จะสรุปย่อๆให้ฟังนะคะ พ่อเลิกกับแม่ตั้งแต่เรายังเด็กพ่อกับแม่แยกย้าย พ่อต้องไปทำงานออกต่างจังหวัดบ่อยๆจึงไม่มีเวลาเลี้ยงดู ฝากเราไว้กับป้าและส่งเงินให้ป้า ตั้งแต่เริ่มเลยที่มันฝังใจเรามากๆ คือเรื่องฟัน เราเป็นคนที่ฟันเหยินมาก ยิ่งกว่าแก้วหน้าม้า หุบปากไม่ได้ เราขอพ่อตั้งแต่ป.6 ว่าให้พาเราไปดัดฟันหน่อย พ่อพูดรอปีใหม่ผลัดเรามา 4 ปี พึ่งดัดให้ตอน อายุ16 ซึ่งเราก็โชคไม่เข้าข้างอย่างแรง ประสบอุบัติเหตุทางรถมอเตอร์ไซค์เพื่อนผู้หญิงเป็นคนขับ ทำให้ฟันโยกทั้งปากและหัก 1 ซี่ ก็รอรากฟันแข็งแล้วดัดใหม่ใส่ฟันปลอม พออายุ16 เข้าเรียนปวช. พ่อส่งเงินมาให้ใช้อาทิตย์ละ 1200 สมมุติเวลาที่จะต้องโอนเงินมามันคือวันอาทิตย์ พอถึงวันอาทิตย์เขาก็จะเริ่มไม่โอนมา พอเราทวงก็บอกเราขอแต่เงิน จะไม่ให้ทวงไม่ให้ขอได้ไง อาทิตย์ละ1200 ก็จะไม่พออยู่แล้ว ตกวันละแค่100 กว่าบาท รวมค่าข้าว ค่ารถไปโรงเรียน ไหนจะค่าทำฟันเดือนละ1000 บาท จากที่โอนเลทไป 2-3 วันก็เริ่มจะเป็นไม่โอนเลย!! จนเราไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะไม่มีเงิน ไม่มีเลยสักบาท!! ออกมาหางานทำก็ยาก เพราะอายุน้อย ฟันก็ไม่ได้ไปทำทุกเดือน หลังจากจ่ายค่าทำฟันให้แค่ 4-5 เดือนแรก ชีวิตตอนนั้นบอกเลยว่าโค*รลำบากอะ บางวันไม่ได้กินข้าวเป็นวันๆ ค่ารถไปทำงานไม่มี นั่งร้องไห้เพราะไม่มีผ้าอนามัยจะใส่อะ พอโทรหาพ่อพ่อก็บอกว่าโทรมาขอแต่ตัง!!?
**สรุปได้ว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะว่าพ่อมีแฟนใหม่นี่เอง ถึงได้ตัดหางปล่อยวัดเรา ไม่ใช่เพราะเขาไม่มีเงิน แต่เขาเอาเงินไปให้ผญ.คนอื่น รักผญ. คนอื่นมากกว่าลูกในไส้ ไม่เคยอิจฉา ไม่เคยอยากให้เขามารัก แต่อย่างน้อยเขาก็ควรแสดงความรับผิดชอบโดยการส่งเสียเรียนให้จบ เรามีแค่พ่อคนเดียวไม่ให้ขอเงินพ่อแล้วจะให้ขอเงินใคร มันไม่ใช่หน้าที่ของพ่อหรอที่ต้องดูแลรับผิดชอบชีวิตของลูกอะ พูดจาเหมือนลูกเป็นคนห่างคนไกล ลืมไปแล้วหรอว่าตัวเองเป็นพ่ออะ!! เขาเริ่มคบกับผญ.คนนี้ตอนเราอยู่ป.6 ค่ะ เรื่องทุกอย่างก็เมกเซ้นท์ เอาเป็นว่าลำบาก คิดเอาเองเด็กอายุ15-16 ไม่มีเงินสักบาท ไม่มีที่พึ่งรอดมาได้ขนาดนี้ก็บุญขนาดไหนละ
**ตอนอายุ17 ฟันที่ไม่ได้เปลี่ยนเหล็กมาตั้งแต่อายุ16 ก็คงอยู่แบบนั้นจนอายุ17 เพราะไม่มีเงินไปทำฟัน ตอนนั้นได้เกิดเหตุการเลวร้ายขึ้น คือเราโดนวางยาไปข่มขืนค่ะ (ขอไม่ซ้ำเติมหรือขอลายละเอียดนะคะ) ไปที่โรงพัก พ่อไม่หาทนาย ไม่ได้ทำทีท่าเป็นห่วงเลยด้วยซ้ำอะ แต่ไกล่เกลี่ยเป็นเงินจำนวน 1 แสนบาท ซึ่งเหตุการณ์ในครั้งนี้มันทำให้ฟันปลอมที่ติดกับเหล็กดัดฟันหลุดไป หลังจากที่พ่อเงิน1 แสนมา นั่งนับตังตามันวาว เหมือนดีใจมากกว่าที่ได้เงิน ทุเรศ! ไหนๆก็ไหนๆละ เราเลยบอกกับพ่อไปว่า เงิน 1 แสนนี้พ่อจะเอาไปก็ได้ แต่หนูขออย่างเดียว ทำฟันที่มันยังค้างอยู่ให้จบ ให้เสร็จก็พอ พ่อก็พูดสัญญาไว้ แต่สุดท้ายก็ไม่ทำตามสัญญา! ใช้เงิน 1 แสนหมดเกลี้ยงคนเดียว เพราะอะไรนะเหรอ ก็ไปเอาผลาญกับแฟนใหม่ไง ลงทุนธุรกิจนู้นนี่ สุดท้ายเป็นไงคะ ตอนนี้เจ๊งค่ะ นอกจากจะไม่มีเงินส่งเสียลูก เพราะรักผญ. คนอื่นมากกว่าลูก ยังเอาเงินที่มาจากลูกไปผลาญเล่น แทนที่จะเอามาเป็นค่าเรียนหนังสือ หรืออะไรดีๆ ก็ทำแบบนี้ พอเราทวงเรื่องทำฟันตบเรา ขู่จะฆ่าเรา น่ารังเกียจสิ้นดี แล้วรู้มั้ยว่าตอนที่เราไปเยี่ยมที่บ้านแม่เลี้ยง มองทุกอย่าง พ่อก็หลุดปากพูดมาว่า ของในบ้านเนี่ย พ่อซื้อเองทั้งนั้น ทั้งรถ รถมอเตอร์ไซค์ คิดในใจ อ๋อ ที่ไม่มีเงิน ไม่มีปัญญาส่งลูกเรียนจนจบเพราะเอาเงินมาทำแบบนี้เองสินะ
**พออายุ 18 เราก็ก้าวเข้าสู่งานกลางคืนค่ะ ตอนนั้นตัดพ่อออกไปจากชีวิตแล้วค่ะ ทำทุกอย่างด้วยตัวเองส่งเสียตัวเองเรียนจนจบ ปวช. เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยทั้งเหนื่อยและดีใจที่ตัวเองผ่านมันมาได้ จนตอนนี้อายุ 21 ปี ก็ยังเรียนต่ออยู่ในวันอาทิตย์ละมีงานทำในวันธรรมดา
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เราไม่เคยขอเงินพ่อซักบาท ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากเขาสักกะแดงเดียว พ่อเลิกกับแฟนใหม่ของเขาตอนเราอายุประมาณ 19 ทุกอย่างเจ๊งหมด ที่ดินที่ซื้อให้เขาก็ให้เขาหมด ข้าวของเครื่องใช้ก็ให้เขาไปหมด ตอนนี้ตัวเองสภาพ เหลือแต่ตัว แล้วรู้มาว่าเขาตั้งใจจะมีลูกกับแฟนใหม่แต่มีไม่ได้ ชัดเจนเนอะ เขาตั้งใจจะทิ้งเราจ้า แต่มีลูกไม่สำเร็จไง พอเลิกกับแฟนใหม่ก็วังเวง จะมาขอให้ลูกอยู่ด้วย ไม่มีทางอะ! ตลอดเวลาก็เห็นเราเป็นแค่หมาหัวเน่าตัวนึงนี่ เวลามีปัญหาอะไร เราตัวคนเดียวอะเนอะ ทักข้อความไปปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือจากพ่อ ก็จะได้มาแต่คำว่า อะไร! ขอเงินอีกแล้ว! มืงมันตัวปัญหา บลาๆ เรียกได้ว่านอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังซ้ำเติม
ขอสรุปค่ะ พ่อได้สร้างปมในใจเราไว้มากมาย ตั้งแต่เรื่องฟัน คนบางคนอาจจะมองเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ฟันเราไม่ได้เหยินธรรมดาค่ะ ยิ่งกว่าแก้วหน้าม้าอย่างที่บอก ไปโรงเรียนโดนเพื่อนล้อมาเต็มๆ 3 ปีตลอดเรื่องฟัน มันทำให้ความทรงจำวัยเรียนมัธยมของเราที่ควรจะสดใสเหมือนกับเด็กทั่วไป ต้องมัวมอง พอนึกย้อนไปยังวันวานก็มีแต่ ขำด่า เสียงหัวเราะเยาะเย้ย พุดขึ้นมาในความทรงจำ แม้จะพาไปทำตอนอายุ16 ก็ไม่รับผิดชอบให้มันเสร็จ หรือแม้แต่ตอนอายุ17 ที่เงินมาก็ไม่แม้แต่จะเจียดตังมาทำให้หรือส่งเสียเรียนต่อ ทั้งๆที่นั่นมันเงินเรา แต่เอาไปใช้ประโยชน์ส่วนตัว ถ้าเทียบกับเงินที่เอาไปซื้อที่ดิน ซื้อรถ ข้าวของเครื่องใช้ที่ให้ผญ.คนอื่นไป ทั้งชีวิตเราขอเขาแค่นี้ เทียบกันแล้วมันก็ไม่ได้เกินตัวเขาเลย พ่อทำให้ชีวิตวัยเด็กของเราต้องมีแต่ความทรงจำแย่ๆ ทำให้ครั้งนึงต้องก้าวสู่งานกลางคืน เพื่อเงินที่มากที่จะรับผิดชอบชีวิตตัวเองทั้งหมด ทั้งเรื่องเรียน และทำฟันที่ดัดไว้ไม่เสร็จและหักไป พ่อไม่เคยเห็นหัวเรา ไม่เคยช่วยเหลือเรา ในวันที่แย่ที่สุดเด็กผญ.ตัวเล็กๆ ต้องผ่านอุปสรรคมากมายเพียงลำพัง แล้วมาวันนี้พ่อไม่เหลือใคร จะมาทำดีกับเราเพราะไม่เหลือใคร มันก็ไม่ได้หลอกนะ ตลอดเวลาพ่อพูดตลอดว่า เราไม่เคยโทษตัวเองเลย เอาแต่โทษคนอื่น เราก็โทษตัวเองเป็นบางครั้ง แต่เราก็โทษคนอื่นอะ ใช่! ที่ชีวิตเราในวัยเด็กมันต้องมีแต่ความยากลำบาก เสียงร้องไห้ มันก็เป็นเพราะพ่อไง! ไม่ใช่เพราะว่าพ่อไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะเห็นคนอื่นดีกว่าลูกในไส้ ถ้าพ่อไม่มีเงินจริงๆ ยังไม่น่าโมโหเท่ากับเห็นเราหมาหัวเน่า
ขอเขียนทิ้งท้ายไว้ว่า ดีใจมากที่สังคมสมัยนี้เปลี่ยนไปบ้างแล้ว ที่บอกว่ามีลูกเมื่อพร้อม เพราะว่าพ่อแม่บางทีก็ไม่ได้เลิศเลอทุกคน สังคมทุกวันนี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ามีพ่อแม่ห่วยๆเยอะขนาดไหน สงสารเด็กทุกคนที่มีพ่อแม่ห่วยๆ ตรรกะป่วยๆ และพ่อแม่ไม่ได้รักลูกทุกคนค่ะ มีหลายเคสให้เห็นแล้วหนิที่ทิ้งลูก ถ้าไม่พร้อมก็อย่ามีลูกกันเลยนะคะ สงสารเด็กอะค่ะ ที่เกิดมาแล้วต้องตายทั้งเป็น อย่างน้อยเรื่องราวในวัยเด็กก็ให้ข้อคิดเราว่า ถ้าวันใดวันนึงเรามีลูก จะดูแลเขาให้ดีที่สุด ไม่ให้เจออะไรแย่ๆแบบที่เราเจอ ไม่เป็นพ่อแม่ที่น่ารังเกียจแบบที่เราเกลียด ขอบคุณที่อ่านค่ะ
รู้สึกรังเกียจพ่อของตัวเอง เกลียดเข้าไส้ ผิดมั้ย?
**สรุปได้ว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะว่าพ่อมีแฟนใหม่นี่เอง ถึงได้ตัดหางปล่อยวัดเรา ไม่ใช่เพราะเขาไม่มีเงิน แต่เขาเอาเงินไปให้ผญ.คนอื่น รักผญ. คนอื่นมากกว่าลูกในไส้ ไม่เคยอิจฉา ไม่เคยอยากให้เขามารัก แต่อย่างน้อยเขาก็ควรแสดงความรับผิดชอบโดยการส่งเสียเรียนให้จบ เรามีแค่พ่อคนเดียวไม่ให้ขอเงินพ่อแล้วจะให้ขอเงินใคร มันไม่ใช่หน้าที่ของพ่อหรอที่ต้องดูแลรับผิดชอบชีวิตของลูกอะ พูดจาเหมือนลูกเป็นคนห่างคนไกล ลืมไปแล้วหรอว่าตัวเองเป็นพ่ออะ!! เขาเริ่มคบกับผญ.คนนี้ตอนเราอยู่ป.6 ค่ะ เรื่องทุกอย่างก็เมกเซ้นท์ เอาเป็นว่าลำบาก คิดเอาเองเด็กอายุ15-16 ไม่มีเงินสักบาท ไม่มีที่พึ่งรอดมาได้ขนาดนี้ก็บุญขนาดไหนละ
**ตอนอายุ17 ฟันที่ไม่ได้เปลี่ยนเหล็กมาตั้งแต่อายุ16 ก็คงอยู่แบบนั้นจนอายุ17 เพราะไม่มีเงินไปทำฟัน ตอนนั้นได้เกิดเหตุการเลวร้ายขึ้น คือเราโดนวางยาไปข่มขืนค่ะ (ขอไม่ซ้ำเติมหรือขอลายละเอียดนะคะ) ไปที่โรงพัก พ่อไม่หาทนาย ไม่ได้ทำทีท่าเป็นห่วงเลยด้วยซ้ำอะ แต่ไกล่เกลี่ยเป็นเงินจำนวน 1 แสนบาท ซึ่งเหตุการณ์ในครั้งนี้มันทำให้ฟันปลอมที่ติดกับเหล็กดัดฟันหลุดไป หลังจากที่พ่อเงิน1 แสนมา นั่งนับตังตามันวาว เหมือนดีใจมากกว่าที่ได้เงิน ทุเรศ! ไหนๆก็ไหนๆละ เราเลยบอกกับพ่อไปว่า เงิน 1 แสนนี้พ่อจะเอาไปก็ได้ แต่หนูขออย่างเดียว ทำฟันที่มันยังค้างอยู่ให้จบ ให้เสร็จก็พอ พ่อก็พูดสัญญาไว้ แต่สุดท้ายก็ไม่ทำตามสัญญา! ใช้เงิน 1 แสนหมดเกลี้ยงคนเดียว เพราะอะไรนะเหรอ ก็ไปเอาผลาญกับแฟนใหม่ไง ลงทุนธุรกิจนู้นนี่ สุดท้ายเป็นไงคะ ตอนนี้เจ๊งค่ะ นอกจากจะไม่มีเงินส่งเสียลูก เพราะรักผญ. คนอื่นมากกว่าลูก ยังเอาเงินที่มาจากลูกไปผลาญเล่น แทนที่จะเอามาเป็นค่าเรียนหนังสือ หรืออะไรดีๆ ก็ทำแบบนี้ พอเราทวงเรื่องทำฟันตบเรา ขู่จะฆ่าเรา น่ารังเกียจสิ้นดี แล้วรู้มั้ยว่าตอนที่เราไปเยี่ยมที่บ้านแม่เลี้ยง มองทุกอย่าง พ่อก็หลุดปากพูดมาว่า ของในบ้านเนี่ย พ่อซื้อเองทั้งนั้น ทั้งรถ รถมอเตอร์ไซค์ คิดในใจ อ๋อ ที่ไม่มีเงิน ไม่มีปัญญาส่งลูกเรียนจนจบเพราะเอาเงินมาทำแบบนี้เองสินะ
**พออายุ 18 เราก็ก้าวเข้าสู่งานกลางคืนค่ะ ตอนนั้นตัดพ่อออกไปจากชีวิตแล้วค่ะ ทำทุกอย่างด้วยตัวเองส่งเสียตัวเองเรียนจนจบ ปวช. เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยทั้งเหนื่อยและดีใจที่ตัวเองผ่านมันมาได้ จนตอนนี้อายุ 21 ปี ก็ยังเรียนต่ออยู่ในวันอาทิตย์ละมีงานทำในวันธรรมดา
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เราไม่เคยขอเงินพ่อซักบาท ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากเขาสักกะแดงเดียว พ่อเลิกกับแฟนใหม่ของเขาตอนเราอายุประมาณ 19 ทุกอย่างเจ๊งหมด ที่ดินที่ซื้อให้เขาก็ให้เขาหมด ข้าวของเครื่องใช้ก็ให้เขาไปหมด ตอนนี้ตัวเองสภาพ เหลือแต่ตัว แล้วรู้มาว่าเขาตั้งใจจะมีลูกกับแฟนใหม่แต่มีไม่ได้ ชัดเจนเนอะ เขาตั้งใจจะทิ้งเราจ้า แต่มีลูกไม่สำเร็จไง พอเลิกกับแฟนใหม่ก็วังเวง จะมาขอให้ลูกอยู่ด้วย ไม่มีทางอะ! ตลอดเวลาก็เห็นเราเป็นแค่หมาหัวเน่าตัวนึงนี่ เวลามีปัญหาอะไร เราตัวคนเดียวอะเนอะ ทักข้อความไปปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือจากพ่อ ก็จะได้มาแต่คำว่า อะไร! ขอเงินอีกแล้ว! มืงมันตัวปัญหา บลาๆ เรียกได้ว่านอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังซ้ำเติม
ขอสรุปค่ะ พ่อได้สร้างปมในใจเราไว้มากมาย ตั้งแต่เรื่องฟัน คนบางคนอาจจะมองเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ฟันเราไม่ได้เหยินธรรมดาค่ะ ยิ่งกว่าแก้วหน้าม้าอย่างที่บอก ไปโรงเรียนโดนเพื่อนล้อมาเต็มๆ 3 ปีตลอดเรื่องฟัน มันทำให้ความทรงจำวัยเรียนมัธยมของเราที่ควรจะสดใสเหมือนกับเด็กทั่วไป ต้องมัวมอง พอนึกย้อนไปยังวันวานก็มีแต่ ขำด่า เสียงหัวเราะเยาะเย้ย พุดขึ้นมาในความทรงจำ แม้จะพาไปทำตอนอายุ16 ก็ไม่รับผิดชอบให้มันเสร็จ หรือแม้แต่ตอนอายุ17 ที่เงินมาก็ไม่แม้แต่จะเจียดตังมาทำให้หรือส่งเสียเรียนต่อ ทั้งๆที่นั่นมันเงินเรา แต่เอาไปใช้ประโยชน์ส่วนตัว ถ้าเทียบกับเงินที่เอาไปซื้อที่ดิน ซื้อรถ ข้าวของเครื่องใช้ที่ให้ผญ.คนอื่นไป ทั้งชีวิตเราขอเขาแค่นี้ เทียบกันแล้วมันก็ไม่ได้เกินตัวเขาเลย พ่อทำให้ชีวิตวัยเด็กของเราต้องมีแต่ความทรงจำแย่ๆ ทำให้ครั้งนึงต้องก้าวสู่งานกลางคืน เพื่อเงินที่มากที่จะรับผิดชอบชีวิตตัวเองทั้งหมด ทั้งเรื่องเรียน และทำฟันที่ดัดไว้ไม่เสร็จและหักไป พ่อไม่เคยเห็นหัวเรา ไม่เคยช่วยเหลือเรา ในวันที่แย่ที่สุดเด็กผญ.ตัวเล็กๆ ต้องผ่านอุปสรรคมากมายเพียงลำพัง แล้วมาวันนี้พ่อไม่เหลือใคร จะมาทำดีกับเราเพราะไม่เหลือใคร มันก็ไม่ได้หลอกนะ ตลอดเวลาพ่อพูดตลอดว่า เราไม่เคยโทษตัวเองเลย เอาแต่โทษคนอื่น เราก็โทษตัวเองเป็นบางครั้ง แต่เราก็โทษคนอื่นอะ ใช่! ที่ชีวิตเราในวัยเด็กมันต้องมีแต่ความยากลำบาก เสียงร้องไห้ มันก็เป็นเพราะพ่อไง! ไม่ใช่เพราะว่าพ่อไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะเห็นคนอื่นดีกว่าลูกในไส้ ถ้าพ่อไม่มีเงินจริงๆ ยังไม่น่าโมโหเท่ากับเห็นเราหมาหัวเน่า
ขอเขียนทิ้งท้ายไว้ว่า ดีใจมากที่สังคมสมัยนี้เปลี่ยนไปบ้างแล้ว ที่บอกว่ามีลูกเมื่อพร้อม เพราะว่าพ่อแม่บางทีก็ไม่ได้เลิศเลอทุกคน สังคมทุกวันนี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ามีพ่อแม่ห่วยๆเยอะขนาดไหน สงสารเด็กทุกคนที่มีพ่อแม่ห่วยๆ ตรรกะป่วยๆ และพ่อแม่ไม่ได้รักลูกทุกคนค่ะ มีหลายเคสให้เห็นแล้วหนิที่ทิ้งลูก ถ้าไม่พร้อมก็อย่ามีลูกกันเลยนะคะ สงสารเด็กอะค่ะ ที่เกิดมาแล้วต้องตายทั้งเป็น อย่างน้อยเรื่องราวในวัยเด็กก็ให้ข้อคิดเราว่า ถ้าวันใดวันนึงเรามีลูก จะดูแลเขาให้ดีที่สุด ไม่ให้เจออะไรแย่ๆแบบที่เราเจอ ไม่เป็นพ่อแม่ที่น่ารังเกียจแบบที่เราเกลียด ขอบคุณที่อ่านค่ะ