ต้องขอเกริ่นก่อนว่าผมกับแฟนเลิกกันมาได้เดือนกว่า ๆ แล้ว คบกันมา 2 ปีกว่า แฟนผมอายุมากกว่าผม 13 ปี เค้ามีลูกติดมา 2 คน ผมอายุ 25 ปี ทำงานเป็นวิศวกร เงินเดือนราว 30-35 K เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เจอกันเดือนละ 2-3 ครั้ง ซึ่งผมจะขับรถไปหาเค้า บางทีก็นั่งรถทัวร์ไปหา ค่าน้ำมัน ค่ากิน ค่าที่พัก (บางครั้งไปเที่ยว ตจว.) ผมออกเองทั้งหมด  สาเหตุที่ทำให้เราสองคนต้องเลิกรากันไปคือ

(1) อายุเราห่างกันเกินไป เค้าอยากใช้ชีวิตกับผมไปจนแก่เฒ่า ด้วยอายุที่ห่างกัน เค้าต้องแก่ตายก่อนผมแน่ และก็ไม่มั่นใจผมว่าเมื่อผ่านไปอีก 10 ปี ผมยังจะรักเค้าคนเดียวอีกมั้ย จะมีชู้หรือเปล่า เพราะเค้าก็แก่ลงเรื่อย ๆ อายุจะเข้า 50 ส่วนผมยัง 30 กลาง ๆ เป็นวัยที่เพรียบพร้อมทุกอย่าง อาจจะต้องการสร้างครอบครัวอีกก็ได้ เค้าบอกกับผมแบบนี้

(2) ที่บ้านของแฟนผมไม่ยอมรับผม เพราะผมเด็กเกินที่จะดูแลลูก และหลานของเค้า และบ้านของผมก็ไม่โอเคกับแฟน และลูกของเค้าเช่นกัน

(3) ผมไม่สามารถไปอยู่กับแฟนได้เนื่องจากต้องดูแลพ่อแม่ที่จังหวัดบ้านเกิด ท่านป่วย มีโรคประจำตัว และเค้าก็มาอยู่กับผมไม่ได้เนื่องจากต้องดูแลพ่อ แม่ และลูกของเค้าอีกเช่นเดียวกัน

 (4) แฟนผมต้องการคนที่ซัพพอร์ตเรื่องค่าใช้จ่ายในการเป็นอยู่ การใช้ชีวิต ของเค้า และลูกของเค้า ซึ่งผมต้องส่งเงินให้ที่บ้านผมใช้ แล้วก็ใช้จ่ายส่วนตัวอีก แต่ผมก็ส่งให้เค้าทุก ๆ เดือน ๆ ละ 2000-3000 บาท อาจมี +/- บ้างตามสถานการณ์ ไม่รวมค่าใช้จ่ายในเบื้องต้นนะครับ ที่มีค่าน้ำมัน ค่ากิน ค่าที่พัก ผมก็มีรายได้เสริมอยู่นะครับ ขายของออนไลน์ และก็ลงทุนในสินทรัพย์ดิจิตอลควบคู่ไปด้วย ผมก็แนะนำให้เค้าทำกับผมด้วย ช่วย ๆ กันทำ แต่เค้าอ้างไม่มีเวลา เลยไม่ได้ทำ

ซึ่งในตอนนี้เค้ากำลังคบกับคนที่เค้าต้องการ ผู้ชายคนนั้นเค้าอายุไล่เลี่ยกัน ทำธุรกิจส่วนตัว บ้านของฝ่ายหญิงยอมรับ สามารถซัพพอร์ตได้ทุกเรื่อง และมีข่าวว่ากำลังจะหมั้นกัน ผมรู้สึกใจหายเหมือนกันนะ ภายในระยะเวลาเดือนกว่า ๆ เอง ผมก็มั่นใจแหละว่าผมดูแลเอาใจใส่เค้าอย่างดี และไม่บอกพร่องในหน้าที่ สำหรับเด็กอายุแค่ 25 ปี ที่คอยดูแลช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง ยังมีอีกมากมายที่ไม่ได้เล่า ยังไม่รวมเรื่องที่ผมต้องลากิจ ลาพักร้อน เพื่อไปหาเค้า เพราะวันหยุดเราไม่ตรงกัน เค้าหยุดวันธรรมดา แต่ผมหยุดเสาร์ อาทิตย์  เค้าไม่เคยขอวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ได้เลย มีแต่ผมที่ต้องหยุดวันธรรมดาเพื่อไปหาเค้า ก่อนจากไป เค้าบอกผมว่า ผมอายุยังน้อย หน้าที่ตรงมันเกินตัว มันดีมาก ๆ เลยนะสำหรับเด็กอายุแค่นี้ แต่ต้องมารับภาระอะไรก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ภาระของตัวเอง เค้าบอกอีกว่า ผมต้องเจอผู้คนอีกมากมาย ยังต้องเจอผู้หญิงอีกเยอะ อยากให้เจอผู้หญิงที่ไม่มีพันธะ แล้วก็ที่บ้านผมยอมรับ พร้อมสร้างอนาคตไปด้วยกัน เค้าต้องเลือกความสุขของครอบครัวพ่อ แม่ ลูก ของเค้ามากกว่าความสุขของตัวเองที่คบกับผม  สุดท้ายนี้ผมขอกำลังใจให้ผมอีกรอบนะครับ ความรักมันกินไม่ได้จริง ๆ มันมีปัจจัยภายนอกอย่างอื่นมาเกี่ยวข้องอีก ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบนะครับ 🙏🙏🙏