พอดีวันนี้เล่นกับลูกของคนแถวบ้านปรากฎว่าเรากลายเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลูกของเค้าโดนดุ
คือ เราก็ชอบเล่นกะเด็กใช่ปะ แล้วทีนี้เราไม่ชอบให้เด็กเล็กๆ ได้แต่อยู่กับมือถือ ชอบให้เดิน วิ่งเล่น ออกกำลังกาย เล่นกับสิ่งที่อยู่กับธรรมชาติมากกว่า เช่น วิ่งไล่กระรอก วิ่งจับผีเสื้อ เล่นดิน เล่นน้ำ แบบนี้มากกว่าแต่อยู่ในสายตาและความปลอดภัย ไม่ใช่พาตกปลา ไปบ่อน้ำที่ลึกๆ หรือเดินเข้าป่าแบบรกๆ ก็ไม่ใช่ประมาณนั้นนะ
แล้วทีนี้เราก็ชวนลูกของเค้าเล่นใช่ปะ เด็กจะชอบมากๆ กับการได้เล่นดิน เล่นน้ำ เล่นต้นไม้ เล่นโยนลูกไม้ อะไรๆที่เก็บได้จากต้นไม้เอามาเล่นได้หมดเลย ทุกส่วนของต้นไม้เล่นได้หมด เมล็ดต้นไม้ก็เอามาทำกับข้าวเล่นแบบเด็กๆ
แต่ปรากฎว่า พ่อแม่เค้ามาเห็น ดุ แล้วก็บอกให้กลับบ้าน เอิ่ม!!! เพราะเค้าบอกว่าเลอะเทอะ สกปรก เออะ ให้ลูกรีบกลับบ้านไปอาบน้ำ แต่เรากับพ่อแม่เค้าก็ไม่ได้มีปัญหากันนะ ก็คุยกันดีปกติ แต่ปกติจะเล่นกันเฉพาะมือถือ คอม ในบ้าน ไม่ค่อยพาไปนอกบ้าน ทีนี้เราก็เนอะ เบื่อเล่นมือถือ ก็อยากจะให้เด็กได้เล่นแบบอะไรแบบนี้บ้าง เคยได้ดูการเรียนการสอนของโรงเรียนของ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา การเรียนการสอนของที่นั้นคือให้เด็กได้ใช้จินตนาการและทำกิจกรรมที่เด็กสนใจได้อย่างเต็มที่
หรือไม่ก็การเอาลูกโป่งมาใส่น้ำแล้วเอามาโยนเล่น ก็สนุกดี แต่พอมันแตก เลอะบ้านพ่อแม่เด็ก บ่น และบอกว่าห้ามเล่นแบบนี้อีก
อะไรฟะ ที่บ้านเราเล่นพิเลนกว่านี้ บ้านเลอะแค่ไหน ก็ไม่ได้บ่นไร ก็สอนปกติแหละว่าถ้าจะเล่นต้องเล่นตรงนั้นตรงนี้ หรือถ้าเลอะแล้วเราต้องรับผิดชอบว่าต้องทำความสะอาดให้เรียบร้อย เล่นเลอะแค่ไหนก็ไม่บ่น แต่ต้องสะอาด
หรือเคสของการเล่นที่บ้านเรานะ บางทีแก้วแตก จานแตก มือถือตกน้ำ ถามว่าที่บ้านเราดุเด็กไหม หรือตี ดุด่า ตำหนิเด็กไหม จะเป็นการสอนมากกว่า เราห่วงใยความรู้สึกของเด็กมากกว่า ของแตก จานแตก ก็เก็บให้เรียบร้อยและสอนให้เค้ารู้คุณค่าของ ของที่แตกไปแล้วเค้าจะค่อย ๆ ซึมและนำไปคิดวิเคราะห์ ครั้งหน้าจะจำได้ว่าไม่เล่น ไม่อะไรแบบนี้หรือระวังมากกว่าเดิม หรือที่บางครอบครัวว่าแรงมากคือทำมือถือตกน้ำ หน้าจอแตก เพราะมันมีมูลค่า แต่ทางบ้านจะไม่ดุแต่จะสอนให้เค้าระวังในคราวต่อไป ของมันเสีย ของมันพัง ยังพอซ่อมได้ แต่ความรู้สึกเด็ก ลึกซึ้งกว่านั่นมาก
เราก็ไม่รู้นะว่าเราคิดผิดไหม แต่ทุกวันนี้ เด็กติดตรึม เด็กเล็ก ๆ นะ
อะ เคยมีอีกเคส เด็กเค้าเอากระดาษปรินท์เอกสารมาวาดรูปเล่น แม่เค้าดุ แต่เราไม่ดุ เราก็ให้เค้าวาด อย่างมากก็ไม่กี่แผ่นเด็กก็เบื่อแล้ว 555 ไม่รู้ว่าเรียกตามใจไหมนะ แต่ก็แค่กระดาษเท่านี้เอง เด็กเค้ามีความสุขกับการวาดรูปก็ปล่อยไปเต็มที่เลย
ไม่ค่อยชอบพ่อแม่ที่ชอบดุลูกตัวเองแบบทำหน้าดุๆ น่ากลัวๆ ขู่ด้วยไม้เรียว ทั้งๆที่พูดคุยสอนลูกดีๆ ก็ได้
คือ เราก็ชอบเล่นกะเด็กใช่ปะ แล้วทีนี้เราไม่ชอบให้เด็กเล็กๆ ได้แต่อยู่กับมือถือ ชอบให้เดิน วิ่งเล่น ออกกำลังกาย เล่นกับสิ่งที่อยู่กับธรรมชาติมากกว่า เช่น วิ่งไล่กระรอก วิ่งจับผีเสื้อ เล่นดิน เล่นน้ำ แบบนี้มากกว่าแต่อยู่ในสายตาและความปลอดภัย ไม่ใช่พาตกปลา ไปบ่อน้ำที่ลึกๆ หรือเดินเข้าป่าแบบรกๆ ก็ไม่ใช่ประมาณนั้นนะ
แล้วทีนี้เราก็ชวนลูกของเค้าเล่นใช่ปะ เด็กจะชอบมากๆ กับการได้เล่นดิน เล่นน้ำ เล่นต้นไม้ เล่นโยนลูกไม้ อะไรๆที่เก็บได้จากต้นไม้เอามาเล่นได้หมดเลย ทุกส่วนของต้นไม้เล่นได้หมด เมล็ดต้นไม้ก็เอามาทำกับข้าวเล่นแบบเด็กๆ
แต่ปรากฎว่า พ่อแม่เค้ามาเห็น ดุ แล้วก็บอกให้กลับบ้าน เอิ่ม!!! เพราะเค้าบอกว่าเลอะเทอะ สกปรก เออะ ให้ลูกรีบกลับบ้านไปอาบน้ำ แต่เรากับพ่อแม่เค้าก็ไม่ได้มีปัญหากันนะ ก็คุยกันดีปกติ แต่ปกติจะเล่นกันเฉพาะมือถือ คอม ในบ้าน ไม่ค่อยพาไปนอกบ้าน ทีนี้เราก็เนอะ เบื่อเล่นมือถือ ก็อยากจะให้เด็กได้เล่นแบบอะไรแบบนี้บ้าง เคยได้ดูการเรียนการสอนของโรงเรียนของ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา การเรียนการสอนของที่นั้นคือให้เด็กได้ใช้จินตนาการและทำกิจกรรมที่เด็กสนใจได้อย่างเต็มที่
หรือไม่ก็การเอาลูกโป่งมาใส่น้ำแล้วเอามาโยนเล่น ก็สนุกดี แต่พอมันแตก เลอะบ้านพ่อแม่เด็ก บ่น และบอกว่าห้ามเล่นแบบนี้อีก
อะไรฟะ ที่บ้านเราเล่นพิเลนกว่านี้ บ้านเลอะแค่ไหน ก็ไม่ได้บ่นไร ก็สอนปกติแหละว่าถ้าจะเล่นต้องเล่นตรงนั้นตรงนี้ หรือถ้าเลอะแล้วเราต้องรับผิดชอบว่าต้องทำความสะอาดให้เรียบร้อย เล่นเลอะแค่ไหนก็ไม่บ่น แต่ต้องสะอาด
หรือเคสของการเล่นที่บ้านเรานะ บางทีแก้วแตก จานแตก มือถือตกน้ำ ถามว่าที่บ้านเราดุเด็กไหม หรือตี ดุด่า ตำหนิเด็กไหม จะเป็นการสอนมากกว่า เราห่วงใยความรู้สึกของเด็กมากกว่า ของแตก จานแตก ก็เก็บให้เรียบร้อยและสอนให้เค้ารู้คุณค่าของ ของที่แตกไปแล้วเค้าจะค่อย ๆ ซึมและนำไปคิดวิเคราะห์ ครั้งหน้าจะจำได้ว่าไม่เล่น ไม่อะไรแบบนี้หรือระวังมากกว่าเดิม หรือที่บางครอบครัวว่าแรงมากคือทำมือถือตกน้ำ หน้าจอแตก เพราะมันมีมูลค่า แต่ทางบ้านจะไม่ดุแต่จะสอนให้เค้าระวังในคราวต่อไป ของมันเสีย ของมันพัง ยังพอซ่อมได้ แต่ความรู้สึกเด็ก ลึกซึ้งกว่านั่นมาก
เราก็ไม่รู้นะว่าเราคิดผิดไหม แต่ทุกวันนี้ เด็กติดตรึม เด็กเล็ก ๆ นะ
อะ เคยมีอีกเคส เด็กเค้าเอากระดาษปรินท์เอกสารมาวาดรูปเล่น แม่เค้าดุ แต่เราไม่ดุ เราก็ให้เค้าวาด อย่างมากก็ไม่กี่แผ่นเด็กก็เบื่อแล้ว 555 ไม่รู้ว่าเรียกตามใจไหมนะ แต่ก็แค่กระดาษเท่านี้เอง เด็กเค้ามีความสุขกับการวาดรูปก็ปล่อยไปเต็มที่เลย