ในปัจจุบัน ปัญหาเรื่องสัตว์ต่างถิ่นผสมพันธุ์เเละไปรุกรานระบบนิเวศท้องถิ่นหรือปัญหาหมาเเมวจรจัดสร้างความลำบากต่อประชากรท้องถิ่นเช่น
- ทำร้ายคนและทรัพย์สิน (ข่าวหมากัดเด็กตายก็มีเป็นระยะๆ)
- ปัญหาเรื่องความสะอาด และ โรคติดต่อต่างๆ เช่นพิษสุนัขบ้า
- เรื่องความปลอดภัย เช่น หมาจรจัด วิ่งตัดหน้ารถยนต์ หรือ มอเตอร์ไซค์ ก่อให้เกิดอุบัติเหตุ
นอกจากเรื่องกฎหมายคุมสัตว์เลี้ยงที่ต้องเข้มงวดมากขึ้น (ฝังชิพ ภาษีสัตว์เลี้ยงเเละการปรับ) ผมเลยอยากทราบว่าประเทศอื่นๆเขามี strategy ในการควบคุมประชาการสัตว์จรจัดหรือสัตว์บุกรุกยังไงบ้างครับเเละคิดว่าระบบไหนใช้ต้นทุนน้อยที่สุดเเละควบคุมประชากรสัตว์ได้ดีที่สุดครับ
ประเทศที่พอทราบข้อมูล
นิวซีเเลนด์ - ยาพิษ 1080: เนื่องด้วยจากการที่นิวซีเเลนด์ไม่มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมท้องถิ่นเลย (ยกเว้นค้างคาว) การใช้สารพิษเเบบย่อยสลายได้ในการลดจำนวนประชากรของ หนู พอสซั่ม เออร์มินเเละกวาง ที่เป็นสัตว์รุกรานจึงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดเเละใช้งบประมาณน้อยนิดเมื่อเทียบกับการวางกำดับด้วยมนุษย์(ส่วนนึงเพราะนิวซีเเลนด์มีป่าที่เป็นหุบเขาชัน ยากต่อการเข้าถึง) โดยวิธีปล่อยก็คือโรยสารพิษในรูปของอาหารเม็ดไปตามป่าอุทยานด้วย helicopter ซึ่งเมื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทานเข้าไปตัวสารพิษจะเข้าไปทำลายระบบไหลเวียนเเละทำให้สัตว์ตายจากหัวใจวายหรืออวัยวะล้มเหลว
จากบันทึกของทางการมีเเค่ประชาชนคนเดียวที่ตายจาก 1080 นับตั่งเเต่สารพิษเริ่มใช้เมื่อปี 1950s
ญี่ปุ่น - การุณยฆาต: ผมไม่ค่อยทราบข้อมูลมากเเต่คาดว่าญี่ปุ่นน่าจะมีระบบเเบบถ้าหาคนเลี้ยงไม่ได้ในระยะเวลาหนึ่ง รัฐจะการุณยฆาตสัตว์ด้วยการวางยาหรือลมควัน ส่วนตัวคือมองว่าระบบนี้น่าจะดีเเต่อาจจะต้องใช้งบค่อนข้างมาก
ประเทศที่มีระบบการุณยฆาตสัตว์จรจัด/เอเลี่ยนต่างถิ่นดีที่สุด?
- ทำร้ายคนและทรัพย์สิน (ข่าวหมากัดเด็กตายก็มีเป็นระยะๆ)
- ปัญหาเรื่องความสะอาด และ โรคติดต่อต่างๆ เช่นพิษสุนัขบ้า
- เรื่องความปลอดภัย เช่น หมาจรจัด วิ่งตัดหน้ารถยนต์ หรือ มอเตอร์ไซค์ ก่อให้เกิดอุบัติเหตุ
นอกจากเรื่องกฎหมายคุมสัตว์เลี้ยงที่ต้องเข้มงวดมากขึ้น (ฝังชิพ ภาษีสัตว์เลี้ยงเเละการปรับ) ผมเลยอยากทราบว่าประเทศอื่นๆเขามี strategy ในการควบคุมประชาการสัตว์จรจัดหรือสัตว์บุกรุกยังไงบ้างครับเเละคิดว่าระบบไหนใช้ต้นทุนน้อยที่สุดเเละควบคุมประชากรสัตว์ได้ดีที่สุดครับ
ประเทศที่พอทราบข้อมูล
นิวซีเเลนด์ - ยาพิษ 1080: เนื่องด้วยจากการที่นิวซีเเลนด์ไม่มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมท้องถิ่นเลย (ยกเว้นค้างคาว) การใช้สารพิษเเบบย่อยสลายได้ในการลดจำนวนประชากรของ หนู พอสซั่ม เออร์มินเเละกวาง ที่เป็นสัตว์รุกรานจึงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดเเละใช้งบประมาณน้อยนิดเมื่อเทียบกับการวางกำดับด้วยมนุษย์(ส่วนนึงเพราะนิวซีเเลนด์มีป่าที่เป็นหุบเขาชัน ยากต่อการเข้าถึง) โดยวิธีปล่อยก็คือโรยสารพิษในรูปของอาหารเม็ดไปตามป่าอุทยานด้วย helicopter ซึ่งเมื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทานเข้าไปตัวสารพิษจะเข้าไปทำลายระบบไหลเวียนเเละทำให้สัตว์ตายจากหัวใจวายหรืออวัยวะล้มเหลว
จากบันทึกของทางการมีเเค่ประชาชนคนเดียวที่ตายจาก 1080 นับตั่งเเต่สารพิษเริ่มใช้เมื่อปี 1950s
ญี่ปุ่น - การุณยฆาต: ผมไม่ค่อยทราบข้อมูลมากเเต่คาดว่าญี่ปุ่นน่าจะมีระบบเเบบถ้าหาคนเลี้ยงไม่ได้ในระยะเวลาหนึ่ง รัฐจะการุณยฆาตสัตว์ด้วยการวางยาหรือลมควัน ส่วนตัวคือมองว่าระบบนี้น่าจะดีเเต่อาจจะต้องใช้งบค่อนข้างมาก