เราอายุ17ใกล้18 หนูตัดสินใจเดินออกมาจากบ้านเพราะเกิดเหตุการณ์ที่ว่า เรานั่งแคะหูอยู่แล้วพ่อเราเอา ใข้ให้เอาขยะไปทิ้ง แต่เราแคะหูอยู่เลยตอบไปว่าจ้ะ แคะหูก่อนนะ อยู่ๆพ่อก็โมโหแล้วก็เอาถุงขยะขว้างใส่เรา แล้วในถุงนั้นมันมีขวดแก้ว พอมันโดนแขนเรามันทำให้แขนเราขยับไม่ได้พอแกขว้างเสร็จ แกก็ถีบเรา(เราไม่เคยตอบโต้แต่ไหนแต่ไร) มันไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนเราโดนมาตลอด บ้านเราเป็นบ้านที่ให้ความสำคัญกับหลานชายมากกว่า เราเคยหุงข้าวแต่วันนั้นเราหุงน้อย คนในบ้านบอกเราว่า ไปกินที่อื่นข้าวที่เหลือในหม้อจะเอาไว้ให้น้อง(เป็นลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ชาย) เราทำงานบ้านเกือบทุกอย่างในบ้านในขณะที่น้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องไม่ต้องทำอะไรเลย เราเลยตัดสินใจหนีออกมาโดยทีาไม่มีเงินติดตัวสักบาท ไม่มีอะไรติดออกมาด้วยเลย แต่อยู่พ่อเราก็มาพูดว่าเขาโดนคนทิ้งมาตลอดอยู่แล้ว เราแค่อยากรู้ว่าเราคิดถูกมั้ยหรือเราควรทำอย่างไรดีต่อจากนี้ เราฮีลตัวเองไม่ขึ้น เราสับสนไปหมด มีใครช่วยปลดล็อกบางอย่างในใจหนูได้มั้ยคะ