สวัสดีค่ะ เกริ่นก่อนเลยค่ะ เราอายุ 19 ปีมาไม่นาน อยากลองทำงานมาตั้งนานแล้วค่ะ หาโอกาสมาตลอดเพราะอยากลองหาเงินด้วยตัวเองดู ถึงยังไม่ได้จำเป็นหรือขัดสนในเรื่องเงินแต่คิดว่าประสบการณ์ถ้ามีสะสมไว้ตั้งแต่เนิ่นๆคงดีค่ะ จึงตัดสินใจเริ่มทำงานค่ะ
ปกติเราเป็นคนไม่ว่างและใช้ชีวิตกลางคืน [ที่ไม่ได้หมายถึงเที่ยวกลางคืนนะคะ] เรามีงานอดิเรกและคอยหาอะไรใหม่ๆให้ตัวเองทำตลอดค่ะ ทั้งเรียนและเล่น วิชาการและงานสร้างสรรค์ ชีวิตของเราสดใสมากในช่วงหนึ่งจนเราก้าวเข้ามาสู่การทำงาน ซึ่งเป็นเพียงงานพาร์ทไทม์ด้วยซ้ำค่ะ
เราไม่ทราบจริงๆว่าเป็นแค่เราหรือป่าว แต่การทำงานมันกินพลังงานชีวิตสุดๆ เราเริ่มทำงานได้เกือบ 3 สัปดาห์แล้วสังเกตตัวเองและพบว่าการทำงานมันทำให้เราไม่ได้คิดอะไรเลย ตื่นมาช่างน่าเบื่อ เป้าหมายเพียงให้แค่จบไปอีก 8 ชั่วโมงแล้วพักผ่อน งานอดิเรก ความคิด ความฝัน อะไรก็ตามที่เคยทำกลับไม่ได้แตะมันเลยค่ะ เหมือนสูญเสียมันไปแบบทำอะไรไม่ได้ทั้งที่เวลาวันนึงมีเหลืออีกพอควร แต่กลับเอาเวลานั้นไปนอนเพื่อตื่นมาทำแบบที่เมื่อวาน เมื่อวานก่อน หรือในวันพรุ่งนี้แบบเดิมไปเรื่อยๆ
ในที่ทำงานพูดตามจริงสภาพสังคมและแวดล้อมน่าอึดอัดแต่ตามน้ำได้ไม่ยากค่ะ งานที่ทำเป็นงานบริการที่หัวหมุน ไม่ใช่แค่การเสริฟแต่รวมทั้ง ทำออเดอร์และจับเงินกดดันสุดๆ แต่เพื่อนรุ่นๆใกล้เคียงกันคุยกันได้ดีต่างกับคนที่สูงกว่า ค่อนข้างสร้างบรรยากาศอึดครึมเวลาทำงานร่วมกันเหมือนหัวจะทะลุเพราะโดนจ้องเลยค่ะ 5555
อย่างไรก็ตามค่ะ สิ่งที่สงสัยคือคนอื่นๆเพื่อนๆพี่ๆทุกคนที่มีประสบการณ์ ทุกคนใช้ชีวิตกันอย่างไรหรอคะ เหนื่อยหลังจากเลิกงาน คิดอยากจะลาออกบ่อยๆทั้งที่ยังไม่เริ่มวัน หรือใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในที่ทำงาน อยากทราบว่าสิ่งที่เราเป็นมันแปลกมั้ย เราไม่อดทนหรืองานไม่เหมาะกับเราหรือเปล่า(ทั้งที่ชอบการบริการและใส่ใจคนอื่นเป็นทุนเดิม แต่พอทำงาน'บริการ'กลับต่างกัน?)
เราอยากพยายามให้ได้มากที่สุด ไม่อยากเป็นไอเด็กคนนึงที่ทำงานแปบๆก็หายไปเพราะทนไม่ไหวแต่มันก็ทรุดอยู่นะฮือๆ สุขภาพสมองกับจิตใจมืดสุดๆ ส่วนร่างกายรีเฟรชได้อยู่ การทำงานมันต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอคะ ฮืออ
การทำงานมันเสียพลังขนาดนี้เลยหรอคะ
ปกติเราเป็นคนไม่ว่างและใช้ชีวิตกลางคืน [ที่ไม่ได้หมายถึงเที่ยวกลางคืนนะคะ] เรามีงานอดิเรกและคอยหาอะไรใหม่ๆให้ตัวเองทำตลอดค่ะ ทั้งเรียนและเล่น วิชาการและงานสร้างสรรค์ ชีวิตของเราสดใสมากในช่วงหนึ่งจนเราก้าวเข้ามาสู่การทำงาน ซึ่งเป็นเพียงงานพาร์ทไทม์ด้วยซ้ำค่ะ
เราไม่ทราบจริงๆว่าเป็นแค่เราหรือป่าว แต่การทำงานมันกินพลังงานชีวิตสุดๆ เราเริ่มทำงานได้เกือบ 3 สัปดาห์แล้วสังเกตตัวเองและพบว่าการทำงานมันทำให้เราไม่ได้คิดอะไรเลย ตื่นมาช่างน่าเบื่อ เป้าหมายเพียงให้แค่จบไปอีก 8 ชั่วโมงแล้วพักผ่อน งานอดิเรก ความคิด ความฝัน อะไรก็ตามที่เคยทำกลับไม่ได้แตะมันเลยค่ะ เหมือนสูญเสียมันไปแบบทำอะไรไม่ได้ทั้งที่เวลาวันนึงมีเหลืออีกพอควร แต่กลับเอาเวลานั้นไปนอนเพื่อตื่นมาทำแบบที่เมื่อวาน เมื่อวานก่อน หรือในวันพรุ่งนี้แบบเดิมไปเรื่อยๆ
ในที่ทำงานพูดตามจริงสภาพสังคมและแวดล้อมน่าอึดอัดแต่ตามน้ำได้ไม่ยากค่ะ งานที่ทำเป็นงานบริการที่หัวหมุน ไม่ใช่แค่การเสริฟแต่รวมทั้ง ทำออเดอร์และจับเงินกดดันสุดๆ แต่เพื่อนรุ่นๆใกล้เคียงกันคุยกันได้ดีต่างกับคนที่สูงกว่า ค่อนข้างสร้างบรรยากาศอึดครึมเวลาทำงานร่วมกันเหมือนหัวจะทะลุเพราะโดนจ้องเลยค่ะ 5555
อย่างไรก็ตามค่ะ สิ่งที่สงสัยคือคนอื่นๆเพื่อนๆพี่ๆทุกคนที่มีประสบการณ์ ทุกคนใช้ชีวิตกันอย่างไรหรอคะ เหนื่อยหลังจากเลิกงาน คิดอยากจะลาออกบ่อยๆทั้งที่ยังไม่เริ่มวัน หรือใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในที่ทำงาน อยากทราบว่าสิ่งที่เราเป็นมันแปลกมั้ย เราไม่อดทนหรืองานไม่เหมาะกับเราหรือเปล่า(ทั้งที่ชอบการบริการและใส่ใจคนอื่นเป็นทุนเดิม แต่พอทำงาน'บริการ'กลับต่างกัน?)
เราอยากพยายามให้ได้มากที่สุด ไม่อยากเป็นไอเด็กคนนึงที่ทำงานแปบๆก็หายไปเพราะทนไม่ไหวแต่มันก็ทรุดอยู่นะฮือๆ สุขภาพสมองกับจิตใจมืดสุดๆ ส่วนร่างกายรีเฟรชได้อยู่ การทำงานมันต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอคะ ฮืออ