ไม่เข้าใจตัวเองเลย

เราเป็นคนเก็บตัวและไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่เลยไม่ค่อยมีใครเป็นเพื่อนหรืออะไรเลย เราชอบเป็นคนรับฟังมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ พอเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากเป็นคนรับฟังอีกต่อไปแล้วเพราะเราเนื่ยไม่เคยเปิดปากเล่าเรื่องอะไรสักนิดเลย (ขออภัยที่เราพิมพ์ไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่เพราะเราเป็นคนหูหนวกนะคะ) เรานี่อยู่คนเดี๋ยวมาตลอดตั้งแต่ประถมและมัวแต่เล่นโทรศัพท์ตลอดแหละ บางครั้งเราไม่อยากเป็นอย่างนี้และอยากเข้าสังคมแต่ไม่มีความกล้าเข้าเลยอ่ะ ตอนนี้เรานั่งคิดว่าจิตใจเราเนื่ยมันแย่เลยเราว่างั้น (เราเคยเป็นซึมเศร้า) และหงุดหงิดที่เราเป็นอย่างนี้ แล้วก็เวลาอยู่คนเดียวแต่กลับรู้สึกไม่สบายใจและคิดขึ้นมาเองตลอดว่าไม่อยากอยู่ยุคนี้เลยอยากไปย้อนยุคที่เราชอบ (เราฝันทุกคืนว่าอยากเป็นอย่างที่เราไม่เป็น เช่น คุยกับเพื่อนเยอะอย่างเป็นป๊อป เป็นคนขำบ่อยยิ้มบ่อย อะไรงี้) แล้วเหตุผลที่เราอยากอยู่คนเดียวและไม่อยากเป็นคนรับฟัง คือ เรามีเรื่องอยากคุยกับเพื่อนสนิทเราเองแต่เขาสนใจแต่โทรศัพท์และขำใส่เราเนื่ย(คงฟังแล้วแต่ไม่มองเห็น) มันทำให้เราหงุดหงิดและเริ่มเกลียดการเล่นโทรศัพท์พอเขาถามว่ามีอะไรละ เราก็ตอบว่าไม่มีอะไรละ
ใครเป็นแบบเราบ้างไหม ขอช่วยแนะนำเราหน่อย ขอโทษที่ไม่เรียงความเพราะเราไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่าตรงไหนและขอบคุณที่พยายามเข้าใจเรานะคะ