มีผู้สงสัยว่า สัตว์ จะฝึกอบรมจิตได้อย่างไร แล้วก็ท่องบริกรรมคำว่า สัตว์เป็นสิ่งสมมติ ที่จริงมีพระสูตรเยอะแยะที่พระพุทธเจ้าสั่งสอนหมู่สัตว์ทั้งหลาย (ไม่ได้หมายถึงสัตว์แบบโลกๆ)

พระสูตรยาว คัดมาบางส่วนบางตอนละกัน อยากอ่านเพิ่มเติมไปค้นคว้ากันเอง
พระไตรปิฎกฉบับหลวง 22/27 (ไม่ใช่คัมภีร์แต่งเองจากศรีลังกาแน่นอน)

ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกนั้นย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ไม่ใช่เราแต่ผู้เดียวเท่านั้นที่
มีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้ โดยที่แท้

สัตว์ทั้งปวงบรรดาที่มีการมา การไป
การจุติ การอุบัติ ล้วนมีความแก่เป็นธรรมดาไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้

เมื่ออริยสาวกนั้น พิจารณาฐานะนั้นอยู่เนืองๆ มรรคย่อมเกิดขึ้น อริยสาวกนั้นย่อมเสพ อบรม ทำให้มากซึ่ง มรรคนั้น เมื่อเสพอบรม ทำให้มากซึ่งมรรคนั้นอยู่ ย่อมละสังโยชน์ได้ อนุสัยย่อมสิ้นไป

อริยสาวกนั้นย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ไม่ใช่เราแต่ผู้เดียวเท่านั้น ที่มีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา
ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้ โดยที่แท้ สัตว์ทั้งปวงบรรดาที่มีการมาการไป การจุติ การอุบัติ
ล้วนมีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้ เมื่ออริยสาวกนั้นพิจารณาฐานะ
นั้นอยู่เนืองๆ มรรคย่อมเกิดขึ้น อริยสาวกนั้นย่อมเสพ อบรม ทำให้มากซึ่งมรรคนั้น