ทุกคนคิดว่าอะไรที่ทำให้เราควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไปบ้างคะ

คือชีวิตเราค่อนข้างตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตรักก็ไปได้ไม่ค่อยดี และครอบครัวเราก็แตกแยก พ่อแม่เลิกกัน ตอนนี้เราไม่ได้อยู่กับที่บ้านค่ะ ออกมาอยู่ตัวคนเดียว มีงานประจำทำ มีเงินใช้ประมาณนึงค่ะ แต่ไม่มีความสุขเลย แต่เราติดต่อกับที่บ้านอยู่ตลอดเลยค่ะ เรารู้สึกว่าทุกคนสำคัญกับเรา ( แต่เราไม่รู้ว่าเราสำคัญกับพวกเขาหรือเปล่า เพราะเวลาที่เรารู้สึกแย่สุดท้ายเราก็ไม่สามารถหันหาพวกเขาได้เลย ) เราจะคิดเสมอพวกเขาสามารถขาดเราได้หากเราหายไปจากโลกนี้ เเชื่ออยู่เสมอว่าทุกคนจะอยู่ได้โดยไม่เสียใจกับการจากไปของเรา เราพยายามหาหนังสืออ่าน หากิจกรรมทำ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นขนาดนั้น มันค่อนข้างเคว้งมากเลยค่ะ จังหวะที่เรานั่งร้องไห้แล้วหันทางไหนก็ไม่มีใครเลย มันเหมือนกันว่าเราอยู่บนโลกที่มีคนเป็นล้านๆคน แต่เรากลับรู้สึกว่าเรามีแค่เรา มีแค่ตัวเองเท่านั้น เราไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยค่ะ จังหวะที่ไม่สามารถสัมผัสถึงความรักของใครได้เลย เราคิดจะไปจากโลกนี้หลายครั้งมากค่ะ แต่ไม่สำเร็จ 
เราอยากอยู่ต่อเพื่อดูความสวยงามของโลกใบนี้นะคะ แต่บางครั้งความสวยงามอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้จริงๆหรือเปล่า เราไม่เคยหาคำตอบได้เลยสักครั้ง
ทุกคนมีคำแนะนำอะไรให้เราได้บ้างมั้ย เราไม่รู้จะไปปรึกษาหรือพูดกับใครดี
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ ^^