เนื่องจากครูเค้าเกลียดเราเพราะเราเป็นคนที่หัวชา
หมายถึงตอนนั้นนะแต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้วอยากกลับไปเรียนต่อให้จบปริญญาตรีที่บ้านไม่มีใครสนับสนุนเลยเค้าก็ไม่สนับสนุนให้เรียนตั้งแต่แรกอยู่แล้วเค้ากะว่าให้เรียนแค่ป.6ก็พอ ไปเรียนต่อทันไหมครับ
อยากเรียนต่อมากเลยแต่ที่บ้านไม่มีใครสนับสนุนเลย แถมกีดกันด้วย แล้วอีกอย่างหนึ่งตอนสมัยนานแล้วเราเป็นคนหัวช้าเรียนไม่ค่อยทันเพื่อนแต่ตอนนี้เรารู้สึกเราพร้อมแล้วจริงๆเราพร้อมตั้งนานแล้วแต่ทางบ้านกีดกันไม่ให้เรียนเสียใจจังเลยไม่มีโอกาสได้เรียนอีกคิดแล้วมันช่างน่าเศร้า พอเราคิดว่าจะทำงานแล้วก็ส่งตัวเองเรียนไปด้วยเค้าก็กีดกันอยู่ดี เราจะทำยังไงดีอยากเรียนต่อเราเรียนได้เกรด 3.5 ทุกวิชาเลยนะแต่เขาก็ไม่สนับสนุนอยู่ดีกีดกันไม่ให้เราเรียนด้วยเราไม่อยากจมปลักอยู่อย่างนี้ เค้ายอมทำทุกอย่างได้เพื่อกีดกันไม่ให้เราเรียน เราจะทำยังไงดีเราอยากเรียนต่อให้จบปริญญาตรี จะได้มีงานและมีเงินเดือนดีดีสูงสูง เพื่อที่จะได้ไม่เป็นภาระเขาด้วยแล้วเค้าก็แก่มากแล้วเราเรียนจบเราก็อยากจบช่วยเขา โดนแม่ทิ้งให้อยู่กับยายกับตาต้องแต่เด็กแล้วคิดแล้วเสียใจทำไมเขาต้องกีดกันการเรียนเราขนาดนั้น เราเลยไม่มีโอกาสได้เรียนต่อเลยเราจะทำยังไงดีเราคุยกับเขาเขาก็ไม่ให้เราเรียนอยู่ดีถึงเราหนีเค้าไปหาที่อยู่แล้วก็เรียนเองมันก็ไม่ได้อยู่ดีเพราะยังไงเค้าก็ต้องตามหาเราอยู่ดีเขาก็ต้องพยายามทำไม่ให้เราไม่ได้เรียนอยู่ดี คิดแล้วเสียใจถึงต่อให้เราได้นั่งอยู่ในบ้านเฉยเฉยไม่ได้ทำอะไรมากก็เถอะเราก็ไม่อยากปล่อยชีวิตให้เป็นแบบนี้ตลอดไปเราจะทำยังไงดีเค้าไม่ได้กักขังให้เราอยู่บ้านหรอก แต่ก็เหมือนโดนกักขังนั่นแหละได้อยู่แต่บ้านอย่างนี้มาหลายปีแล้วเราเสียใจมากเลย เราอยากเรียนจบปริญญาตรีแล้วมีงานดีดีที่เราอยากทำที่เราใฝ่ฝันแต่ฝันนั้นได้สลายไปเรียบร้อยเนื่องจากทางบ้านกีดกันสูงสุดในเรื่องการเรียนใช้ชีวิตอยู่ไปวันวันก็เหมือนไร้ค่า ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมคิดแล้วเศร้า เราขอคำแนะนำหน่อยเราจะทำยังไงดีถึงใครช่วยแนะนำวิธีดีดีเราได้ช่วยแนะนำหน่อยเราไม่อยากอยู่แต่บ้านอย่างนี้เราอยู่แต่บ้านอย่างนี้หลายปีแล้วปีนึงเค้าจะพาออกไปเที่ยวห้างทีนึงคิดแล้วมันน่าเศร้าทำอะไรไม่ได้เลยใครพอมีคำแนะนำดีดีรบกวนหน่อยนะครับผมไม่อยากอยู่แต่บ้านอย่างนี้ไปจนแก่ตายหรือจนเครียดตายเราแทบจะยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เรียนต่อแต่ก็ไม่มีโอกาสอยู่ไปก็ไรค่าหรือเราต้องจบชีวิตตัวเองดีโดยการไม่อยู่โลกนี้แล้วถึงจะพอใจทำอะไรก็ไม่ได้เลยคิดแล้วมันช่างน่าเศร้า
อยากกลับไปเรียนต่ออายุ 22 แล้วเรียนแค่ได้แค่มอหนึ่งแล้วก็มีปัญหากับครูที่โรงเรียน
หมายถึงตอนนั้นนะแต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้วอยากกลับไปเรียนต่อให้จบปริญญาตรีที่บ้านไม่มีใครสนับสนุนเลยเค้าก็ไม่สนับสนุนให้เรียนตั้งแต่แรกอยู่แล้วเค้ากะว่าให้เรียนแค่ป.6ก็พอ ไปเรียนต่อทันไหมครับ
อยากเรียนต่อมากเลยแต่ที่บ้านไม่มีใครสนับสนุนเลย แถมกีดกันด้วย แล้วอีกอย่างหนึ่งตอนสมัยนานแล้วเราเป็นคนหัวช้าเรียนไม่ค่อยทันเพื่อนแต่ตอนนี้เรารู้สึกเราพร้อมแล้วจริงๆเราพร้อมตั้งนานแล้วแต่ทางบ้านกีดกันไม่ให้เรียนเสียใจจังเลยไม่มีโอกาสได้เรียนอีกคิดแล้วมันช่างน่าเศร้า พอเราคิดว่าจะทำงานแล้วก็ส่งตัวเองเรียนไปด้วยเค้าก็กีดกันอยู่ดี เราจะทำยังไงดีอยากเรียนต่อเราเรียนได้เกรด 3.5 ทุกวิชาเลยนะแต่เขาก็ไม่สนับสนุนอยู่ดีกีดกันไม่ให้เราเรียนด้วยเราไม่อยากจมปลักอยู่อย่างนี้ เค้ายอมทำทุกอย่างได้เพื่อกีดกันไม่ให้เราเรียน เราจะทำยังไงดีเราอยากเรียนต่อให้จบปริญญาตรี จะได้มีงานและมีเงินเดือนดีดีสูงสูง เพื่อที่จะได้ไม่เป็นภาระเขาด้วยแล้วเค้าก็แก่มากแล้วเราเรียนจบเราก็อยากจบช่วยเขา โดนแม่ทิ้งให้อยู่กับยายกับตาต้องแต่เด็กแล้วคิดแล้วเสียใจทำไมเขาต้องกีดกันการเรียนเราขนาดนั้น เราเลยไม่มีโอกาสได้เรียนต่อเลยเราจะทำยังไงดีเราคุยกับเขาเขาก็ไม่ให้เราเรียนอยู่ดีถึงเราหนีเค้าไปหาที่อยู่แล้วก็เรียนเองมันก็ไม่ได้อยู่ดีเพราะยังไงเค้าก็ต้องตามหาเราอยู่ดีเขาก็ต้องพยายามทำไม่ให้เราไม่ได้เรียนอยู่ดี คิดแล้วเสียใจถึงต่อให้เราได้นั่งอยู่ในบ้านเฉยเฉยไม่ได้ทำอะไรมากก็เถอะเราก็ไม่อยากปล่อยชีวิตให้เป็นแบบนี้ตลอดไปเราจะทำยังไงดีเค้าไม่ได้กักขังให้เราอยู่บ้านหรอก แต่ก็เหมือนโดนกักขังนั่นแหละได้อยู่แต่บ้านอย่างนี้มาหลายปีแล้วเราเสียใจมากเลย เราอยากเรียนจบปริญญาตรีแล้วมีงานดีดีที่เราอยากทำที่เราใฝ่ฝันแต่ฝันนั้นได้สลายไปเรียบร้อยเนื่องจากทางบ้านกีดกันสูงสุดในเรื่องการเรียนใช้ชีวิตอยู่ไปวันวันก็เหมือนไร้ค่า ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมคิดแล้วเศร้า เราขอคำแนะนำหน่อยเราจะทำยังไงดีถึงใครช่วยแนะนำวิธีดีดีเราได้ช่วยแนะนำหน่อยเราไม่อยากอยู่แต่บ้านอย่างนี้เราอยู่แต่บ้านอย่างนี้หลายปีแล้วปีนึงเค้าจะพาออกไปเที่ยวห้างทีนึงคิดแล้วมันน่าเศร้าทำอะไรไม่ได้เลยใครพอมีคำแนะนำดีดีรบกวนหน่อยนะครับผมไม่อยากอยู่แต่บ้านอย่างนี้ไปจนแก่ตายหรือจนเครียดตายเราแทบจะยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เรียนต่อแต่ก็ไม่มีโอกาสอยู่ไปก็ไรค่าหรือเราต้องจบชีวิตตัวเองดีโดยการไม่อยู่โลกนี้แล้วถึงจะพอใจทำอะไรก็ไม่ได้เลยคิดแล้วมันช่างน่าเศร้า