สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ คือผมอยากเลี้ยงเเมวจรครับ เเต่คืออยากให้ฟังก่อนนะครับว่าทำไมผมถึงอยากเลี้ยง
คือตอนเเรกผมก็ไม่ได้อยากเลี้ยงเเต่เหมือนผมไปเจอเเมวของเพื่อนครับน้องเป็นเเมวจรสามสีอายุ3สัปดาห์ครับ ผมก็ไม่ได้เลี้ยงนะครับเเต่ก็ไปเล่นกะน้องอาทิตย์ละ5วันเลยทั้งป้อนนมเช็ดอึเช็ดฉี่ สำหรับผมเหมือนมันมีความสุขมากเลยครับเวลาได้เล่นกะมัน มันรู้สึกเหมือนถูกชะตาละมั้งครับ เเต่พอช่วงวันที่27ที่ผ่านมาน้องมีอาการท้องเสียเเล้วเริ่มซึมเพื่อนที่เลี้ยงก็พาไปหาหมอในวันที่28 หมอบอกว่าน้องมีเเบคทีเรียในท้องจึงต้องมาทานยาเเละให้น้ำเกลือในวันที่29 ตอน20:00น. ผมติดงานไปไม่ได้เเต่เราไปหาน้องตอน4โมงเย็นน้องซึใไปมากตัวผอมมากไม่กินนมเลยตามจริง วันที่27มีลูกแมวคนรู้จักเพื่อนตายไปก่อนตอนนั่นผมก็เริ่มกลัวเเล้วเพราะมันซึมลงไปเยอะมาก พอในวันที่30น้องก็จากไปตอน 11:40 เเต่เพื่อนบอกผมทำใจไว้ได้เลยตอน8โมงกว่าๆ ซึ่งผมก็พอทำใจได้ว่าไม่รอดเเต่ก็หลอกตัวเองว่าไม่หรอกน้องอาจดวงดี เเต่ไม่เลยน้องจากผมไปครับ ตอนนั้นจำได้เลยครับว่าผมพยายามกลั้นน้ำตาเแล้วแต่มันก็ไหลทั้งวันเพราะมันเหมือนความทรงจำทั้งหมดมันกลับมาครับ ตอนน้องโมโหเวลาผมป้อนนมช้าน้องก็จะกัดนิ่วผมไม่ก็ขาตัวเอง หรือไม่ก็ตอนน้องชอบมานั่งหน้าผมเวลาผมเล่นเกมส์ เเละตอนที่น้องชอบมานอนซุกเเขนผม ผมรู้สึกเหมือนเสียสิ่งที่รักไปเลยถึงจะเป็นเวลาสั้นๆก็ตาม อาจเป็นเพราะช่วง2ปีนี้ผมดิ่งลงพอมีไรมาชูใจเลยรู้สคกดีมากๆ
พอน้องเสียไปผมรู้สึกอยากมีเเมวเเบบน้องสักตัวมาคอยชูใจผมบอกเเม่ว่าอยากเลี้ยงแมวเเต่แม่ผมไม่ให้เพราะผมกะน้องคนเล็กเป็นโรคในกลุ่มเดียวกันคือเเพ้ภูมิตีวเองเเต่ผมเป็นน้อยกว่าน้องเเละพึ่งมาเป็นได้2ปีครับ แม่บอกว่ามันไม่ดีต่อตัวผมเเละน้อง ผมเลยถามว่าถ้าเรียนจบผมทำงานผมขอได้ไหมเขาก็ไม่ให้ เขาบอกว่าจะเอามันมาเป็นภาระตัวเองทำไมเเต่ผมมองว่าไม่ใช้ภาระเเต่เขาคือลูกผมเขาให้คำเด็ดขาดเลยว่าไม่ ทุกครั้งที่คุยเขาบอกว่าไร้สาระเเบบนี้ไม่ต้องมาคุย เเละเขาบอกว่าร้านเราเป็นเเม่ค้ามีเเบบนี้ขนเเมวก็เต็มอาหารสิ ผมเลยบอกว่าผมเลี้ยงที่บ้านเลี้ยงที่ห้องซึ้งบ้านผมก็มีเเมวข้างบ้านมาคลุกอยู่ที่บ้านผมตลอดเเต่ก็ไม่มีขนหลุดเลยเเต่เขาก็ไม่ให้ ผมควรทำไงครับ อ้อลืมเลยผมเรียกลูกผมที่เสียว่า
ตัวน้อยครับ ไปเป็นเเมวน้อยบนดาวแมวเเล้ว
อยากเลี้ยงแมวเเต่แม่ไม่ให้....ทำไงครับ
คือตอนเเรกผมก็ไม่ได้อยากเลี้ยงเเต่เหมือนผมไปเจอเเมวของเพื่อนครับน้องเป็นเเมวจรสามสีอายุ3สัปดาห์ครับ ผมก็ไม่ได้เลี้ยงนะครับเเต่ก็ไปเล่นกะน้องอาทิตย์ละ5วันเลยทั้งป้อนนมเช็ดอึเช็ดฉี่ สำหรับผมเหมือนมันมีความสุขมากเลยครับเวลาได้เล่นกะมัน มันรู้สึกเหมือนถูกชะตาละมั้งครับ เเต่พอช่วงวันที่27ที่ผ่านมาน้องมีอาการท้องเสียเเล้วเริ่มซึมเพื่อนที่เลี้ยงก็พาไปหาหมอในวันที่28 หมอบอกว่าน้องมีเเบคทีเรียในท้องจึงต้องมาทานยาเเละให้น้ำเกลือในวันที่29 ตอน20:00น. ผมติดงานไปไม่ได้เเต่เราไปหาน้องตอน4โมงเย็นน้องซึใไปมากตัวผอมมากไม่กินนมเลยตามจริง วันที่27มีลูกแมวคนรู้จักเพื่อนตายไปก่อนตอนนั่นผมก็เริ่มกลัวเเล้วเพราะมันซึมลงไปเยอะมาก พอในวันที่30น้องก็จากไปตอน 11:40 เเต่เพื่อนบอกผมทำใจไว้ได้เลยตอน8โมงกว่าๆ ซึ่งผมก็พอทำใจได้ว่าไม่รอดเเต่ก็หลอกตัวเองว่าไม่หรอกน้องอาจดวงดี เเต่ไม่เลยน้องจากผมไปครับ ตอนนั้นจำได้เลยครับว่าผมพยายามกลั้นน้ำตาเแล้วแต่มันก็ไหลทั้งวันเพราะมันเหมือนความทรงจำทั้งหมดมันกลับมาครับ ตอนน้องโมโหเวลาผมป้อนนมช้าน้องก็จะกัดนิ่วผมไม่ก็ขาตัวเอง หรือไม่ก็ตอนน้องชอบมานั่งหน้าผมเวลาผมเล่นเกมส์ เเละตอนที่น้องชอบมานอนซุกเเขนผม ผมรู้สึกเหมือนเสียสิ่งที่รักไปเลยถึงจะเป็นเวลาสั้นๆก็ตาม อาจเป็นเพราะช่วง2ปีนี้ผมดิ่งลงพอมีไรมาชูใจเลยรู้สคกดีมากๆ
พอน้องเสียไปผมรู้สึกอยากมีเเมวเเบบน้องสักตัวมาคอยชูใจผมบอกเเม่ว่าอยากเลี้ยงแมวเเต่แม่ผมไม่ให้เพราะผมกะน้องคนเล็กเป็นโรคในกลุ่มเดียวกันคือเเพ้ภูมิตีวเองเเต่ผมเป็นน้อยกว่าน้องเเละพึ่งมาเป็นได้2ปีครับ แม่บอกว่ามันไม่ดีต่อตัวผมเเละน้อง ผมเลยถามว่าถ้าเรียนจบผมทำงานผมขอได้ไหมเขาก็ไม่ให้ เขาบอกว่าจะเอามันมาเป็นภาระตัวเองทำไมเเต่ผมมองว่าไม่ใช้ภาระเเต่เขาคือลูกผมเขาให้คำเด็ดขาดเลยว่าไม่ ทุกครั้งที่คุยเขาบอกว่าไร้สาระเเบบนี้ไม่ต้องมาคุย เเละเขาบอกว่าร้านเราเป็นเเม่ค้ามีเเบบนี้ขนเเมวก็เต็มอาหารสิ ผมเลยบอกว่าผมเลี้ยงที่บ้านเลี้ยงที่ห้องซึ้งบ้านผมก็มีเเมวข้างบ้านมาคลุกอยู่ที่บ้านผมตลอดเเต่ก็ไม่มีขนหลุดเลยเเต่เขาก็ไม่ให้ ผมควรทำไงครับ อ้อลืมเลยผมเรียกลูกผมที่เสียว่า
ตัวน้อยครับ ไปเป็นเเมวน้อยบนดาวแมวเเล้ว