รู้สึกตัวในวันที่สายไป 😢

คิดได้ในวันที่สายไป พอไม่มีเค้าอยู่ เราถึงได้รู้อะไรหลายๆอย่าง พึ้งแยกทางกันไป ตอนนี้มันเหมือนจะทำใจได้ แต่อีกส่วน มันก้ยังทรมาน ในหัวมีแต่ภาพเก่าที่เคยใช่ชีวิตด้วยกัน ลำบากด้วยกัน ไปดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวด้วยกัน ลำบากด้วยกัน และอีกมากมาย ภาพพวกนี้วนอยู่ในหัวตลอด ตอนกลางวันผมก็ดูจะซึมๆ พอตกดึง นอนไม่หลับ ถึงหลับก้หลับๆตื่นๆ บางทีก็ตื่นมากลางดึก แล้วนอนไม่หลับอีกเลย ภาพมันวนอยู่ในหัว เรานั่ง มองรั่วที่หน้าบ้าน เสียงรถที่เค้าเคยขี่มากลับจากทำงาน มองมุมที่เคยอยู่ด้วยกัน ภาพถ่ายที่มีกันและกัน มันทรมานกับ อาการแบบนี้ พยายบอกตัวเองว่า เดินหน้าต่อ เรื่องทั้งหมดก้เป็นความผิดผม ที่มาคิดได้ ตอนเค้าไม่อยู่ ปล่อยปะละเลยเค้ามาตลอด อยากจะให้เค้ากลับมานะ แต่เหมือน มันไม่น่าจะมีทางเลยและไม่น่าจะมีโอกาส เค้าทำเพื่อผมทุกอย่างตอนที่อยู่ด้วยกันแต่ผมกลับไม่เห็นค่าเค้าเลย แต่ผมกับมองข้าม พอถึงวันที่เค้าเดินออกจากผมไป ผมกลับคิดได้หมด รู้สึกผิดจิงๆที่ดูแลเค้าไม่ดี ผมทรมานเหลือเกิน