เราไม่เข้าแม่หรือเราไม่เข้าตัวเราเอง???

เรากับแม่ชอบทะเลาะกันแต่เรื่องไร้สาระ วันนี้คือวันที่รุนแรงที่สุด แม่เราชอบสั่งของแล้วของมาส่งเขาวางไว้หน้าบ้านแล้วไปเลย เราเดินไปหน้าบ้านพอดี ของแม่เรา พอแม่กลับมาจากที่ทำงานเราบอกว่าสั่งของเหรอทีละสั่งของไว้บอกด้วยนะ แม่เราก็พูดอือสั่งเองประจำเขาก็วางไว้หน้าบ้านอยู่แล้วนี่ เราบอกว่า ใช่แต่ทีละก็บอกน่อยเพื่อไม่ได้สั่ง แม่เราก็ตะโกนกุทำงานจะรู้ไหม ทำงานไม่ว่างด้วย ทำงาน เราก็บอก รู้แต่ทีละจะสั่งก็บอกเราหรือไม่ก็บอกน้อง แล้วเขาก็ตะโกนเสียงดังเปิดหน้าบ้าน คือเราไม่เข้าใจนะเวลาทะเลาะกันแม่ชอบเปิดประตูหน้าบ้านตะโกนด่าเราเสียงดัง มันทำให้เราชินเลยละไม่อายแต่เราไม่ชอบเลย คือเราก็ร้องไห้เราเป็นคนอ่อนไหวนิดๆนะ พ่อก็บอกจะร้องทำไมเราบอกแม่จะตะโกนทำไหมแม่ก็พูดไม่หยุด เราก็พูดแค่หวังดีเพื่อมีคนส่งของแปลกหรือไม่รู้จักมา แม่เราก็บอกดูหนังมากไปเหรอ เราก็บอกเคยเจอมากับตัวระวังไว้ก็ดี และเราก็พูดๆแม่ก็พูดๆ เรากับแม่นิสัยเหมือนกันมั้งเป็นคนที่ชอบเอาชนะ แต่เราก็อ่อนตลอดนะเพราะเป็นแม่ เราพูดทีเขาก็หาว่าเราเถียงตะโกนใส่นิสัยแย่บาป ชาตินี้ไม่เจริญ เราพูดตอบเขาด้วยเหตุผลนะเขาก็บอกแม่คนดี ดีไปหมดสอนคนอื่นเราก็บอกแค่พูด แม่เราชอบ-ดัน ประชด ชอบทำท่าทางไม่ดีอะแบบยั่วยุยัวโมโห เราก็ไม่มช่ลูกที่ดีนะแต่แต่ด่อนที่ทะเลาะกันเราก็มานั่งดูตัวเองปรับนิสัยตัวเอง ตอนที่เราร้องไห้เสียงดังก็ว่าเราจะตะโกนทำไมไม่มีสติร้องแล้วได้อะไร ไม่รู้ดิอธิบายแย่อะตอนที่พิมอยู่ก่อนหน้านั้น20นาทีแม่เราถือดามไม้ถูพื้นมาจะเสียบลูกตาเรา เรารู้สึกไม่อยากอยุ่กับแม่อะ เรารักแม่แต่ก็ไม่ชอบแม่ในเวลาเดียวกัน เราอยากให้แม่ฟังเราเข้าใจทั้งที่เราก็บอกไปหลายครั้งแล้ว เราอายุ22แล้วนะที่เราพูดแค่หวังดี แต่เรื่องกลับเป็นแบบนี้มันอาจจะไม่รุนแรงของหลายๆคนแต่มันหลายรอบพอทะเลาะก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกันเป็นเดือนๆ คือต่างคนต่างอยู่สุดท้ายแม่จะมาง้อเราแบบซื้อของที่ชอบมาให้ ให้ทำนู้นทำนี่ให้ แต่ครั้งเราเสียใจมากอะ กะว่าจะขายของในห้องหางานทำ