เรามีเเฟนเเล้วแนะนำแฟนให้ที่บ้านรู้จักเเต่ว่าบ้านของเเฟนจน เเต่เอาจริงๆคนมันก็เลิกเกิดไม่ได้แฟนเราเป็นคนขยันมากๆเป็นคนดีเเต่ทางครอบครัวเราไม่ชอบแฟนเรามากๆ ตามด่าทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันความหมายของการอยู่ด้วยกันคือนั่งกินข้าวอยู่ถ้าแม่เจอคือด่าแฟนว่ามีปัญญาจ่ายหรอกล้ามานั่งกินร้านอาหารแบบนี้สงสารแฟนมากเเต่เค้าก็ไม่เคยบ่นเลยซักครั้งอดทนมาตลอด2ปีที่ผ่านมา
ครอบครัวเรามีฐานะพ่อแม่มีหน้าตาทางสังคมชอบแคร์ความรู้สึกคนนอกไม่เคยสนใจเราเลยตั้งเเต่เด็กจนโตเราพูดอะไรไม่เคยฟังความรู้สึกเราเลยเเต่ถ้าคนอื่นมาพูดถึงเรากับเเฟนกับมาก็จะด่าเหมือนไม่ใช่ลูก ชอบพูดถึงชาติตระกูลว่าเค้าไม่ดีเเต่ทุกวันนี้ชาติตระกูลมันไม่ใช่เรื่องที่จะมาอวดกันแล้วเราคิดว่าทุกคนเป็น"คน"ก็มีค่าความเป็นคนเท่ากัน เราควรทำยังไงดีคะให้ดีต่อทุกคน ถ้าเราเลือกเลิกกันเเฟนเราเองก็จะทุกข์แล้วเเฟนก็ดีกับเรามาตลอดกอดกันร้องไห้ผ่านกันมาทุกปัญหาสู้ทุกอย่างเเต่ติดที่เเฟนเราจนเเต่ก็ไม่รู้ใช่ปัญหาของแม่ที่ไม่ชอบหรือป่าว เพราะทุกครั้งที่เราถามแม่ก็มีเพียงอารมณ์ที่เป็นคำตอบกลับมา เช่น กูไม่ชอบก็คือไม่ชอบ กูไม่เอามันหรือตีเราแบบที่ไม่เคยตีมาก่อน เดินมาด่าเราหน้าห้องนอนถ้าไม่ได้ล็อกเข้ามาพังของในห้องก็บ่อย จนเราร้องไห้ท้อมากกับความรักครั้งนี้ เเต่จะเลิกกันเเฟนก็บอกว่าเค้าไม่ผิดอะไรเลยทำไมต้องเลิกกัน เราบอกแฟนว่าถ้าเจอผู้หญิงคนใหม่บอกเราดีๆนะเรายอมให้เค้าไป เพราะไม่รู้เมื่อไรเหมือนกันที่แม่จะยอมรับเค้า
เราอายุ26เเฟนเรา28 เรามีอาชีพแฟนเราก็มีอาชีพหาเงินได้เดือนนึงเท่าๆกันไม่ได้เดือดร้อนพ่อแม่เเต่อยู่บ้านใครบ้านมันไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะมีย่าที่ต้องดูทุกคนคิดว่าเราควรทำยังไงดีคะตอนเเรกคิดว่าเวลาจะเยียวยาทุกอย่าเเต่ป่าวเลย2ปีที่ผ่านมาแม่เราด่าเราตีเราไม่เป็นอะไรเลยเรารับได้ เเต่การที่แม่เราดูถูกคนอื่นขนาดนี้เรารับไม่ได้ทุกคนก็คนเหมือนกัน
เราควรทำยังดีคะถ้าเจอแบบนี้แม่ไม่ชอบเเฟนเป็นแบบนี้
ครอบครัวเรามีฐานะพ่อแม่มีหน้าตาทางสังคมชอบแคร์ความรู้สึกคนนอกไม่เคยสนใจเราเลยตั้งเเต่เด็กจนโตเราพูดอะไรไม่เคยฟังความรู้สึกเราเลยเเต่ถ้าคนอื่นมาพูดถึงเรากับเเฟนกับมาก็จะด่าเหมือนไม่ใช่ลูก ชอบพูดถึงชาติตระกูลว่าเค้าไม่ดีเเต่ทุกวันนี้ชาติตระกูลมันไม่ใช่เรื่องที่จะมาอวดกันแล้วเราคิดว่าทุกคนเป็น"คน"ก็มีค่าความเป็นคนเท่ากัน เราควรทำยังไงดีคะให้ดีต่อทุกคน ถ้าเราเลือกเลิกกันเเฟนเราเองก็จะทุกข์แล้วเเฟนก็ดีกับเรามาตลอดกอดกันร้องไห้ผ่านกันมาทุกปัญหาสู้ทุกอย่างเเต่ติดที่เเฟนเราจนเเต่ก็ไม่รู้ใช่ปัญหาของแม่ที่ไม่ชอบหรือป่าว เพราะทุกครั้งที่เราถามแม่ก็มีเพียงอารมณ์ที่เป็นคำตอบกลับมา เช่น กูไม่ชอบก็คือไม่ชอบ กูไม่เอามันหรือตีเราแบบที่ไม่เคยตีมาก่อน เดินมาด่าเราหน้าห้องนอนถ้าไม่ได้ล็อกเข้ามาพังของในห้องก็บ่อย จนเราร้องไห้ท้อมากกับความรักครั้งนี้ เเต่จะเลิกกันเเฟนก็บอกว่าเค้าไม่ผิดอะไรเลยทำไมต้องเลิกกัน เราบอกแฟนว่าถ้าเจอผู้หญิงคนใหม่บอกเราดีๆนะเรายอมให้เค้าไป เพราะไม่รู้เมื่อไรเหมือนกันที่แม่จะยอมรับเค้า
เราอายุ26เเฟนเรา28 เรามีอาชีพแฟนเราก็มีอาชีพหาเงินได้เดือนนึงเท่าๆกันไม่ได้เดือดร้อนพ่อแม่เเต่อยู่บ้านใครบ้านมันไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะมีย่าที่ต้องดูทุกคนคิดว่าเราควรทำยังไงดีคะตอนเเรกคิดว่าเวลาจะเยียวยาทุกอย่าเเต่ป่าวเลย2ปีที่ผ่านมาแม่เราด่าเราตีเราไม่เป็นอะไรเลยเรารับได้ เเต่การที่แม่เราดูถูกคนอื่นขนาดนี้เรารับไม่ได้ทุกคนก็คนเหมือนกัน