ขอกำลังใจหน่อยครับ

สวัสดีค่ะ วันนี้จะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วเรารู้สึกเสียความรู้สึกนิดหน่อยค่ะ อยากถามว่าทุกคนที่อ่านคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แล้วแฟนก็รู้เรื่องนี้ แต่ก่อนเคยเป็นหนัก แต่

เรากลัวความตาย เหมือนเรารับไม่ได้แต่ก็รู้ว่ายังไงก็ต้องตาย แต่เรานึกถึงแต่ความตายตลอดเวลา กลัวจนจิตตก กลัวจนแพนิค คิดถึงความตายตลอดเวลา เพิ่งจะเป็นแบบนี้หลังจากมีความเครียดหนักๆมาเป็นเดือน อยู่ๆเราก็ก

เราสงสัยค่ะว่ามีใครคิดแบบเราไหม คือเรามีความคิดว่าเราผิดที่ทำให้ลูกเกิดมาเพราะเกิดมามีแต่ความทุกข์เกิดมาก็ต้องตาย เรารู้สึกว่าจิตเราป่วยรึเปล่าที่อยู่ๆเราก็มีความคิดนี้ขึ้นมาในหัว อาจเป็นเพราะเราจิตป

คือเล่าก่อนว่าเราก็มีทุกอย่างน่ะ ทุกอย่างในที่นี้ก็หมายถึง มีสิ่งของต่างๆเช่โทรทรศัพท์ ไอโฟน ดัดฟัน มีทุกอย่างก่อนเพื่อน แต่่ทำไมพอเพื่อนทำแล้ววมีแล้ววรู้สึกอิจฉาอ่ะ คือทั้งที่เรมีเรามรีครบทุกสิ่งแต่่

นั่งฟังคนเขาคุยกัน คนหนึ่งดูอาวุโสกว่าบอกอีกคนสรุปใจความได้ว่า อย่าไปดูที่ความรู้สึก เพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนแปลงไปเร็วมาก เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ คนที่จิตใจไม่มั่นคงจะโอนเอนไปตามความรู้สึก ที่เกิดขึ้น

ความทรมานแสนวิเศษ ของแม่เลี้ยงเดี่ยว ที่ไม่มีใครเข้าใจ คาดว่าแม้ว่าจะพร้อม หรือไม่พร้อม ในการมีบุตร ต่างมีความทุกข์กันทั้งนั้น ไม่มากก็น้อย อาจจะเป็นเพราะเลี้ยงคนเดียว อาจจะเป็นเพราะสภาวะอารมณ์ อาจจะ

เคยเป็นไหม รู้สึกเศร้า รู้สึกเคว้งๆ โดยไม่มีสาเหตุอะไรเลย นานๆ จะมีอาการนี้สักที อาจจะปีละ 1-2 ครั้ง คงไม่ใช่อาการซึมเศร้าใช่มั้ย

เราท้องได้6เดือนแล้วค่ะแต่ท้องใหญ่มากๆ ยังคงทำงานอยที่ร้านกาแฟ เหนื่อยกับงานสุดๆเลยค่ะ ยืนทั้งวันเดินทั้งวันสองสามวันมานี่รู้สึกกลับถึงบ้านแล้ว เหนื่อยจนร้องไห้เลย จะหยุดพักก็ไม่ได้ ท้อมากๆๆ บางทีก็ร