เรากำลังถูกทิ้ง ทำยังไงดี ...

...มีเพื่อนๆแนะนำให้รู้จักกับผู้หญิงกับคนอื่นๆอีกมากมาย ผมคนผิวขาวหน้าตาใช้ได้ ตอนแนะนำก็มีผู้หญิงที่สนใจผมอยู่บ้าง เค้าโทรมาคุยอยู่ตลอด แต่ผมมีความรู้สึกกับเค้าแค่เพื่อน เมื่อเรียนจบและทุกอย่างพร้อมผมก็ตัดสินใจมาเปิดร้านของตัวเองที่ จ.ตาก (พ่อมารับราชการที่จ.ตากครับ) แม่คนจ.ตากพ่อจ.พิษณุโลก ปกติครอบครัวผมจะชอบเข้าวัดทำบุญ ปฏิบัติธรรมบ้างเมื่อมีเวลาครับ เมื่อ10ปีก่อนเพื่อนเรียกให้ผมกินเหล้าผมลองชิมดูแล้วมันขม ผมก็ไม่กินอีกเลยบุหรี่ไม่เคยดูดครับ วันหนึ่งที่วัดจะมีงานบุญ(เป็นที่พักสงฆ์) ชาวบ้านใครว่างก็ไปช่วยกันทำความสะอาดวัด ผมมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งล้างจานอยู่(พึ่งเจอครั้งแรก) หน้าตาเค้าก็ธรรมดาแต่ใจผมเต้นแรงมาก ผมกลับมีความรู้สึกว่าผูกพันกับเค้ามาเนิ่นนาน ครอบครัวของเค้ารับจ้างทั่วไปและพึ่งมาปลูกบ้าน(กระต๊อบ)อยู่ในที่ของเถ้าแก่(เถ้าแก่ให้ครอบครัวเค้ามาเฝ้าและดูแลที่ให้) รั้วติดกันกับบ้านผม วันที่ผมเจอเค้าครั้งแรกที่มาล้างจานเพราะเค้ากลับมาบ้าน(นานๆจะกลับมาที) ปกติเค้าจะพักอยู่ที่หอพักโรงเรียนเพื่อเป็นการประหยัดค่าใช้จ่าย เค้าใกล้จบม.ปลายแล้ว(ศูนย์การเรียนรู้เด็กด้อยโอกาศรวมชาวเขาค่าเทอมไม่แพงเลี้ยงข้าวเช้ากับข้าวเย็น) เมื่อจบม.ปลาย เค้ากลับมาอยู่ที่บ้าน ไปกลับตอนเรียนป.ตรี (เสาร์อาทิตย์เค้าจะไปช่วยพ่อแม่ทำงานรับจ้าง) ผมเริ่มพูดคุยกับเค้า ไม่เคยรังเกียจฐานะของเค้าเลย จนสนิทสนมกับครอบครัวของเค้า ขึ้นลงบ้านเค้าจนเป็นเหมือนบ้านของตัวเอง พ่อแม่เค้าก็ชอบผมมาก ผมดูแลเค้าทุกอย่าง ให้เงินใช้ไม่เคยขาด ไอแพดผมก็ให้เค้าไปใช้  โทรศัพท์ผมก็ซื้อให้ใช้และสมัครเนตรายเดือนให้ใช้ทุกเดือน ไม่สบายผมก็เฝ้าดูแลไม่ห่าง อยากกินอะไรผมก็ซื้อให้(เค้าจะชอบทุเรียนมากๆ) หน้าหนาวผมก็ซื้อเสื้ออุ่นให้ (อายุเราห่างกัน 7 ปี) ตลอดเวลาผมไม่เคยล่วงเกินเค้าเลย ผมคิดว่าเค้ายังเรียนอยู่ จนเค้าจบป.ตรี เค้าต้องไปฝึกงานผู้ช่วยพยาบาลที่เชียงใหม่ ไปกับกลุ่มเพื่อนๆที่เรียนจบมาด้วยกัน 4-5 คน ผมก็ช่วยส่งเงินค่ากินค่าใช้เพื่อแบ่งเบาภาระทางบ้านเค้า 3,000-5,000-7,000 ตามที่เค้าต้องใช้ วันหนึ่งตอนไปช่วยงานวัดยกของขนของกัน ก็ได้รู้จักกับน้องผู้ชายคนหนึ่งที่มาร่วมกันช่วยงานวัด เค้าก็เลยขอผมเป็นเพื่อนทางเฟส ปกติผมจะไม่รับคนที่ไม่รู้จักกันเลย ที่แอดขอมาเป็นเพื่อน ก็เลยแอดเป็นเพื่อนกัน ตอนหัวค่ำก็เข้าไปดูเฟส หน้าเฟสผมก็จะขึ้นเพื่อนของน้องที่พึ่งรับแอดกัน(เพิ่มเป็นเพื่อน)เป็นปกติของเฟส ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมกดเข้าไปดูเฟสของเพื่อนน้อง พอเลื่อนดูไปเรื่อยๆ ก็เจอรูปคนที่ผมคบอยู่กอดจากข้างหลังผู้ชายที่เป็นเพื่อนของน้อง ใช้คางวางซบตรงไหล่แก้มแนบติดกัน แล้วถ่ายรูปคู่กัน กับอีกหลายๆรูปที่เค้าไปเที่ยวแล้วถ่ายรูปด้วยกัน รวมถึงรูปที่ผู้ชายแคปรูปตอนที่เค้านอนคอลคุยกันตอนกลางคืน ผู้ชายเป็นคนเอารูปมาลงเฟสของเค้าแล้วพิมพ์ว่าแฟนผม รักตราบธุรี คนที่ผมคบก็จะกดตอบเป็นรูปคนแก่เฒ่าจูงมือกัน และกดอีโมหัวใจให้กันและกัน เค้ายิ้มด้วยกันอย่างมีความสุข ผมดูวันเดือนปี(ความทรงจำของเค้า)ที่ลงรูป 2ปีที่ผ่านมานี่เอง  ผมใจหายเหมือนตกลงเหวลึกไม่มีที่สุด ความคิดต่างๆถาถมเข้ามา ตลอดเวลา 5 ปี นี่...! ผมซื้อโทรศัพท์เติมเน็ตให้เค้าคอลคุยกัน ให้เงินเค้าไปใช้ไปเที่ยวด้วยกัน ทำไมผมไม่รู้อะไรเลย ตั้งแต่เมื่อไหร่....ทำไมๆๆๆๆๆๆ เพราะผมเป็นคนซื่อเป็นคนไม่มีรสชาติไม่ได้กินเหล้าเที่ยวสนุกสนานแบบคนนั้นหรือ ถึงมาหรอกผม... แล้วสิ่งต่างๆกับเวลาที่เราเคยกินเคยพูดเคยหยอกล้อกันล่ะ ตลอดเวลาเธอไม่เคยแสดงพิรุธอะไรออกมาให้เห็นเลย ผมตัดสินใจลองแกล้งเอารูปที่แคปไว้มาถามแม่เค้าดู แม่เค้าบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน ผมนิ่งเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกเลย ทั้งใจหาย ปากคอสั่น น้ำตาจะไหล(เพราะผมรักเค้ามาก)มากจนไม่อยากให้เค้ารู้ว่า ผมได้รู้ความจริงหมดแล้ว เพราะกลัวเค้าจะบอกเลิกผม กลัวจะไม่ได้เห็นหน้าเค้าอีก กลัวจะไม่ได้พูดกับเค้าอีก กลัวจะไม่ได้ยินเสียงของเค้าอีก ตอนนี้ผมทรมานมาก(พ่อกับแม่ก็ให้กำลังใจตลอดและผมก็ไม่อยากให้พ่อแม่ทุกข์ใจไปกับผมด้วย)เพื่อที่จะตัดใจและยอมรับความจริง ผมพยายามคิดว่าชาติก่อนๆผมคงทำเวรกรรมกับเค้ามามาก มาชาตินี้เค้าเลยมาทวงความรู้สึกที่ผมเคยทำกับเค้าไว้ และผมจะขอใช้ช่วงเวลาที่ห่างกันตอนนี้(เค้าไปเรียนผู้ช่วยพยาบาล) ค่อยๆถอยออกมาเอง ให้เค้าได้มีความสุขกับคนที่เค้ารัก เพื่อนๆพี่ๆครับ ผมทำถูกไม๊ครับที่ถอยออกมาเอง หรือผมควรทำอย่างไรดีครับ (ผมไม่เคยโกรธไม่เคยเกลียดเธอเลย)