ไม่มีอะไรครับกระทู้นี้ แค่อยากจะมาระบายชีวิตตัวเอง ตั้งแต่เรียนมาไม่เคยเกรดตกลงจาก3 ไม่เคยติด0สักตัว ทำให้ทุกคนในครอบครัว หรือรอบตัวมองว่าเก่ง ชื่นชมกันใหญ่ ทุกคนมองผมว่า "เก่ง" ถึงขนาดที่ป้าบอกว่า "เป็นความหวังของหมู่บ้าน" รู้ว่าอาจจะหยอกขำๆ แต่รู้อีกก็คือเขาคาดหวังกันจริงๆ
ตอนที่สอบติดวิศวะคอมนี่ก็เอาไปโพสอวดกันใหญ่ ( บอกก่อนว่าวิศวะนี่ก็โดนพี่ๆกดดันให้เข้ามา ไม่ได้บังคับ แต่กรอกหูทุกวัน) พอเรียนมาสักระยะ รู้สึกไม่ใช่ทางละ ไม่ใช่เลย แล้วปัญหาที่เจอก็คือดรอปไป4ตัว พอมาเล่าให้พี่พี่ก็มาเค้น บอกว่าดรอปทำไมบ้าง บอกว่าทำไมไม่สู้ต่อ เอาจริงพวกคุณไม่รู้เลยว่าผมสู้มาแค่ไหน ุ5555555 สู้มาจนปี2 ตอนนี้คือไม่กล้าย้ายสาขา ไม่กล้าปล่อยติดเอฟ เพราะกลัวโดนมองด้วยความผิดหวังใส่ ขนาดเคยบอกย่าว่าจะดรอป หรือบอกว่าอาจจบ5ปี เขายังแบบ "แล้วแต่เถอะๆ คิดว่าดีก็ทำ" คือมันน่าผิดหวังมากเลยหรอ
โคตรเคว้งเลยตอนนี้ อยากตายอยู่ทักวัน แต่ไม่เคยกล้าทำุ5555 ใครรู้วิธีตายให้เจ็บน้อยที่สุดก็บอกมาได้นะครับ ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนนี้
เหนื่อย อยากหายไปจากโลกนี้
ตอนที่สอบติดวิศวะคอมนี่ก็เอาไปโพสอวดกันใหญ่ ( บอกก่อนว่าวิศวะนี่ก็โดนพี่ๆกดดันให้เข้ามา ไม่ได้บังคับ แต่กรอกหูทุกวัน) พอเรียนมาสักระยะ รู้สึกไม่ใช่ทางละ ไม่ใช่เลย แล้วปัญหาที่เจอก็คือดรอปไป4ตัว พอมาเล่าให้พี่พี่ก็มาเค้น บอกว่าดรอปทำไมบ้าง บอกว่าทำไมไม่สู้ต่อ เอาจริงพวกคุณไม่รู้เลยว่าผมสู้มาแค่ไหน ุ5555555 สู้มาจนปี2 ตอนนี้คือไม่กล้าย้ายสาขา ไม่กล้าปล่อยติดเอฟ เพราะกลัวโดนมองด้วยความผิดหวังใส่ ขนาดเคยบอกย่าว่าจะดรอป หรือบอกว่าอาจจบ5ปี เขายังแบบ "แล้วแต่เถอะๆ คิดว่าดีก็ทำ" คือมันน่าผิดหวังมากเลยหรอ