จะว่าผมอกตัญญูก็ได้นะครับ ผมขอบอกเหตุผลของผมนะครับ
ตั้งแต่เกิดมาผมขาดความรักมากตอนเป็นเด็ก ผมต้องอยู่บ้านเช่าเล็กๆพ่อแม่ก็ทำงานอยู่หน้าร้าน ปกติจะด่ากันทุกวันเลยครับยันปัจจุบันตอนนั้นทางบ้านก็พอถูๆไถๆได้อยู่มั้งพอจำความได้ จนผมมีน้อง ภาระก็มากขึ้นผมแทบไม่มีโมเม้นท์พ่อแม่มาสอนการบ้านเลยครับ ทำงานกันทุกวันวันไหนแม่ทำไม่ถูกใจพอก็ตระโกนด่ากันทุกวันไม่เกรงใจข้างบ้านหรือผมเลย จนมีวันนึงในชีวิตที่พ่อผมขู่เอาเงินจากแม่ แม่ก็บอกไปว่าไม่มีเหมือนพ่อต้องเอาไปจ่ายหนี้หรือไปซื้อเหล้ากินกับเพื่อนนี่แหละครับ เถียงกันอยู่นานสุดท้ายพ่อก็หัวเสียถีบแม่ลงไปนอนกับพื้นจนแม่ผมต้องร้องไห้ แล้วผมนั่งเล่นอยู่ข้างๆระหว่างเหตุการณ์ สุดท้ายพ่อค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอแล้วก็จากไป แม่ก็มานั่งสาปแช่งพ่อหลังจากนั้น ผมก็ทำไรไม่ได้ เมื่อโตขึ้นหน่อยผมก็อยากได้พวกมือถืออะไรบ้างเพราะมันค้างแบบแค่ดูยูทูปก็มีกระตุก แม่ผมก็บอกรอก่อนเดี๋ยวได้เงินจะซื้อให้ สุดท้าย พอถึงเวลาจริงก็ไม่ซื้อให้แล้วก็บอกว่ามีหนี้ ผมก็รอไปก่อน หลังๆพ่อแม่ผมก็ไปออกรถกระบะผ่อนอีก เพิ่มหนี้ แล้วก็ไปสร้างกำแพงผมว่ามันเกินจำเป็นอะไม่หันมาดูลูกบ้างหรอ
ผมเบื่อชีวิตเบื่อครอบครัว
ตั้งแต่เกิดมาผมขาดความรักมากตอนเป็นเด็ก ผมต้องอยู่บ้านเช่าเล็กๆพ่อแม่ก็ทำงานอยู่หน้าร้าน ปกติจะด่ากันทุกวันเลยครับยันปัจจุบันตอนนั้นทางบ้านก็พอถูๆไถๆได้อยู่มั้งพอจำความได้ จนผมมีน้อง ภาระก็มากขึ้นผมแทบไม่มีโมเม้นท์พ่อแม่มาสอนการบ้านเลยครับ ทำงานกันทุกวันวันไหนแม่ทำไม่ถูกใจพอก็ตระโกนด่ากันทุกวันไม่เกรงใจข้างบ้านหรือผมเลย จนมีวันนึงในชีวิตที่พ่อผมขู่เอาเงินจากแม่ แม่ก็บอกไปว่าไม่มีเหมือนพ่อต้องเอาไปจ่ายหนี้หรือไปซื้อเหล้ากินกับเพื่อนนี่แหละครับ เถียงกันอยู่นานสุดท้ายพ่อก็หัวเสียถีบแม่ลงไปนอนกับพื้นจนแม่ผมต้องร้องไห้ แล้วผมนั่งเล่นอยู่ข้างๆระหว่างเหตุการณ์ สุดท้ายพ่อค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอแล้วก็จากไป แม่ก็มานั่งสาปแช่งพ่อหลังจากนั้น ผมก็ทำไรไม่ได้ เมื่อโตขึ้นหน่อยผมก็อยากได้พวกมือถืออะไรบ้างเพราะมันค้างแบบแค่ดูยูทูปก็มีกระตุก แม่ผมก็บอกรอก่อนเดี๋ยวได้เงินจะซื้อให้ สุดท้าย พอถึงเวลาจริงก็ไม่ซื้อให้แล้วก็บอกว่ามีหนี้ ผมก็รอไปก่อน หลังๆพ่อแม่ผมก็ไปออกรถกระบะผ่อนอีก เพิ่มหนี้ แล้วก็ไปสร้างกำแพงผมว่ามันเกินจำเป็นอะไม่หันมาดูลูกบ้างหรอ