อย่างที่เราตั้งกระทู้เลยค่ะ ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ 
เราทะเลาะกับสามีเมื่อคืนนี้เรื่องงานบ้านและอีกหลายอย่างเลยค่ะ เราบอกกับแฟนว่าเราทำงานหนักๆเราปวดหลังปวดทีนึงคือ2-3วันหายเลยค่ะ 
เราเลยบอกแฟนว่าเรื่องงานบ้านเราช่วยกันทำดีกว่าไหม ปกติเราไม่เคยพูดเลยนะคะ งานที่เราต้องทำเป็นประจำทุกวันคือ ล้างจานซึ่งเยอะมากๆ เก็บที่นอน กวาดห้อง ถูห้อง สั่งน้ำ ทำกับข้าว ซื้อของเข้าบ้าน เราเช่าห้องอยู่ค่ะ อยู่ชั้น5และไม่มีลิฟต์ เรื่องยกน้ำคือหนักสุดเพราะสั่งทีนึงคือ4แพ็ค=48ขวดค่ะ เป็นของเซเว่นเราก็เลยพูดกับแฟนว่าเธอไม่เคยคิดจะช่วยชั้นเลยหรอทำทุกวันๆนี่เห็นไม่พูดก็ไม่ถามไม่อะไรเลย แฟนกลับตอบว่าทำไมไม่ยกมาทีละแพ็ค ลงเอาของมาทีละอย่าง เราคือปรี๊ดมากจากที่มาพูดแบบนี้ ไม่ช่วยยกมันจะไม่เร็วกว่าหรอ เราคงทำให้เค้าเป็นแบบนี้จยติดนิสัย เราเป็นคนทำอะไรเองได้ทำเองหมด แล้วสรุปคือทำได้ทุกอย่างก็ทำเองทุกอย่าง อีกอย่างเราเป็นคนทำงานคนเดียว ยังไม่มีลูก คบกับแฟนคนนี้มา7ปี อีกอย่างแฟนเรายังบอกว่าเค้าซื้อขาดเราแล้วจากที่เค้าเอาเงินมาแต่งเรา หมั้น10,000 แต่ง50,000 แต่อันนี้เราบอกตามตรงเลยนะคะ ว่าเงินที่แต่งเป็นเงินที่เราเก็บและหามาเองแต่แฟนกลับไปบอกใครๆว่าเค้าหาเงินมาแต่งเรา เราก็ไม่อยากขัดไม่อยากมีปัญหาหรือให้คนอื่นมองเค้าไม่ดี คือเรารักเค้ารักยอมทำให้เค้าทุกอย่าง หรือเรียกโง่นั้นแหละค่ะ รู้ตัวเองมาตลอดแต่ไม่กล้าเดินออกจากชีวิตเค้า กลัวการไม่มีใครและการอยู่คนเดียว คือเราไมีมีเพื่อนไม่เคยติดต่อกับครอบครัวอีกเลย มันเหนื่อยทุกอย่าง อยู่บ้านเราต้องหาเงินมาเลี้ยงกี่ครอบครัว? ต้องให้เงินทุกเดือน แม่แฟน พ่อแฟน แม่เรา พ่อเรา ซึ่งเค้าต่างคนต่างเลิกกันไปมีลูกใหม่แล้ว เราเลยตัดสินใจมาทำงานที่กรุงเทพ การที่ไม่มีคนรู้จักมันกลับมีความสุขมากกว่า มีปัญหาชีวิตหลายเรื่องมากค่ะ เอาง่ายๆเลย เราอยากเดินออกมาจากชีวิตเค้า ขอคำปรึกษาทุกคนได้ไหมคะ