เรารู้สึกแย่มาได้สักพักละเราเป็นคนพูดไม่เก่งเข้ากับคนอื่นได้ยากแล้วเรามีเพื่อนอยู่7คนเรามักจะถูกทิ้งเสมอมีหลายโม้เม้นที่คิดว่าเพื่อนลังเกียจเราโมเม้นแรกคือตอนที่เราเดินซื้อของเพื่อนจะเดินเป็นคู้แล้วเหลือเราไว้รั้งท้ายเสมอเวลาเพื่อนบังเอินเดินกับเราเพื่อนจะวิ่งหนีเราแล้วให้เราอยู่คนเดียวเสมอเวลาสอบเสร็จเพื่อนคนอื่นจะรอถ้าเราสอบช้าเพื่อนจะกลับก่อนตลอดเวลามีเรื่องต้องพูดกลับเราเพื่อนจะสะกิดกันเพื่อพูดกับเราเวลาเพื่อนคุยอะไรกันเรามาถึงเพื่อนจะเงียบเวลาไปไหนเพื่อนจะไม่ชวนเราไม่บอกเราเวลายืนรอเพื่อนเพื่อนก็เลี่ยงที่จะยืนกับเราเวลาบังเอินต้องนั่งข้างกันเพื่อนก็จะขยับออกไปเพื่อที่จะห่างจากเราเป็นโมเม้นที่แย่เหมือนกันนะเราเคยเปิดใจคุยกับเพื่อนเพื่อนบอกเราคิดไปเองควรปรับเปลี่ยนความคิดซึ่งเราพยายามอยู่เราคุยกับเพื่อนเรื่องพวกนี้จนเพื่อนรำคานเราแล้วจนตอนนี้ปกติเราเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้วตอนนี้แทบไม่ได้พูดเลย
เราคิดไปเองหรือป่าว