สิ่งที่เราทำเรียกว่า การ เรียกร้องความสนใจ หรอ?

สวัสดีค่ะ เราขอเล่าก่อนนะคะว่าปีนี้เราอายุ 13 จริงๆปีนี้เราต้องอยูา ม.1 แต่เราถูกป้าให้ซ้ำ ชั้นค่ะ เราจะขอเข้าประเด็นเลยนะคะ ต้องแต่เด็กจนโตเราไม่เคยถูกพ่อใส่ใจหรือเลี้ยงดูอะไรเราเลย พอวันหนึ่งเราจะขึ้นป.3 แต่ก็เอาเราไปเลี้ยง ตอนนั้นเราสอบแล้วสามสนถขึ้นไปอยู่แ.3ได้ แต่ป้าๆเราบอกว่วเราโง่ยังไม่ต้องอยู่ป.3หรอกให้ซ้ำชั้นไปก่อน เราเลยได้ซ้ำชั้น ตอนนั้น เราก็ไม่ได้คิดอะไร คือจนิงๆแล้วเราก็โง่อย่างที่ป้าเราบอกนั้นแหละค่ะ ป้าเราเลยมีกจะให้เรสาเรียนตลอด เรามักจะไปเรียยพิเศษที่นอก รร.วัน อังคารกับ วันเสาร์ ส่วนวันจันทร์-วันศุกร์(นับวันอังคารด้วย) เราก็เรียนพิเศษที่รร.ด้วย เราเรียนแบบนี้จนถึงป.3จะป.4แล้ว ตอนนั้น ที่รร.ก็เรียนหนักมากเลยเราเลยบอกป้าไปประมาณว่า "ป้าหนูเรียนที่รร.ป็หนักแล้วหนูขอไม่เรีย-" เรายังพูดไม่ทันจบ ป้าเราก็ตอบมาประมาณว่า "แค่นี้มาทำเป็นเหนื่องก็ช่วยไม่ได้โง่เองนิ แต่ยังไงก็ต้องเรียนอยู่ดี ถ้าโง่แบบนี้จะเป็นหมอไม่ได้" เขาตอบเราพร้อมกับไปทำกับข้าว คือตอนนั้นเราก็รู้แหละว่าเขาหวังดีกับเราแต่ตอนนั้นเราเหนื่องมากๆแล้วมีงันหนึ่งเราไม่สบาย เราได้ยินใครไม่รู้บอกว่าเราทำแบบนี้เพราะเราเรียกร้องความสนใจ พ่อแม่ก็ไม่มียังมาทำแบบนี้อีก ตอนนั้น เราไม่ได้ลืมตาก็เลยไม่รู้ง่าใครเแ็นคนพูดตั้งแต่ที่เราได้ยินแบบนั้น เวลาเรสไม่สบายหรือปวดหัวเราเลยไม่บอกใครจนกระทั้งป.5 ตอนนั้นเราเริ่มรู้แล้วว่าจริงๆแล้วเราอยากเป็นอะไรในอนาคตเราก็เลยไปบอกป้าเรา คือตอนนั้นเราอยากเป็นนักเขียนเราเลยบอกป้าเรา ป้าเราก็ตอบมา วา นักเขียนเป็นไปทำไมเป็นไปก็ไม่ได้เงินไปทำงาน เกี่ยวกับบัญชีดีกว่า คือตอนนั้นป้าเราอยสกให้เราเป็ยนักบัญชีมากๆเลยให้เราคิดเลขบวกเลยตลอดเวลา จริงๆก็รวมถึงตอนนี้ด้วย คือทุกวันนี้ วันจันทร์-วันศุกร์เราไปเรียนดนตรีไทย ส่วนวันเสาร์เราไปเรียนพิเศษครึ่งวันแล้วพอกลับมาเราก็ทำงานบ้าน วันอาทิตย์เราก็ทำงานบ้าน+ขายของ ด้วย แล้วคือเวลาเราว่างๆป้าเราก็มักจะให้เราอ่านหนังสือหริไม่ก็ให้เราไปเขียนบัญชีตลอด แต่เราทำอะไรไม่ได้ ถ้าเราจะดูดหรือทำอะไรก็ก็จะถูกด่าตลอดแต่เราก็อดทนมาตลอดเรามักจะบอกตังเองว่า "เราเป็นแค่เด็กเราทำอะไรไม่ได้,เรา ทำตัวเองทั้งนั้นก็ สมควร แล้ว,ที่เขาทำก็เพราะเขาหวังดี"เรามักจะคิดแบบนี้ตลอด แล้วเวลาที่เรากับป้าทะเลาะกัน ก็เรื่องเดิมๆคือ ปกติแล้วเรามักจะเป็นคนไม่พูดอะไรแล้วเป็นคนโลกส่วนตัว สงด้วย ป้าเราก็เลยจะทะเลาะกับเราตลอดมันมีวันหนึ่งที่เราทนไม่ได้ เราเดินเข้าห้องไปร้องไห้ แล้วกรี๊ดออกมาคือเรากรี๊ดออกมาแบบไม่มีเสียง แล้วเราก็เริ่มทำร้ายตัวเองเราเอาหัวทุบกำแพงเอาไม้บรรทัดเหล็กตรงที่มันแหลมๆอะมากรีดแขนตะวเองแล้วหยิกตัวเอง เราทำแบบนี้ตลอดเวลาที่เรารู้สึกเสียใจหรือไม่ก็ โกรธเพราะว่าเราเป็นคนไม่ชอบโกรธใคร คือมันมีวันหนึ่งน้าของเราเห็นเราร้องไห้เราเอาไปบอกป้าเราแล้วในวันต่อมาป้าเราก็มาพูดว่า "เราก็ต้องปรับตัวกันและกันเนอะ ไม่ใช่ ให้คนอื่นปรับอย่างเดียวเราก็ต้องปนับปรุงด้วยไม่ใช่เอาแต่เรียกร้องความสนใจแบบนี้" คือตอนนั้นเราคิดในใจว่า"สิ่งที่เราทำเพราะเรียกร้องึวามสนใจหรอเราต้องทำยังไงไม่ให้เรียกร้องความสนใจเราต้องทำแบบไหน" ตอนนั้นอยู่ดีๆป้าเราก็พูดขึ้นมาว่า "สิ่งที่เราทำที่รร.อะ ที่เราช่วยครูที่เราเข้าทำกิจกรรมก็เพราะว่าเรียกร้องความสนใจ " คือแบบว่าเราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำเรียกร้องความมนฝจรึเปล่า แต่ที่เราเข้าทำกิจกรรมเพียงเพราะว่า เราอยากให้ป้าเราสนใจเราบ้างหันมามองเราบ้างแค่นั้นเราไม่ได้ต้องการอะไรเลย เราต้องการแค่นั้นเราไม่รู้ว่าเราเรียกร้องความสนใจจริงๆ เพราะความคิดแรกของเราคือป้าจะภูมิใจรึเปล่า ป้าเราจะดีใจรึเปล่าเราเลยอยากรู้ว่าสิ่งที่เราทำเรียกว่าเรียกร้องความสนใจหรอ