* เย็นไย ฝนตกซู่         
ลมก้องกู่ กระหน่ำเมือง ?
เคืองใคร ในชนบท       
ฝนหมด ให้แห้งแล้ง
แกล้งซ้ำ ช้ำทุกข์ท่วม    
ครานี้อ่วม อนาถแท้
มุ่งมั่น ปัญญาแก้          
ไป่แพ้ชะตากรรม