหม่ ที่ดีกว่าเขา ให้หาคนที่ซัพพอร์ต ให้เงินใช้ ช่วยเหลือตลอดให้ได้แบบเขา ในคำพูดเหล่านี้ มันก็มีคำดูถูกแฝงอยู่ ลึกๆ เขาอาจจะไม่คิดอะไร แต่เรานี่สิ ทุกวันนี้ก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่บ่อย เราควรจะดการกับความรู้สึกตรงนี้ยังไงคะ เราก็ยังเด็ก ยังคิดอะไรไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่