คือเราหรือหนูดี หนูแล้วกันค่ะคือหนูเรียนมัธยมอยู่ค่ะหนูรู้สึกว่าหนูยังพยายามไม่พอเหมือนคนอื่น นู้นนี่นั่น แต่ทั้งๆที่หนูยังไม่รู้ว่าหนูอยากเป็นอะไรทุกวันหนูต้องตื่นเช้าแปรงฟันอาบน้ำ แล้ว5:00-5:30หนูก็อ่านหนังสือก่อนไปโรงเรียนไปถึงโรงเรียนก็ราวๆ 6:00-6:30 แล้วหนูดูก็แบ่งเวลาไปใช้กับเพื่อนสัก1ชั่วโมงนอกน้นก็อ่านหนังสือทบทวนความรู้ แต่พอใกล้ๆจะสอบหนูก็จำที่หนูอ่านไมไ่ด้เลย พอหนูเล่าให้คุณแม่ฟังคุณแม่ก็บอกหนูว่าหนูยังพยายามไม่มากพอไม่เหมือนคนอื่นเพราะกนูเป็นแบบนี้หนูเลยจำอะไรไม่ได้เอาแต่เล่นกับเพื่อน ทั้งๆที่ตอนนี้หนูจากที่มีเพื่อนเยอะๆตอนประถม พออยู่มัธยมแทบไม่ได้ยุ่งกับใครเลย แต่พอกลับบ้านมา หนูก็เหนื่อยกับการเรียนจริงๆ เรียนทั้งหมด9คาบ เพราะว่าหนูมีเรียนพิเศษสำหรับนักเรียนห้องEPด้วย จากนั้นก็ต้องกลับมาทบทวนบทเรียนที่เรียนไปทั้งหมด แต่พอถึงวิชาแนะแนวครูถามว่าหนูอยากเรียนคณะอะไรอยากเป็นอะไร เพื่อนที่ถึงแม้ไม่ได้เรียนเก่งไม่ได้ดีเริศไม่ได้ที่1 เขาก็ตอบกันได้หมด แต่พอครูถามหนูที่เรียนได้ที่1-2ของห้องหนูกลับตอบครูไม่ได้ว่าหนูอยากเป็นอะไร หนูก็เลยตอบๆตามเพื่อนไป พอกลับบ้าน บางทีแม่ก็จะบอกว่าให้อ่านหนังสือเยอะๆ จะได้เรียนหมอทำค่าราชการเงินเดือนสูงๆ เรียนหมอรักษาพ่อรักษาแม่ฟรี สวัสดิการสูง เราก็ทำตามที่แม่สั่งตลอด แต่พอคิดๆดูแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองอยากเป็นหมอเลยสักนิดเดียว แต่ก็ไม่กล้าไปพูดกับแม่ แต่พอเห็นหลายๆคนที่พยายามมากกว่าหนูบางทีก็รู้สึกท้อหรือเหนื่อยมากจริงที่พยายามไม่มากพอตามที่แม่หรือตัวเองต้องการ  การบ้านหนูก็ค่อนข้างเยอะมากๆ วิชาหลักๆก็คือหลาย10หน้าอยู่เหมือนกัน แล้วยังต้องกลับมาอ่านหนังสือทำแบบฝึกหัดม.ปลาย ทั้งๆที่หนูอยู่ม.1 พอหนูไปถามแม่ว่าอันนี้คือยังไง เขาก็บอกว่าทำไมไม่อ่านมาถามทำไมไม่รู้จักศึกษาหาตวามรู้เอาแต่เล่นโทรศัพท์ ทั้งๆที่เราแทบไม่ได้เล่นหรือจับโทรศัพท์เลยจนเพื่อนต้องบอกว่าให้เราหาเวลามาตอบแชทบ้าง คือบางทีก็ไม่รู้จะทำยังไงให้รู้สึกว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่อยากทำอะไรกันแน่ ขอบคุณค่ะ