มีใครเคยเสียใจ และอยากร้องไห้ แต่ร้องไห้ไม่ออกไหมครับ

ชีวิตโสด ไม่เคยผ่านการแต่งงาน ไม่เคยมี ชีวิตคู่ ในความคิดเหมือนอายุยังไม่เกิน 20 หรือไม่เกิน 30 ในความรู้สึก เหมือนตัวเองยังไม่เข้าสู่วัยกลางคน ที่ไหนได้ ปีนี้ก็ 40 +5แล้ว หันไปดูข้างหลัง คนรุ่นเดียวก

มีใครเคยรู้สึกไหมคะว่า เราเคยตั้งใจเต็มที่กับบางสิ่ง ทั้งความสัมพันธ์ การงาน ความฝัน หรือแม้แต่การพยายามเป็น “คนที่ดีพอ” สำหรับใครบางคน แล้ววันหนึ่ง…ทุกอย่างมันก็ยังไม่เป็นแบบที่เรา

หนูเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเห็นสิ่งที่สวยงามในโลกนี้แล้ว หนูไม่ได้ไปดูศิลปินที่หนูชอบ แล้วเพื่อนได้ไป ก็เอาแต่อวดว่าจะได้เจอแล้ว แล้วหนูต้องนั่งรับฟังคำพวกนี้ตลอด หนูต้องเก็บไว้ในใจแล้วกลับมาร้องไห้คนเดียว

สวัสดีค่ะ เกริ่นก่อน เป็นผญ อายุ18ปีค่ะ พ่อเเม่หย่าร้างกัน ปัจจุบันอาศัยอยู่กับคุณพ่อค่ะ เเละตอนนี้คุณพ่อเเต่งงานใหม่เรียบร้อยค่ะ ส่วนหนูเป็นเด็กมหาลัยเเล้วค่ะ จะกลับมาบ้านตอนปิดเทอม ส่วนใหญ่อยู่คนเดี

คือเรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่เด็กเลย โดนด่าโดนว่าด้วยถ้อยคำรุนแรงตลอด โดนดูถูกทั้งคนนอก และคนในครอบครัว จนบางที เราได้ยินคำหยาบพวกนั้นยิ่งมากระทบกลับเรา เราจะรู้สึกต่อต้านและจำฝังใจในทันที ตอนเด็กเราร้องไ

ชอบงอแง เวลาหิวข้าว 😁 เวลาหิว ตาก็จะขวางๆๆหน่อยคะ ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน มื้อเย็นเป็นมื้อปลดปล่อย อาหารอร่อยๆๆเพียบเลยคะ นั่งกินข้าวคนเดียว ชินแล้ว 😅 เป็นคนไม่ค่อยชวนใครมาทานข้าว ถ้าคนๆนั้นไม่พิเ

เรามีปัญหาส่วนตัวที่เล็กมากๆแต่เกิดขึ้นซ้ำๆทุกอาทิตย์ ทุกครั้งที่มีปัญหาเราไม่รู้สึกเสียใจเลย แต่จะร้องไห้ออกมาเองอยู่ตลอด บางทีก็หยุดไม่ได้ เรารู้สึก/คิดว่า อีกแล้วหรอ ทำไมวะ พอได้แล้วมั้ง เราไม่แน่