คืนสยองในรถตู้ + เจ้าสาวเขี้ยวอสูร

เมื่ออายุครบยี่สิบห้าปี คืนหนึ่ง มะลิฝันว่า ตัวเองกำลังวิ่งมาตามทางบนภูเขา ในคืนพระจันทร์เต็มดวง สองข้างทางเป็นเหวลาดลึก ลงสู่หุบเขาอันหนาทึบไปด้วยต้นไม้ด้านล่าง 

เสียงของสัตว์ดุร้ายส่อแววกระหายเลือด กู่ร้องคำรามดังแหวกอากาศไล่หลังมา มันเป็นเสือที่มีร่างกายคล้ายมนุษย์ ที่จู่ ๆ ก็พุ่งเข้ามาหา หญิงสาววิ่งพลางหันไปมองเงาทะมึนเบื้องหลัง ที่พุ่งติดตามมา เธอหวีดร้องสุดเสียง พร้อมวิ่งตะบึงไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อหันกลับไปมองอีกที ปรากฏว่ามีเงาดำอีกร่างพุ่งทะยานเข้าขัดขวางมัน พวกมันเข้าตะลุมบอนกัน ราวกับมีความแค้นต่อกันมาตั้งแต่ชาติก่อน พวกมันจะเป็นอะไรก็ตาม เธอไม่เสียเวลาหยุดมอง เร่งฝีเท้าวิ่งให้เร็วขึ้นอีก ด้วยหวาดกลัวว่ามันคนหนึ่งคนใดจะไล่ตามหลังเธอมาอีก 

จริงดังคาด มันคนหนึ่งวิ่งไล่กวดเธอมา แสดงว่ามันอีกคนจะต้องถูกจัดการไปเรียบร้อยแล้ว และรายต่อไปก็คือเธอ มะลิตาเหลือก วิ่งพลางอ้าปากหอบ ก่อนสะดุดขาตัวเองล้มโครมลง พยายามลุกขึ้นวิ่งอีก ทว่าขาซึ่งอ่อนแรงลงอย่างมาก สะดุดกันจนเสียหลักลื่นไถล กลิ้งออกไปตามลาดเขา ปะทะเสียดสีเข้ากับสิ่งกีดขวางไปตลอดทาง เจ็บปวดเสียจนแทบจะขาดใจตาย ก่อนที่ร่างจะร่วงฟาดลงสู่พื้น หัวเธอกระแทกเข้ากับกิ่งไม้ใหญ่อย่างจัง ความเจ็บปวดพร้อมความมึนงงพุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลง

ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดร้าวมึนงงในหัว ขยับตัวดูก็รู้สึกร้าวระบมไปทั่วตัว ยกมือขึ้นกุมหัว สมองประมวลภาพความฝันที่ผ่านมา เธอฝันว่าตกลงมาจากลาดเขา เพราะวิ่งหนีสัตว์ร้ายที่คล้ายเสือ แต่มีร่างกายเป็นมนุษย์...มันคือเสือสมิงในตำนาน

พลันเธอก็ต้องประหลาดใจ เมื่อรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ...ที่นี่คือที่ไหน จ้องมองหลังคามุงจาก มองดูฝาผนังบ้านขัดแตะ และฟากไม้ไผ่ปูพื้น มันคือกระท่อมหลังหนึ่ง ที่ไม่คุ้นตาเธอเลย แล้วยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ เมื่อเค้นสมองที่มึนงงของตัวเองนึกดู กลับไม่รู้ว่าบ้านตัวเองเป็นยังไง ให้ตาย เธอเองก็นึกสภาพบ้านตัวเองไม่ออก

อันที่จริงเธอจำอะไรไม่ได้เลยต่างหาก รู้แต่ตัวเองชื่อมะลิ ฝันอุบาทว์ว่าตัวเองวิ่งหนีเสือปีศาจ แล้วกลิ้งตกไหล่เขาลงมา นอกจากชื่อกับอายุแล้ว ก็จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร มาที่นี่ได้อย่างไร ความหวาดหวั่นแล่นเข้าจู่โจมหัวใจ ถ้าที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ แล้วตอนนี้เธออยู่ในบ้านใคร เมื่อคืนนี้เป็นความฝันหรือความจริง เหลียวมองไปรอบตัว ใครเป็นคนพาเธอมาที่นี่

“ดีจังเจ้าฟื้นแล้ว” 

เสียงผู้ชายดังขึ้น พร้อมร่างผอมสูงเดินผ่านประตูห้องเข้ามา เธอหันไปมอง เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้าคร้ามเข้ม เดินเข้ามายืนมองด้วยสายตายินดีอยู่ข้างที่นอนบาง ๆ ซึ่งปูให้เธอนอน

“เจ้าหมดสติไปพักหนึ่ง แม่ข้าเข้ามาดูอาการ เพิ่งออกไปเมื่อครู่ แม่ข้าเป็นหมอยา แกบอกว่าเจ้าพ้นขีดอันตรายแล้ว โชคดีที่กระดูกไม่หัก เดี๋ยวแม่จะมาดูอาการให้อีกทีหนึ่ง”

ติดตามทั้งสองเรื่องได้ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ https://youtu.be/DtBRDsAzVAQ