สวัสดี ค่ะ  เราคนนึงที่ยู่ในครอบครัวที่คนอื่นมองว่ามันเพอร์เฟคทุกอย่างลูกดีแต่ลึกๆแล้วเคยถามตัวเด็กคนนั้นบ้างมั้ยว่ารู้สึกยังไง วันนี้ วันที่ 03/10/65 เวลา11:14 แม่ได้ตะโกนเรียกเราแต่เราไม่ได้ยินเพราะเราอยู่หลังบ้านแต่แม่อยู่หน้าบ้านแล้วแม่ก็ตะโกนดังมากๆว่าทำเห*ยไรอยู่เราซักผ้าเช็ดโต๊ะอยู่หลังบ้าน พอเราได้ยินเสียงตะโกนเร่เลยรีบวิ่งไปหน้าบ้านแล้วถามแม่ส่ามีอะไร แม่บอกว่ากูจะเอาผ้าเช็ดโต๊ะหูเป็นอะไรติดโทรสัพใส่จังเลยไอบูธูทแล้วด่าเราไม่หยุดเลยเราพยายามจะไม่สนใจ เขาก็ได้พูดขึ้นมา ชั้นหมดความอดทนแล้วนะไม่ทนแล้ว ความอดทนชั้นมีจำกัด แล้วคุณคิดว่าเด็กคนนี้ไม่มีหรอคิดว่า คุณมีคนเดียวหรอ แล้วเอาเราไปเปร่ยบเทียบกับคนอื่น เรารู้ตัวดีว่าการเรียนเรามันแย่ลงจะให้มาทำข้อสอบเด็กป.1หรอมันไม่ได้ แต่เราก้ทำไรไม่ได้ เขาบอกว่า ต่อให้เรียนเก่งยังไง สุดท้ายถ้าเราข.กมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกและบอกว่ากูส่งให้ไปเรียยไม่ได้ให้ไปหาผ.ชไปนอนหลับ คบเพื่อนก็คบแต่คนเห*ยๆ เราอยากจะถามเขากลับเหมือนกันว่าถ้าเป็นเขาเขาจะเลือกเพื่อนคนที่เข้ากับเราได้หรือเบือกคนที่เรียนเก่งตามที่พ่อแม่ต้องการ พวกเขาก็คิดแค่ว่าคบเพื่อนที่เรียนดีการเรียนก็จะดีแต่บางทีให้เพื่อนเลวๆที่คุณพูดถึงอาจจะมีอนาคตไกลกว่าคนที่คุณพูดถึงก้ได้ แล้วรู้มั้ยว่าคนที่คุณชมนีกชมหนาอ่ะตอนนี้เปนยังไง พอด่าเราเสดหลังจากนั้นก้เงียบไปเราเลยไม่สนใจ การมาเล่าในนี้เหมือนเป็นการระบายความรู้สึกที่เก็บมานานถึงจะเอาไปพูดไม่ได้แต่ก็ขอพิมระบายในนี้แล้วกันนะคะ เราอยากรู้ความคิดทุกคนมากว่สบ้านไหนเป็นแบบนี้