สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวก่อนนะครับ
ผมเองเป็นเด็กจากต่างจังหวัด แรกเริ่มเรียน สายอาชีพ คอมพิวเตอร์ธุรกิจ ไม่ได้มีความชอบอะไร ไม่รู้ตัวเองว่าถนัดอะไร เรียนตามเพื่อนนั้นแหละครับ เรียนไปแบบไม่รู้จุดมุ่งหมาย เหมือนจะไม่ได้เรื่องอะไร แต่ก็ได้ที่ 1 มาตลอด เป็นเวลา 2 ปี จริงๆ 1 ปี กับ 1 เทอม มากกว่า
ผมได้มีโอกาสกลับมาเที่ยวเยี่ยมคุณพ่อที่กรุงเทพ มาใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ประมาณเกือบ 1 เดือน จนมีความคิดอยากมาใช้ชีวิต ที่นี้ อยากเรียนต่อที่กรุงเทพ หางานทำ อารมณ์เด็กบ้านนอกตื่นกรุงเลยครับ เลยตัดสินใจแบบไม่คิดอะไรเลย แค่อยากหนีมา หนีสังคมแบบที่ตัวเองไม่ชอบ เลยดรอปลาออกเลยครับ จนในสุด ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่เป็นบทเรียนให้ตัวเองจำไว้ตลอดมา จนเริ่มหาที่เรียนใหม่ด้วยความที่ผมไม่คิด เลยหาในอินเทอร์เน็ตสุ่มมั่วไปมา จนเห็นสถาบันแห่งหนึ่ง นั้นแหละครับ “ปัญญาภิวัฒน์” พูดถึงมุมมองของเด็กต่างจังหวัด แน่นอนครับว่าไม่รู้จัก คืออะไร เรียนไปทำงานไป แล้วทำงานเซเว่นอีก ตอนนั้น พ่อผมได้ทิ้งผมอยู่คนเดียวแล้ว ตามสภาพเลยครับหากินเองเลี้ยงตัวเอง ไม่โทษใครนอกจากโทษตัวเอง แต่ก็พูดกับตัวเองมาเสมอตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในกรุงเทพ เราต้องใช้ชีวิตเองแล้วนะ ผมก็ได้สมัครไป ได้รู้จักการทำงานที่ หนักกว่าที่ผ่านมา ปกติแล้วผมทำงานตั้งแต่เด็กเลยสู้งาน แต่งานบริการต้องใจรักจริง ซึ่งแน่นอนว่า ผมไม่ได้ชอบเลย555 แต่ก็ทำด้วยใจอยู่นะครับ หือออ ไม่เคยทำงานหนักขนาดนี้ เด็กเซเว่น พี่ๆท่านอื่นน่าจะทราบกันอย่างดี ชื่อเสียงเรียงนามพนักงานที่เป็นทุกอย่างให้แล้ว กับค่าแรงอันน่ารักก (ยิ้มแห้ง) เรียน 3 เดือน ทำงาน 3 เดือน วนไปเรื่อยๆเป็นเวลา 3 ปี เด็กปัญญาภิวัฒน์ ไม่มีปิดเทอม ก็ทำงานวนไปเลยครับบบ ผมเข้าสู่ช่วงปีที่ 2 ชั้นปวช.2 หรือ ม.5 เริ่มเกิดความเบื่อหน่าย เลยหนีไปทำงานอื่น บริษัทขนส่งสีส้ม เงินเดือน การงานถือว่าดีเลยครับ แต่ทำได้ไม่ได้ ก็ต้องกลับมาฝึกงานที่เซเว่น ในใจเสียดายมาก รายได้หลักของเราาา แต่ก็ต้องจำใจทำ จะจบแล้วหนิเนอะ ช่วงโควิดด้วยครับ เลยมีการเว้นการฝึกงานเลยมีเวลาแอบไปทำที่อื่น และนั้นแหละครับ ตอนนี้เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้ว ที่จะจบจากที่แห่งนี้ แต่ผมกับมีปัญหาแต่แรกเริ่มแล้วเราจะเอายังไงต่อ แน่นอนว่าอยากเรียนต่อแต่ต้องทำงานส่งตัวเองเรียนเหมือนเดิมแน่นอน แล้วเราจะเรียนอะไร ต่อมหาลัยไหน ผมเป็นมนุษย์เป็ดอย่างดีเลยครับ ทำได้หลายอย่างแต่ไม่สุดไม่ดีเด่นสักด้าน เรื่อยๆ เท่าที่ตัวเองเรียนรู้มา ไม่มีความชอบเป็นพิเศษ ไม่รู้อะไรเลยหาตัวเองไม่เจอ มีแต่ความว่างเปล่า ผมต้องทำยังไงดีครับ จบแล้วจะต่อที่ไหนอย่างไร ที่เราเรียนมาก็ไม่ตรงกับสายไหนเป็นพิเศษ จริงๆมันก็ไม่ตรงเลย เพราะที่ผมเรียนมันคือ ธุรกิจค้าปลีก ตอนนี้ออนไลน์กันเยอะแล้ว ค้าปลีกน้อยลงแล้ว ก็แต่เซเว่นอะสิ ผมไม่ต่อ ระดับ ป.ตรีของปัญญาภิวัฒน์แล้วนะครับ ขอพักการเป็นพนักงานเซเว่นแต่เพียงเท่านี้เถอะครับ ผมเหนื่อย5555 ขอเป็นลูกค้าจะดีกว่า
ก็เลยอยากจะมาขอความเห็นพี่ๆแต่ละคน ว่าคิดเห็นอย่างไร แนะแนวทางเรียนต่ออย่างไร ขออภัยในเรื่องที่เกิ่นมาสะเยอะเลย
ยังไงรบกวนด้วยนะครับ
ปล.พิมพ์เรื่องราวได้ไม่หมดอยากให้ขยายส่วนไหนบอกได้นะครับ ตอนนี้พิมพ์แบบสะลืมสะลือ ง่วงนอน เลยไม่ค่อยประติดประต่ออะไรมาก ขอบคุณครับบบ
จบ ปวช.ปัญญาภิวัฒน์ ต่อมหาลัยยังไงดีครับ ?
ผมเองเป็นเด็กจากต่างจังหวัด แรกเริ่มเรียน สายอาชีพ คอมพิวเตอร์ธุรกิจ ไม่ได้มีความชอบอะไร ไม่รู้ตัวเองว่าถนัดอะไร เรียนตามเพื่อนนั้นแหละครับ เรียนไปแบบไม่รู้จุดมุ่งหมาย เหมือนจะไม่ได้เรื่องอะไร แต่ก็ได้ที่ 1 มาตลอด เป็นเวลา 2 ปี จริงๆ 1 ปี กับ 1 เทอม มากกว่า
ผมได้มีโอกาสกลับมาเที่ยวเยี่ยมคุณพ่อที่กรุงเทพ มาใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ประมาณเกือบ 1 เดือน จนมีความคิดอยากมาใช้ชีวิต ที่นี้ อยากเรียนต่อที่กรุงเทพ หางานทำ อารมณ์เด็กบ้านนอกตื่นกรุงเลยครับ เลยตัดสินใจแบบไม่คิดอะไรเลย แค่อยากหนีมา หนีสังคมแบบที่ตัวเองไม่ชอบ เลยดรอปลาออกเลยครับ จนในสุด ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่เป็นบทเรียนให้ตัวเองจำไว้ตลอดมา จนเริ่มหาที่เรียนใหม่ด้วยความที่ผมไม่คิด เลยหาในอินเทอร์เน็ตสุ่มมั่วไปมา จนเห็นสถาบันแห่งหนึ่ง นั้นแหละครับ “ปัญญาภิวัฒน์” พูดถึงมุมมองของเด็กต่างจังหวัด แน่นอนครับว่าไม่รู้จัก คืออะไร เรียนไปทำงานไป แล้วทำงานเซเว่นอีก ตอนนั้น พ่อผมได้ทิ้งผมอยู่คนเดียวแล้ว ตามสภาพเลยครับหากินเองเลี้ยงตัวเอง ไม่โทษใครนอกจากโทษตัวเอง แต่ก็พูดกับตัวเองมาเสมอตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในกรุงเทพ เราต้องใช้ชีวิตเองแล้วนะ ผมก็ได้สมัครไป ได้รู้จักการทำงานที่ หนักกว่าที่ผ่านมา ปกติแล้วผมทำงานตั้งแต่เด็กเลยสู้งาน แต่งานบริการต้องใจรักจริง ซึ่งแน่นอนว่า ผมไม่ได้ชอบเลย555 แต่ก็ทำด้วยใจอยู่นะครับ หือออ ไม่เคยทำงานหนักขนาดนี้ เด็กเซเว่น พี่ๆท่านอื่นน่าจะทราบกันอย่างดี ชื่อเสียงเรียงนามพนักงานที่เป็นทุกอย่างให้แล้ว กับค่าแรงอันน่ารักก (ยิ้มแห้ง) เรียน 3 เดือน ทำงาน 3 เดือน วนไปเรื่อยๆเป็นเวลา 3 ปี เด็กปัญญาภิวัฒน์ ไม่มีปิดเทอม ก็ทำงานวนไปเลยครับบบ ผมเข้าสู่ช่วงปีที่ 2 ชั้นปวช.2 หรือ ม.5 เริ่มเกิดความเบื่อหน่าย เลยหนีไปทำงานอื่น บริษัทขนส่งสีส้ม เงินเดือน การงานถือว่าดีเลยครับ แต่ทำได้ไม่ได้ ก็ต้องกลับมาฝึกงานที่เซเว่น ในใจเสียดายมาก รายได้หลักของเราาา แต่ก็ต้องจำใจทำ จะจบแล้วหนิเนอะ ช่วงโควิดด้วยครับ เลยมีการเว้นการฝึกงานเลยมีเวลาแอบไปทำที่อื่น และนั้นแหละครับ ตอนนี้เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้ว ที่จะจบจากที่แห่งนี้ แต่ผมกับมีปัญหาแต่แรกเริ่มแล้วเราจะเอายังไงต่อ แน่นอนว่าอยากเรียนต่อแต่ต้องทำงานส่งตัวเองเรียนเหมือนเดิมแน่นอน แล้วเราจะเรียนอะไร ต่อมหาลัยไหน ผมเป็นมนุษย์เป็ดอย่างดีเลยครับ ทำได้หลายอย่างแต่ไม่สุดไม่ดีเด่นสักด้าน เรื่อยๆ เท่าที่ตัวเองเรียนรู้มา ไม่มีความชอบเป็นพิเศษ ไม่รู้อะไรเลยหาตัวเองไม่เจอ มีแต่ความว่างเปล่า ผมต้องทำยังไงดีครับ จบแล้วจะต่อที่ไหนอย่างไร ที่เราเรียนมาก็ไม่ตรงกับสายไหนเป็นพิเศษ จริงๆมันก็ไม่ตรงเลย เพราะที่ผมเรียนมันคือ ธุรกิจค้าปลีก ตอนนี้ออนไลน์กันเยอะแล้ว ค้าปลีกน้อยลงแล้ว ก็แต่เซเว่นอะสิ ผมไม่ต่อ ระดับ ป.ตรีของปัญญาภิวัฒน์แล้วนะครับ ขอพักการเป็นพนักงานเซเว่นแต่เพียงเท่านี้เถอะครับ ผมเหนื่อย5555 ขอเป็นลูกค้าจะดีกว่า
ก็เลยอยากจะมาขอความเห็นพี่ๆแต่ละคน ว่าคิดเห็นอย่างไร แนะแนวทางเรียนต่ออย่างไร ขออภัยในเรื่องที่เกิ่นมาสะเยอะเลย
ยังไงรบกวนด้วยนะครับ
ปล.พิมพ์เรื่องราวได้ไม่หมดอยากให้ขยายส่วนไหนบอกได้นะครับ ตอนนี้พิมพ์แบบสะลืมสะลือ ง่วงนอน เลยไม่ค่อยประติดประต่ออะไรมาก ขอบคุณครับบบ