สวัสดีครับ  ผมเป็นลูกของแม่ที่ตอนนี้แกเป็นโรคจิตเวชนะครับ เคยไปรักษาตัวที่ศรีธัญญา พอกลับมาที่บ้านอาการแกไม่ดีเลยครับที่ออกมาเพราเขาก็จะดีขึ้น แต่เพราะผมไม่มีเงินพอที่จะจ่ายให้กับศรีธัญญา มาอยู่บ้านได้สักพักผมเลยคิดว่าการให้ยาแม่กินแบบนี้มันจะกดประสาทแม่ เลยตัดสินใจเองเลยว่า ต้องหยุดกิน  พอหยุดกินอาการแม่ก็ดีขึ้นแบบโอเคเลยนะครับ  แต่ก็ได้ไม่นาน  พี่เจ้าหน้าที่หลายคนบอกว่า อารมณ์แม่เขาจะสวิงไปมา อารมณ์ขึ้น ลง  เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ล่าสุดผมทะเลาะกับแกแล้วไม่อยากทะเลาะกัน เลยมาอยู่ข้างหลังบ้านกับพ่อดีกว่า พ่อก็โดนแม่เขา ด่าว่าเลยไปอยู่หลังบ้านดีกว่า ผมก็เลยมาอยู่กับพ่อ  บางวันแม่ก็ดีเอาอะไรมาให้กิน แต่บ่อยครั้งที่แม่เขาจะมาหลังบ้านแล้ว มาบ่นมาว่าพวกผม บางครั้งก็ไม่มีใครไปอยู่กับเขา ก็เลยอาละวาดเพื่อนบ้านไปทั่ว เขาแค่มองเข้ามาในบ้านก็ไปด่าเขา บางครั้งก็ทำอะไรที่เรียกร้องความสนใจกับคนในบ้าน .. ตอนนี้ผมสภาพจิตใจไม่ดีเลยครับ วันไหนเขาก่อเรื่องก็จะมีตำรวจมาบ้านทุกครั้งเลย ดีมากที่คนหรือร้านค้าที่แม่ไปก่อเรื่องเขาไม่เอาความ  แต่ผมต้องไปรับทุกครั้ง บอกตรงๆ จิตใจผมย่ำแย่ลงมากๆ ผมกลัวว่าผมเองเนี่ยแหละต้องไปหาหมอโรคจิตเหมือนกับแม่เขา // ผมควรทำยังไงครับ ต้องไปหาหมอเหรอครับ ผมไม่อยากไปเลยจริงๆ ผมจะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไง
ปล . ผมไม่เคยคิดที่จะทิ้งแม่เขานะครับถึงจะเป็นแบบนี้