"การเริ่มใหม่ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ได้ง่ายสำหรับผม"

..ผมคบกับอดีตภรรยามา 18 ปี มีลูกสาวที่น่ารัก 2 คน
แต่เมื่อถึงจุดที่ไม่อยากให้เกิด เรามีปัญหากัน และแยกทาง หย่าร้างกัน
ผมหนี ไม่เอาอะไรเลย ไปใช้ชีวิตที่กระบี่ 1 ปีเต็มๆ
เพราะ "ใจแตกสลาย"
อยู่กระบี่ ไม่สามารถทำงานให้เกิดรายได้
ทำงานไม่ไหว ออกมาก็ไม่ค่อยดี ไปหาลูกค้าก็ไม่มีสมาธิ
เสียทั้งงาน ลูกค้า และความน่าเขื่อถือ
ไม่เกิดรายได้ในการ เลี้ยงชีพตัวเอง,จัดการปัญหาส่วนตัว และการจัดการหนี้สิน
ผมหลุดไปอีกดาวเคราะห์หนึ่ง คิดเพียงแค่ว่าหาเงินได้เยอะๆ
แล้วจะกลับมาเหมือนเดิม

ไม่มีวินาทีใหนที่ไม่คิดถึง เด็กๆ และเธอ
ผมทำร้ายตัวเองด้วยการจมอยู่กับความเศร้า
และการทำร้ายตัวเอง แบบกระทำตัวเองจริงๆ
ทุกเย็นดึงตัวเองให้ทุกข์ด้วยความเหงาของทะเล และเสียงคลื่น
..กระบี่สวยมาก และโครตเหงาได้เช่นกันหากอยู่คนเดียว
ผมเก็บตัวอยู่ในห้องพัก

ในที่สุดช่วงเวลาการหนีไปกระบี่ ก็หมดลง
ผมกลับไปพักที่บ้านเชียงใหม่ อยู่กับ พ่อแม่
เพื่อรักษาจิตใจตัวเองใช้เวลา 1 เดือน
สภาพตอนนั้นผมไม่มีสติ ต้องนอนหยอดข้าวต้ม ผอม ไม่มีแรง และเบลอ
คุณแม่และญาติๆ เริ่มปรึกษากันว่าจะส่งผมไป โรงพยาบาลเฉพาะทางดีใหม
และเพื่อนก็มอบงานและให้โอกาศสู้อีกครั้ง

ผมกลับบ้านนนทบุรี หลังเดิมที่ผมเคยอยู่ พร้อมหน้า
..ซึ่งมันเป็นบ้านที่ว่างเปล่าไปแล้ว
กลับมาเปิดออฟฟิส รับงานอีกครั้ง
มันทรมานมาก ที่ต้องกลับมา
ภาพของครอบครัว เสียงหัวเราะของเด็กๆ และรอยยิ้มของเธอ
มันเต็มบ้านไปหมด มันอาจเป็นความทรงจำที่ดี
...แต่ก็ทำร้ายผมได้ตลอดเวลาในบางมุม

ผมพยายามใช้ชีวิตให้สดชื่นขึ้น หาอะไรใหม่ๆทำ
อยากMove on อยาก Go on อยากเริ่มใหม่อีกครั้ง
ผมกลับมาวาดรูป ออกกำลัง ปั่นจักรยาน เล่นโยคะ
เลิกบุหรี่ เลิกดื่มแอลกอฮอลล์ (จริงๆหยุดได้นานแล้ว)
เลิกทำอะไรที่ทำร้ายตัวเอง..หัดรักตัวเองให้เป็น
แต่มันยังเหงามากๆอยู่ดี การอยู่บ้านคนเดียวในสภาวะนี้
มันอันตรายมากๆ ผมออกไปข้างนอกดบ้าง..แต่ก็ไม่นาน
ผมติดบ้านหลังนี้...ผมรู้สึกเป็นห่วงมัน (ในแง่ความรู้สึก) กลัวบ้านเหงา

เมื่อ 3 เดือนที่ผ่านมา ผมเปิดใจตัวเองลองคุยกับ ผญ. คนหนึ่ง
อยากเริ่มใหม่ หาคนคุย
แต่ไปไม่รอด ด้านทัศนคติผมยอมรับตัวเองเลย
ว่าผมมีแนวทางการคิดและใช้ชีวิตที่ชัดเจน จนยากเข้าถึง
การหย่าร้างครั้งล่าสุดก็เพราะเหตุผลนี้
สุดท้าย ผญ.ก็บอกผมว่า
"สุดท้ายเชื่อเลยพี่จะอยู่คนเดียวบนโลก ทุกคนไม่ได้ทิ้งพี่ แต่พี่ผลักทุกคนออกไป"

ในวัยอายุ44 ที่ผมคิดว่าตัวเองยังแจ๋ว
มันไม่สายไปที่จะทำอะไร
ยังมีอะไรอีกตั้งเยอะแยะที่ผมอยากทำก่อนตาย
อดีตเป็นสิ่งที่ผ่านมา เราไม่สามารถลืมอดีตได้
แต่เราสามารถเลือกเก็บความทรงจำที่ดีใว้คนเดียว
ใว้ให้แค่เราคนเดียวแอบยิ้ม เวลาท้อได้
..ไม่มีใครให้กำลังใจ เราให้กำลังใจตัวเองได้นะ
ตลกตัวเองอยู่เหมือนกัน ที่ยิ้มให้ตัวเองหน้ากระจกคนเดียว
ตื่นมาเจอห้องที่ว่างเปล่าทุกเช้า แต่กลับพูดคนเดียวกับตัวเองว่า 
"อรุณสวัสดิ์นะ โครตเก่งเลยที่พาตัวเองมาถึงขนาดนี้ได้ วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน ทำได้อยู่แล้ว"
เมื่อก่อนผมเห็นเป็นเรื่องตลกนะที่ทำแบบนี้ เหมือนคนอ่อนแอ ปวกเปียก
(การร้องให้เหมือนกัน ผมไม่ร้องให้เลย พอได้ร้องมันโครตดีเลย คนร้องให้ไม่ได้อ่อนแอนะ)

---

   กำลังใจที่มาจากตัวเองดีที่สุด แต่อย่าหลอกตัวเองว่ามีความสุขนะครับ
มองโลกในแง่บวกใว้ เหรียญมีมากกว่า 2 ด้านเสมอ
ผมพบบทความนี้ ใช้สติ ด้วยเหตุและผล ในการอ่าน ผมว่าเจ๋งไปเลยนะ
ขอแปะใว้ เผื่อเป็นแรงบันดาลใจหรือสะกิดต่อมเล็กๆที่ซ่อนในหลืบมืดมิดของใจเราได้

         15 วิธีอยู่กับตัวเอง ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ให้มีความสุข
1 หาเป้าหมายในชีวิต แต่ไม่ต้องผูกมัดกับผลลัพธ์
2 การจัดลำดับของชีวิต และการให้เวลากับสิ่งที่ชอบ
3 จับตัวเองให้ได้เวลาคิดลบ 
4 อย่าเสพติดโดปามีน (dopamine) หรือ ‘ฮอโมนแห่งความสุข’
5 ‘การพักผ่อนเติมพลัง’ เป็นหน้าที่อย่างหนึ่ง
6 ค้นพบตัวเอง ครั้งแล้วครั้งเล่า
7 รับรู้อารมณ์และความรู้สึกของตัวเอง
8 การยอมรับตัวเอง
9 การให้รางวัลตัวเอง
10 การไม่เอาความสุขไปผูกอยู่กับคนอื่น 
11 หาความสุขให้กับตัวเองทุกวัน
12 ลด ‘ความไม่ดี’ ออกไปจากชีวิตบ้าง
13 สุขภาพกายที่ดีจะทำให้สุขภาพจิตดีตาม
14 จำไว้ว่าความสุขจากการอยู่กับตัวเองนั้นมีมากกว่าที่คุณคิด
15 หาบาลานซ์ระหว่างอารมณ์และเหตุผลที่เหมาะกับคุณ

Credit by Tiger Rattana in Uncategorized

---

ธรรมชาติและเวลาความเหมาะสมจะมาหาเราเอง