ผมมีประสบการณ์การได้คบหากับแฟนเก่าที่เป็นเพื่อนสนิทกัน ผมชื่อปลั๊กครับ อายุ 20 ปี เพื่อนสนิทผมชื่อกล้วยครับ ในช่วงม.ปลายผมได้เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งนึงครับ แล้วก็ได้มีเพื่อนสนิทอยู่คน แต่มีคนนึงที่ผมรู้สึกชอบตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรก เราได้พูดคุยกันอยู่บางในช่วงเทอมแรกครับ แล้วก็เริ่มสนิทกันขึ้นมาเรื่อยๆ จนเป็นเพื่อนสนิทกันสุดๆ ในช่วงนั้นผมก็มีแฟนครับ แฟนผมอยู่โรงเรียนเดียวกันซึ่งเป็นรุ่นพี่ 1 ปี ในช่วงแรกๆ แฟนผมก็หึงครับ ที่ผมกับกล้วยคุยกัน สนิทกัน อยู่ด้วยกัน จนเขาคิดว่าผมกับกล้วยเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ผมกพยายามปฏิเสธครับ เพื่อไม่ให้ความแตก เราสนิทกันมากครับ เราคุยกันได้ทุกเรื่อง ผมก็คอยซัพพอร์ต คอยดูแลกล้วยในสถานะเพื่อนมาโดยตลอดครับ วันที่กล้วยมีปัญหา จะมีผมคอยช่วยเหลืออยู่เสมอครับ จนทุกคนในห้องเริ่มคิดว่าผมกับกล้วยเป็นมากกว่าเพื่อน แต่กล้วยก็มีแฟนนะครับ มีมาตลอดในช่วงที่เป็นเพื่อนสนิทกัน เวลาที่กล้วยทะเลาะกับแฟน ก็จะทักคอยโทรหาผม เพื่อปรึกษา ระบายเรื่องต่างๆ ผมก็คอยโอ๋ คอยเอาใจอยู่เสมอครับ จนมาถึงช่วงม.6 เทอม 2 ใกล้จะปิดเทอมแล้ว กล้วยคบกับผู้ชาบคนนึงครับ เป็นเพื่อนสนิทของผมเอง ซึ่งในตอนนั้นมันก็ยังไม่รู้ครับว่าผมชอบกล้วย มันเคยถามผมนะครับ ว่าชอบกล้วยรึเปล่า ผมก็พยายามปฏิเสธทุกวิถีทาง จนมันเชื่อผม กล้วยกับเพื่อนสนิทของผม คบกันประมาณ 6 เดือนแล้วก็เลิกกันครับ สาเหตุเกิดจากผมนี่แหละครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า ( เพื่อนสนิทผมที่เป็นผู้ชาย ผมขอเรียกมันว่า A แล้วกันนะครับ ) A มันแอบนอกใจกล้วย ไปคุยกับน้องในโรงเรียน แล้วก็แอบมีอะไรกันกับเพื่อนของแฟนเก่ามัน ซึ่งผมอะชอบกล้วยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผมทนที่เห็นมันทำแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ เพราะผมทะนุถนอมกล้วยมาโดยตลอด ผมไม่ยอมให้มันทำตัวแบบนี้กับกล้วยครับ ผมก็เลยบอกเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทของกล้วยฟัง เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเลิกกันครับ ในช่วงนั้นกล้วยเฮิร์ทมาก ไม่เข้าโรงเรียนเลยครับ ไม่คุยกับใคร ตกเย็นมาก็โทรหาผม ให้ผมปลอบ มาระบายกับผม ผมก็พยายามทำให้เขาคลายเครียดครับ จนเขารู้สึกดีขึ้นมา ผมยังจำได้ดีในคำพูดที่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกคลั่งเขามากๆ นั่นคือ รู้รึเปล่าว่ากูเคยชอบ กูคุยกับแล้วสบายใจมากเลย ขอบคุณมากๆเลยนะ ผมยังรู้สึกว่าคำพูดนี้มันคุ้มค่ากับการที่ผมทำเพื่อเขามาโดยตลอดเลยครับ ( ลืมบอกไป ผมเลิกกับแฟนเก่าตอนม.5 ครับ สาเหตุขอไม่บอกนะครับ ไม่เกี่ยวกับกล้วยด้วยนะครับ ) เราคุยกันนานมาก แต่กล้วยก็ยังคงรู้สึกแย่อยู่ กล้วยบอกกับผมว่า ไม่อยากเข้าโรงเรียนเลย ไม่อยากเจอหน้าใคร มาอยู่กับกูได้มั้ย ที่รีสอร์ท ผมก็ตกใจไปพักนึงครับ ผมก็ตอบไปว่า อยู่อะ อยู่ได้ แต่ไปเรียนดีกว่ามั้ยอะไรประมาณนี้ ผมพยายามพูดกล่อมให้กล้วยเข้าโรงเรียนครับ แต่ผมก็ไม่เคยกล้าขัดใจกล้วย จนสุดท้ายก็ไปเจอกันที่รีสอร์ท วันนั้นวันที่ 17 กุมภาพันธ์ครับ เป็นวันที่ผมมีความสุขมาก แต่ในช่วงเช้าที่อยู่ด้วยกัน กล้วยก็ยังคงระบาย ร้องไห้อยู่ ผมก็คอยปลอบ คอยพูดให้รู้สึกดีขึ้น จนทุกอย่างโอเคขึ้น และในช่วงเวลาสำคัญทุกอย่างมันเงียบลงครับ ใจผมเต้นแรงมาก เพราะผมคิดว่า วันนี้แหละผมจะสารภาพกับกล้วยว่าผมชอบกล้วย ผมก็เลยตัดสินใจถามเกิ่น เรื่องคบกันเพื่อนอะไรแบบนี้ จนกระทั่งกล้วยถามว่าทำไมถึงถามแบบนี้ ผมก็ยังไม่กล้าพูดตรงๆ จนกล้วยพูดขึ้นว่า กูเป็นเพื่อนสนิทนะ บอกกูได้ทุกเรื่อง ผมก็เลยตัดสินใจบอกกล้วยไปว่า กูชอบ ชอบมานานแล้วด้วย หลังจากนั้นก็พรรณนายาวเหยียด ให้กล้วยฟัง กล้วยก็อึ้งไปพักนึง แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด เพราะผมไม่เคยแสดงให้เห็นเลยว่าชอบ เราก็คุยกับไปพักใหญ่ จนรู้สึกว่า โอเค เข้าใจทุกอย่างแล้ว ก็ต่างฝ่ายต่างนอนบนเตียง ผมก็ยังคงใจเต้นแรงอยู่เหมือนเดิม เพราะความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว คนที่ผมสารภาพรักนอนอยู่ข้างๆ มันทำให้ผมอธิบายความรู้สึกไม่ถูก แต่ในใจผม ไม่มีเรื่องที่อยากจะมี Sex กับกล้วยเลยนะครับ เพราะผมอยากจะอยู่ดูแลกล้วยมากกว่าที่จะมาทำให้กล้วยเสียหายครับ ผมเลือกที่จะหันไปดึงตัวกล้วยมากอดไว้ ผมมองใบหน้ากล้วย กล้วยหลับตาปี๋เลยครับ แล้วกล้วยก็พูดว่า อยากทำแบบนี้มานานแล้วใช่มั้ย ด้วยใบหน้าที่ดูมีความสุขครับ ผมรู้สึกว่า ผมโคตรโชคดีเลย ในนาทีนั้นมันเป็นเหมือนความฝันที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นจริงครับ ผมหอมไปที่หน้าผากของกล้วย มันทำให้เขินมากเลย มีความสุขแบบบอกไม่ถูก ซึ่งกล้วยก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน ในวันนั้น ผมเฝ้าดูกล้วยนอนหลับบนหน้าอกของผมทั้งวัน ผมเฝ้าแต่หอมแก้มและหน้าผากของกล้วยจนตกเย็น จากนั้นเราก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน และได้พูดคุยถึงความรู้สึกในวันนั้นกันทังคืน ผมก็ยังคงสารภาพรักกับกล้วย ตกเป็นจำเลยรักของกล้วย ตั้งแต่ตอนนั้นเลยครับ จนคืนนั้นเราก็ได้ขยับความสัมพันธ์จากเพื่อนสนิท เป็นแฟนกันครับ 

**ถ้ามีคนมาอ่าน ผมก็จะเล่าให้ฟังต่อในกระทู้ต่อไปนะครับ