ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงต่อกับเรื่องนี้ดี เรื่องอาจจะเล่าเยอะหน่อยนะครับ
ผมออกตัวก่อนว่าผมเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน ลุคผมเรียบร้อย อาจจะดูหวานในสายตาคนอื่น แต่ผมไม่ได้แสดงออกทั้งการพูดหรือท่าทางเลยครับ เรื่องผม Follow IG ผู้ชายคนนึงมาประมาณ 2 ปีกว่าได้ ซึ่งผู้ชายคนนี้ตรงสเปคผมหมดเลย สูง ผิวแทน ยิ้มสวย ทำงานสายการบินเหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ได้แต่กดไลค์สตอรี่ใน IG เค้าไป แต่ก็ไม่ได้ตามตลอดเพราะผมมีแฟนอยู่ ณ ตอนนั้น
ล่าสุดผมห่างกับแฟนที่คบกันมา 10 ปี ได้ประมาณ 2 เดือน เพราะความไม่เทคแคร์ ไม่ใส่ใจของเค้า แต่มันก็ไม่ได้เสียใจมากเพราะมันชินชากับความเสียใจมานานมากแล้ว จนผมได้เดินทางไปสมัครงานที่ จ.กระบี่ โดยตอนแรกผมแพลนที่จะขับรถไปเอง แต่ที่บ้านบอกว่าอันตราย เดี๋ยวช่วยออกค่าตั๋วเครื่องบิน ผมเลยจองไฟลท์เพื่อบินไปแทน มีลังเลหลายอย่างจนสรุปเลือกเป็นไฟลท์ตอน 11 โมง พอถึงเวลาขึ้นเครื่อง ผมก็ขึ้นไปนั่งที่นั่งที่นั่งผม ก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั่งผมเงยหน้าขึ้นไป เจอผู้ชายคนนั้นที่ผมตามเค้ามาตลอด 2 ปี ขึ้นเครื่องบินมาลำเดียวกัน และมานั่งหลังผม ผมจำเค้าได้ดีแต่ก็ไม่ได้เปิดปากชวนคุยก่อน พอเครื่องแลนด์ที่กระบี่ ผมก็ลุกเดินนำหน้าเค้าออกไป แต่พอถึงสายพานผมก็เห็นว่าเค้ารอกระเป๋า ผมเลยออกไปก่อน ไม่ได้ทักทายอะไร เพื่อจะไปหารถสองแถวไปอ่าวนาง สุดท้ายก็กลับกลายเป็นว่ามาขึ้นรถมินิบัสคันเดียวกัน
เมื่อรถมาถึงอ่าวนาง ก็ลงตรงจุดสุดท้ายพร้อมกัน เพราะมีคนมาสมัครงานจะอยู่บริเวณซอยนั้นกันส่วนมาก ผมก็แยกกับเค้าไปโดยไม่รู้ว่าเค้าอยู่โรงแรมไหน ผมเชคอินเข้าโรงแรม เก็บของทำนั่นนี่เรียบร้อย หิวก็เลยเดินออกมาหาอะไรกิน เดินออกมากลางซอย ผมก็เดินสวนกับเค้าอีกรอบแบบงงๆ ใจก็อยากทัก แต่กลัวเค้าจะไม่คุยด้วย เลยปล่อยเลยไป จนผมเห็นเค้าลงสตอรี่ใน IG ผมเลยทักเค้าไปว่า อยู่กระบี่หรอครับ เค้าก็ตอบกลับมาว่ารู้ได้ไง ก็เลยเล่าไปว่า เราขึ้นมาไฟลท์เดียวกัน นั่งใกล้กัน ขึ้นรถมาพร้อมกันแล้วก็เดินสวนกันในซอยเมื่อกี้ แต่งตัวประมาณนี้ หลังจากนั้นก็คุยกันต่ออีกนิดหน่อย แล้วก็บอกเค้าว่าโชคดีนะครับพรุ่งนี้ จากนั้นผมก็เงียบ ไม่ได้ทักอะไรไปอีกเลย
วันรุ่งขึ้น หลังจากรู้ผลว่าผมไม่ผ่าน ผมก็ไปนั่งชิลล์ที่อ่าวนางคนเดียวทั้งวัน จนเห็นเค้าลงสตอรี่อีกทีแบบเศร้าๆ เหมือนเค้าก็ไม่ผ่านเหมือนกัน ผมเลยชวนเค้ามาอ่าวนาง ซึ่งเค้าปฏิเสธมา บอกว่าเมื่อวานมาแล้ว ผมก็เลยไม่เซ้าซี้ต่อ จนหลังตะวันตก ผมเดินกลับไปโรงแรม ก็เจอน้องมโนราห์รำเปิดหมวกอยู่ ในใจคิดถึงเรื่องผีใน The Ghost คิดว่าต้องศักดิ์สิทธิ์แน่ๆ ของมีครู ผมเลยอธิษฐานในใจว่า ถ้าพี่ได้เจอผู้ชายคนนั้น พี่จะกลับมาให้ทิปนะ ผมก็เดินจากน้องเค้ามา สายตาก็มองหาเค้าเผื่อว่าจะเจอ แต่ก็ไม่มีแวว เดินเลี้ยวเข้าซอย กำลังจะเลี้ยวเข้าโรงแรม จู่ๆผู้ชายคนนั้นก็เดินสวนผมมาเลย แบบ เห้ย! มาไงวะเนี่ย ผมก็เค้าก็ดูเหมือนจะจำกันได้ เลิ่กลั่กๆ แต่ก็เดินผ่านไป แล้วก็มีข้อความเด้งเข้ามาหาผมว่า "ป่ะ กินเหล้ากัน" ผมก็รีบตอบเค้ากลับไปว่า ขอ 5 นาทีเปลี่ยนเสื้อผ้าแปป เพราะไปเล่นน้ำทะเลมา
5 นาทีผ่านไป ผมเดินออกมาเจอเค้าหน้าปากซอย เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันแบบใกล้ๆ ใจเต้นตึกตักตลอดทาง ก็เดินคุยกันไปหาร้านเหล้ากินกัน ก็เจอร้านแรก ผมก็เลี้ยงเค้าบอกว่าย้อมใจที่ไม่ผ่านเหมือนกัน หลังจากนั้นไปต่อร้านที่ 2 กินเหล้า คุยกัน เล่นเกมสนุกสนาน เค้าบอกผมว่า ถ้าพรุ่งนี้อยู่ต่อ จะชวนไปไร่เลย์ แต่ผมต้องกลับแล้วเพราะจองไฟลท์กลับไว้แล้ว แต่ก็คิดว่าถ้าจะแคนเซิ่ลต้องเสียเงินอีกหลายต่อก็เลยบอกเค้าไปว่า ต้องกลับแหละ คุยกันจนไปต่อร้านที่ 3 ดนตรีสด ฟังเพลงโยกเบาๆ ผลัดกันเลี้ยงเหล้า จนเวลาผ่านไปเกือบร้านปิดเลยชวนกันกลับ รร ระหว่างทางผมก็ทำเป็นเมาแต่ก็เดินไหว จนมาถึงหน้า รร ผม ผมก็ดึงเค้ามากอดแล้วตบหลังเค้า บอกว่า สู้ๆนะ รอบหน้าเอาใหม่ เค้าก็บอกว่า เช่นกันนะ คือตอนนั้นเพลงซีรีส์เกาหลีนี่ดังในหัวผมเลย แบบซีนโรแมนติกมาก ก็แยกย้ายเข้า รร
เช้ามาผมก็ มอนิ่ง ไปหาเค้า เค้าก็ไม่ตอบ จนผมออกจาก รร มาถึงสนามบิน กลับมาถึงกรุงเทพ พอแลนด์ก็มีข้อความเข้ามาว่า จองรถทันมั้ย ผมก็ใจฟูเลย ก็คุยกับเค้าไป แต่เค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรเยอะ ผมก็เห็นเค้าไปเที่ยวไร่เลย์ ตกเย็นเค้าก็ไปกินเหล้า ผมก็ทักไปคุย เค้าก็บอกมากับเพื่อนใหม่ที่เจอกันที่ไร่เลย์ มาสมัครงานเหมือนกัน ก็ดูเหมือนเค้าเมา ผมก็ทักไป แต่เหมือนเค้าก็ไม่ได้ตอบกลับเยอะ อาจจะเมาอยู่กับคนอื่น
วันถัดมา ผมก็ทักไปหาเค้าว่า จะรบกวนถ้าเจอน้องมโนราห์ จะฝากทำบุญหน่อย เค้าก็บอกเดี๋ยวดูให้ จนช่วงเย็น เค้าก็ไปนั่งร้านที่ผมบอกอยากไปนั่งร้านนี้แล้วส่งรูปมาให้ดู บอกว่าชิลล์ดีนะ แล้วเค้าก็ทักมาบอกผมว่าเจอน้องมโนราห์แล้วนะ ผมเลยให้เค้าทำบุญให้ 100 บาท แล้วผมก็โอนเงินให้เค้า ทำให้ผมสามารถหาชื่อเค้าเจอในเฟสบุ๊กแล้วเข้าไปส่องดู เค้าก็ไปนั่งร้านเหล้าอีก เย็นนั้นส่งข้อความมาหาผมว่า วันนี้ไม่มีคนกินเป็นเพื่อนเลย ผมบอกว่า ผมอยากไปนะ แต่ไปตอนนี้ให้นอนไหน เค้าก็บอกว่าที่ห้องมีอ่างอาบน้ำ นอนหน้าห้อง นอนพื้นก็ได้ ตอบแบบกวนๆ ผมเลยบอกว่า กลับมากรุงเทพเดี๋ยวเลี้ยงเหล้าละกัน
จนวันที่เค้ากลับมากรุงเทพ เค้าไม่ได้บอกอะไรผม แต่ผมเดาเอาว่าเค้าน่าจะกลับไฟลท์นี้ ผมโดดงานไปเพื่อการนี้ 555 เลยลองไปรอเค้าที่สนามบินซักที่ที่คิดว่าน่าจะเป็นไปได้คือที่ๆผมขึ้นเครื่องเจอเค้า ผมให้เวลา 30 นาทีในการรอ สรุปเค้าก็เดินออกมาจริงๆ ผมก็คิดต่อ ทำยังไงให้เราเจอกันแบบบังเอิญ สรุปเราก็เจอกันแบบบังเอิญ(ที่ตั้งใจของผม) ผมก็บอกว่าพอดีมาทำธุระให้หัวหน้าแถวนี้ เลยแวะมาซื้ออะไรกินที่สนามบินก่อนกลับ ก็เลยบังเอิญเจอ ผมเลยอาสาไปส่งเค้าที่คอนโด ตอนแรกเค้าก็บอกเกรงใจ ไม่เป็นไร แต่สุดท้ายก็กลับมาด้วยกัน ในรถเค้าก็ดูคุยดี ไม่ค่อยมีช่วงเงียบ เค้ามีแพลนจะกลับบ้าน ตจว วันแม่ ผมก็ดันหลุดบอกชื่อจังหวัดนั้นไปโดยที่เค้าไม่เคยบอก เค้าก็นิ่งๆไปนิดนึง คงคิดว่า ไปส่องมาแน่นอน ก็ไปส่งเค้าถึงคอนโด แต่ช่วงลงรถเค้าก็ขอบคุณแล้วก็ขึ้นคอนโดไปโดยไม่หันมาลาอีกครั้งเลย
ตั้งแต่วันที่เจอเค้า ผมลงสตอรี่ในไอจี ใส่เพลงทุกอัน ใส่แคปชั่นให้เค้าโดยเฉพาะ ผมไม่รู้ว่าเค้ารู้ไหม แต่อยากให้เค้ารู้และคิดเหมือนกับผม หลังจากที่ผมส่งเค้าที่คอนโด เค้าก็ไม่ค่อยได้ทักทายหรือพูดคุยกับผมมาเท่าไหร่ มีแต่ผมที่ส่งไปถามหาเค้า แต่ส่งไปแบบไม่ได้จีบหรือพูดไม่ดีนะครับ ออกแนวแซวๆกวนๆมากกว่า จนก่อนวันที่เค้าจะบินกลับบ้าน ผมชวนเค้ามาฟังเพลง เดี๋ยวเลี้ยงเหล้า เค้าก็บอกติดธุระ ผมก็โอเค ก็เศร้าแหละ ก็เลยหาที่นั่งฟังเพลง จนเริ่มมึนๆ ผมก็ส่งเพลงไปให้ บอกว่า น่าจะมา เพลงดีนะ จนผมรวบรวมความกล้า บอกเค้าไปว่า พรุ่งนี้เราหยุด อยากขับรถเล่น ขอไปส่งที่สนามบินได้ไหม เค้าก็บอกว่า พรุ่งนี้บินบ่าย แต่ว่าจะไปหาของกินในเมืองก่อน ผมก็บอกว่าผมว่างนะ ไปได้จริงๆ สรุปก็คือนัดไปกินข้าวตอนเช้ากัน 8 โมง ผมแบบดีใจมากๆ กลับถึงบ้านตี 1 ตื่นเช้าไปหาเค้า 8 โมงตรงเป๊ะ
เช้านั้นก็เริ่มจากกินโกปี๊ ไปก๋วยเตี๋ยววัดมังกร ขนมหวานเยาวราชและข้าวแช่บางลำพู มันมีจุดที่ทำให้เรารู้สึกดีหลายอย่าง แบบเค้าสังเกตเห็นผมกินง่ายๆ สังเกตมา 2 วันแล้ว มวลความสุขมันอบอวลเต็มใจผมไปหมด กินเสร็จผมก็ไปส่งเค้าที่คอนโดตอนเที่ยงแล้วไปรับเค้าอีกที 4 โมงเย็นเพื่อไปสนามบิน ตอนสุดท้ายจากกันลงรถ เค้าก็เป็นเหมือนเดิมคือก็ขอบคุณแต่ลงไปไม่มีหันกลับมาอีกเลย สุดท้ายของวันนั้น เค้าพิมพ์มาหาผมว่า Thx ก่อนขึ้นเครื่อง ผมเลยบอกเค้าว่า ถึงบ้านแล้วบอกด้วย เค้าก็พิมพ์ตอบกลับมาว่า Arrived ตอนเค้าถึงบ้านแล้ว ซึ่งหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีก
ผมก็เริ่มส่งข้อความไปหาเค้า ทุกครั้งที่ส่งข้อความไป จากไม่ Active ก็เปลี่ยนเป็น Active ขึ้นมา แต่ไม่ได้ขึ้นว่า Read เหมือนเค้าเห็น อ่านแล้ว แต่ไม่ Read ข้อความเรา และทั้งหมดทั้งมวลนี้ที่ผมเล่าให้ฟังมาทั้งหมด เค้าไม่ได้ Follow IG ผมเลย เราไม่มีไลน์ ไม่มีเบอร์กัน ถ้า IG ผมหายไป คือเราก็หายจากกันไปเลย
ผมก็ทักไป แต่เค้าก็ไม่ค่อยตอบ เค้าไปงานวิ่งที่เชียงใหม่ ผมรู้ว่าเค้ามีปัญหาเรื่องเข่า ผมก็บอกเค้าไปว่า ระวังเข่าด้วยนะ เค้าก็ถ่ายรูปส่งมาบอกว่า ที่นี่เค้ามีที่พันเข่าให้ คืนนั้นเค้าไปกินเหล้า ผมก็ทักเค้าไป เค้าก็คุยแต่ตอบแบบกวนๆ ตอบสั้นๆ คิดจริงๆมันมีรายละเอียดการคุยหลายอย่างที่ผมรู้สึกว่า ทำไมอ่ะ หรือเราคิดไปเองทั้งหมดเลยที่ผ่านมา จนผมตัดสินใจ ได้คุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าให้หยุดเลย แล้วรอดู ซึ่งผมเศร้ามากๆ แบบไม่รู้ว่าทำไมเราถึงได้เศร้าขนาดนี้ รอเค้าทักมาทุกวัน แต่ก็ไม่มี ผมให้เวลาเค้า 5-7 วัน ถ้าเค้าไม่ทักมาก็คือผมว่าเค้าคงไม่มีใจอะไร
ส่วนตัวผมเอง ผมคิดว่า ถ้าเค้าไม่ชอบเราตั้งแต่แรก เค้าสามารถปฏิเสธการไปกินเหล้าต่อร้านสองร้านสามที่กระบี่ได้ เค้าเจอเพื่อนที่ร้านเหล้า แต่ก็เลือกจะมานั่งกับเรา เค้าไม่จำเป็นต้องไปกินข้าวกับเราตอนเช้าก็ได้ เค้าไม่จำเป็นที่จะให้เราไปส่งก็ได้ คืออันนี้เป็นเหตุผลที่ผมคิดไปเองล้วนๆ ผมไม่รู้ว่าถ้ามองในมุมคนนอกที่ไม่รู้จักผมมองเข้ามาจะคิดยังไง ผมอยากเจอเค้าอีกครั้ง อยากเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ผมเห็นเค้า ให้เค้าฟังว่าเรื่องราวกว่าจะมาเจอเค้ามันยังไง แต่เค้าเห็น รู้จักผมมาแค่ 1 อาทิตย์ มันก็คงจะสั้นไปจริง แต่ครั้นจะไม่ Follow IG ผมเลย ผมว่ามันก็ดูแปลกมากไป ผมเคยพิมพ์ถามเค้าตอนเราเมาทั้งคู่ เค้าก็หาว่าผมจะดราม่าทำไม ผมขอไลน์เค้า เค้าก็บอกว่า เมาแล้ว ซึ่งไม่เคยตอบตรงตามความจริงเลย
ผมอยากทราบว่า เค้าเป็นคนแบบไหนครับ เค้ามีท่าทีจะชอบผมไหมหรือเห็นเราเป็นแค่คนรู้จักเหมือนคนอื่นทั่วไป แล้วผมควรทำยังไงต่อไปดี ควรบอกเค้าไปเลยไหม หรือหยุดทักหาเค้าไปเลยดีครับ แต่ผมชอบผู้ชายคนนี้มากๆ ภายในเค้าคือคนในฝันเลย ภายในเค้าก็ไม่ได้แย่อะไร เท่าที่ผมเห็นไม่กี่ครั้งนะครับ ช่วยผมทีครับ ใจผมห่อเหี่ยวไปหมดแล้วครับ
**ป.ล. หลังจากผมหายไปจากเค้า 3 วัน เค้าก็ทักมาหาผมว่า เค้าถูกหวยที่ซื้อเลขห้องที่กระบี่ด้วย ซึ่งเค้าลงสตอรี่ไปก่อนหน้านั้นแล้ว แล้วอีกวันค่อยมาบอกผม จากที่เศร้าๆ ใจก็กลับมาฟูขึ้นอีกครั้ง ซึ่งจริงๆเค้าไม่ควรต้องบอกผมก็ได้**
"พรหมลิขิต" หรือ "คิดไปเอง" ช่วยผมด้วยครับ
ผมออกตัวก่อนว่าผมเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน ลุคผมเรียบร้อย อาจจะดูหวานในสายตาคนอื่น แต่ผมไม่ได้แสดงออกทั้งการพูดหรือท่าทางเลยครับ เรื่องผม Follow IG ผู้ชายคนนึงมาประมาณ 2 ปีกว่าได้ ซึ่งผู้ชายคนนี้ตรงสเปคผมหมดเลย สูง ผิวแทน ยิ้มสวย ทำงานสายการบินเหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ได้แต่กดไลค์สตอรี่ใน IG เค้าไป แต่ก็ไม่ได้ตามตลอดเพราะผมมีแฟนอยู่ ณ ตอนนั้น
ล่าสุดผมห่างกับแฟนที่คบกันมา 10 ปี ได้ประมาณ 2 เดือน เพราะความไม่เทคแคร์ ไม่ใส่ใจของเค้า แต่มันก็ไม่ได้เสียใจมากเพราะมันชินชากับความเสียใจมานานมากแล้ว จนผมได้เดินทางไปสมัครงานที่ จ.กระบี่ โดยตอนแรกผมแพลนที่จะขับรถไปเอง แต่ที่บ้านบอกว่าอันตราย เดี๋ยวช่วยออกค่าตั๋วเครื่องบิน ผมเลยจองไฟลท์เพื่อบินไปแทน มีลังเลหลายอย่างจนสรุปเลือกเป็นไฟลท์ตอน 11 โมง พอถึงเวลาขึ้นเครื่อง ผมก็ขึ้นไปนั่งที่นั่งที่นั่งผม ก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั่งผมเงยหน้าขึ้นไป เจอผู้ชายคนนั้นที่ผมตามเค้ามาตลอด 2 ปี ขึ้นเครื่องบินมาลำเดียวกัน และมานั่งหลังผม ผมจำเค้าได้ดีแต่ก็ไม่ได้เปิดปากชวนคุยก่อน พอเครื่องแลนด์ที่กระบี่ ผมก็ลุกเดินนำหน้าเค้าออกไป แต่พอถึงสายพานผมก็เห็นว่าเค้ารอกระเป๋า ผมเลยออกไปก่อน ไม่ได้ทักทายอะไร เพื่อจะไปหารถสองแถวไปอ่าวนาง สุดท้ายก็กลับกลายเป็นว่ามาขึ้นรถมินิบัสคันเดียวกัน
เมื่อรถมาถึงอ่าวนาง ก็ลงตรงจุดสุดท้ายพร้อมกัน เพราะมีคนมาสมัครงานจะอยู่บริเวณซอยนั้นกันส่วนมาก ผมก็แยกกับเค้าไปโดยไม่รู้ว่าเค้าอยู่โรงแรมไหน ผมเชคอินเข้าโรงแรม เก็บของทำนั่นนี่เรียบร้อย หิวก็เลยเดินออกมาหาอะไรกิน เดินออกมากลางซอย ผมก็เดินสวนกับเค้าอีกรอบแบบงงๆ ใจก็อยากทัก แต่กลัวเค้าจะไม่คุยด้วย เลยปล่อยเลยไป จนผมเห็นเค้าลงสตอรี่ใน IG ผมเลยทักเค้าไปว่า อยู่กระบี่หรอครับ เค้าก็ตอบกลับมาว่ารู้ได้ไง ก็เลยเล่าไปว่า เราขึ้นมาไฟลท์เดียวกัน นั่งใกล้กัน ขึ้นรถมาพร้อมกันแล้วก็เดินสวนกันในซอยเมื่อกี้ แต่งตัวประมาณนี้ หลังจากนั้นก็คุยกันต่ออีกนิดหน่อย แล้วก็บอกเค้าว่าโชคดีนะครับพรุ่งนี้ จากนั้นผมก็เงียบ ไม่ได้ทักอะไรไปอีกเลย
วันรุ่งขึ้น หลังจากรู้ผลว่าผมไม่ผ่าน ผมก็ไปนั่งชิลล์ที่อ่าวนางคนเดียวทั้งวัน จนเห็นเค้าลงสตอรี่อีกทีแบบเศร้าๆ เหมือนเค้าก็ไม่ผ่านเหมือนกัน ผมเลยชวนเค้ามาอ่าวนาง ซึ่งเค้าปฏิเสธมา บอกว่าเมื่อวานมาแล้ว ผมก็เลยไม่เซ้าซี้ต่อ จนหลังตะวันตก ผมเดินกลับไปโรงแรม ก็เจอน้องมโนราห์รำเปิดหมวกอยู่ ในใจคิดถึงเรื่องผีใน The Ghost คิดว่าต้องศักดิ์สิทธิ์แน่ๆ ของมีครู ผมเลยอธิษฐานในใจว่า ถ้าพี่ได้เจอผู้ชายคนนั้น พี่จะกลับมาให้ทิปนะ ผมก็เดินจากน้องเค้ามา สายตาก็มองหาเค้าเผื่อว่าจะเจอ แต่ก็ไม่มีแวว เดินเลี้ยวเข้าซอย กำลังจะเลี้ยวเข้าโรงแรม จู่ๆผู้ชายคนนั้นก็เดินสวนผมมาเลย แบบ เห้ย! มาไงวะเนี่ย ผมก็เค้าก็ดูเหมือนจะจำกันได้ เลิ่กลั่กๆ แต่ก็เดินผ่านไป แล้วก็มีข้อความเด้งเข้ามาหาผมว่า "ป่ะ กินเหล้ากัน" ผมก็รีบตอบเค้ากลับไปว่า ขอ 5 นาทีเปลี่ยนเสื้อผ้าแปป เพราะไปเล่นน้ำทะเลมา
5 นาทีผ่านไป ผมเดินออกมาเจอเค้าหน้าปากซอย เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันแบบใกล้ๆ ใจเต้นตึกตักตลอดทาง ก็เดินคุยกันไปหาร้านเหล้ากินกัน ก็เจอร้านแรก ผมก็เลี้ยงเค้าบอกว่าย้อมใจที่ไม่ผ่านเหมือนกัน หลังจากนั้นไปต่อร้านที่ 2 กินเหล้า คุยกัน เล่นเกมสนุกสนาน เค้าบอกผมว่า ถ้าพรุ่งนี้อยู่ต่อ จะชวนไปไร่เลย์ แต่ผมต้องกลับแล้วเพราะจองไฟลท์กลับไว้แล้ว แต่ก็คิดว่าถ้าจะแคนเซิ่ลต้องเสียเงินอีกหลายต่อก็เลยบอกเค้าไปว่า ต้องกลับแหละ คุยกันจนไปต่อร้านที่ 3 ดนตรีสด ฟังเพลงโยกเบาๆ ผลัดกันเลี้ยงเหล้า จนเวลาผ่านไปเกือบร้านปิดเลยชวนกันกลับ รร ระหว่างทางผมก็ทำเป็นเมาแต่ก็เดินไหว จนมาถึงหน้า รร ผม ผมก็ดึงเค้ามากอดแล้วตบหลังเค้า บอกว่า สู้ๆนะ รอบหน้าเอาใหม่ เค้าก็บอกว่า เช่นกันนะ คือตอนนั้นเพลงซีรีส์เกาหลีนี่ดังในหัวผมเลย แบบซีนโรแมนติกมาก ก็แยกย้ายเข้า รร
เช้ามาผมก็ มอนิ่ง ไปหาเค้า เค้าก็ไม่ตอบ จนผมออกจาก รร มาถึงสนามบิน กลับมาถึงกรุงเทพ พอแลนด์ก็มีข้อความเข้ามาว่า จองรถทันมั้ย ผมก็ใจฟูเลย ก็คุยกับเค้าไป แต่เค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรเยอะ ผมก็เห็นเค้าไปเที่ยวไร่เลย์ ตกเย็นเค้าก็ไปกินเหล้า ผมก็ทักไปคุย เค้าก็บอกมากับเพื่อนใหม่ที่เจอกันที่ไร่เลย์ มาสมัครงานเหมือนกัน ก็ดูเหมือนเค้าเมา ผมก็ทักไป แต่เหมือนเค้าก็ไม่ได้ตอบกลับเยอะ อาจจะเมาอยู่กับคนอื่น
วันถัดมา ผมก็ทักไปหาเค้าว่า จะรบกวนถ้าเจอน้องมโนราห์ จะฝากทำบุญหน่อย เค้าก็บอกเดี๋ยวดูให้ จนช่วงเย็น เค้าก็ไปนั่งร้านที่ผมบอกอยากไปนั่งร้านนี้แล้วส่งรูปมาให้ดู บอกว่าชิลล์ดีนะ แล้วเค้าก็ทักมาบอกผมว่าเจอน้องมโนราห์แล้วนะ ผมเลยให้เค้าทำบุญให้ 100 บาท แล้วผมก็โอนเงินให้เค้า ทำให้ผมสามารถหาชื่อเค้าเจอในเฟสบุ๊กแล้วเข้าไปส่องดู เค้าก็ไปนั่งร้านเหล้าอีก เย็นนั้นส่งข้อความมาหาผมว่า วันนี้ไม่มีคนกินเป็นเพื่อนเลย ผมบอกว่า ผมอยากไปนะ แต่ไปตอนนี้ให้นอนไหน เค้าก็บอกว่าที่ห้องมีอ่างอาบน้ำ นอนหน้าห้อง นอนพื้นก็ได้ ตอบแบบกวนๆ ผมเลยบอกว่า กลับมากรุงเทพเดี๋ยวเลี้ยงเหล้าละกัน
จนวันที่เค้ากลับมากรุงเทพ เค้าไม่ได้บอกอะไรผม แต่ผมเดาเอาว่าเค้าน่าจะกลับไฟลท์นี้ ผมโดดงานไปเพื่อการนี้ 555 เลยลองไปรอเค้าที่สนามบินซักที่ที่คิดว่าน่าจะเป็นไปได้คือที่ๆผมขึ้นเครื่องเจอเค้า ผมให้เวลา 30 นาทีในการรอ สรุปเค้าก็เดินออกมาจริงๆ ผมก็คิดต่อ ทำยังไงให้เราเจอกันแบบบังเอิญ สรุปเราก็เจอกันแบบบังเอิญ(ที่ตั้งใจของผม) ผมก็บอกว่าพอดีมาทำธุระให้หัวหน้าแถวนี้ เลยแวะมาซื้ออะไรกินที่สนามบินก่อนกลับ ก็เลยบังเอิญเจอ ผมเลยอาสาไปส่งเค้าที่คอนโด ตอนแรกเค้าก็บอกเกรงใจ ไม่เป็นไร แต่สุดท้ายก็กลับมาด้วยกัน ในรถเค้าก็ดูคุยดี ไม่ค่อยมีช่วงเงียบ เค้ามีแพลนจะกลับบ้าน ตจว วันแม่ ผมก็ดันหลุดบอกชื่อจังหวัดนั้นไปโดยที่เค้าไม่เคยบอก เค้าก็นิ่งๆไปนิดนึง คงคิดว่า ไปส่องมาแน่นอน ก็ไปส่งเค้าถึงคอนโด แต่ช่วงลงรถเค้าก็ขอบคุณแล้วก็ขึ้นคอนโดไปโดยไม่หันมาลาอีกครั้งเลย
ตั้งแต่วันที่เจอเค้า ผมลงสตอรี่ในไอจี ใส่เพลงทุกอัน ใส่แคปชั่นให้เค้าโดยเฉพาะ ผมไม่รู้ว่าเค้ารู้ไหม แต่อยากให้เค้ารู้และคิดเหมือนกับผม หลังจากที่ผมส่งเค้าที่คอนโด เค้าก็ไม่ค่อยได้ทักทายหรือพูดคุยกับผมมาเท่าไหร่ มีแต่ผมที่ส่งไปถามหาเค้า แต่ส่งไปแบบไม่ได้จีบหรือพูดไม่ดีนะครับ ออกแนวแซวๆกวนๆมากกว่า จนก่อนวันที่เค้าจะบินกลับบ้าน ผมชวนเค้ามาฟังเพลง เดี๋ยวเลี้ยงเหล้า เค้าก็บอกติดธุระ ผมก็โอเค ก็เศร้าแหละ ก็เลยหาที่นั่งฟังเพลง จนเริ่มมึนๆ ผมก็ส่งเพลงไปให้ บอกว่า น่าจะมา เพลงดีนะ จนผมรวบรวมความกล้า บอกเค้าไปว่า พรุ่งนี้เราหยุด อยากขับรถเล่น ขอไปส่งที่สนามบินได้ไหม เค้าก็บอกว่า พรุ่งนี้บินบ่าย แต่ว่าจะไปหาของกินในเมืองก่อน ผมก็บอกว่าผมว่างนะ ไปได้จริงๆ สรุปก็คือนัดไปกินข้าวตอนเช้ากัน 8 โมง ผมแบบดีใจมากๆ กลับถึงบ้านตี 1 ตื่นเช้าไปหาเค้า 8 โมงตรงเป๊ะ
เช้านั้นก็เริ่มจากกินโกปี๊ ไปก๋วยเตี๋ยววัดมังกร ขนมหวานเยาวราชและข้าวแช่บางลำพู มันมีจุดที่ทำให้เรารู้สึกดีหลายอย่าง แบบเค้าสังเกตเห็นผมกินง่ายๆ สังเกตมา 2 วันแล้ว มวลความสุขมันอบอวลเต็มใจผมไปหมด กินเสร็จผมก็ไปส่งเค้าที่คอนโดตอนเที่ยงแล้วไปรับเค้าอีกที 4 โมงเย็นเพื่อไปสนามบิน ตอนสุดท้ายจากกันลงรถ เค้าก็เป็นเหมือนเดิมคือก็ขอบคุณแต่ลงไปไม่มีหันกลับมาอีกเลย สุดท้ายของวันนั้น เค้าพิมพ์มาหาผมว่า Thx ก่อนขึ้นเครื่อง ผมเลยบอกเค้าว่า ถึงบ้านแล้วบอกด้วย เค้าก็พิมพ์ตอบกลับมาว่า Arrived ตอนเค้าถึงบ้านแล้ว ซึ่งหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีก
ผมก็เริ่มส่งข้อความไปหาเค้า ทุกครั้งที่ส่งข้อความไป จากไม่ Active ก็เปลี่ยนเป็น Active ขึ้นมา แต่ไม่ได้ขึ้นว่า Read เหมือนเค้าเห็น อ่านแล้ว แต่ไม่ Read ข้อความเรา และทั้งหมดทั้งมวลนี้ที่ผมเล่าให้ฟังมาทั้งหมด เค้าไม่ได้ Follow IG ผมเลย เราไม่มีไลน์ ไม่มีเบอร์กัน ถ้า IG ผมหายไป คือเราก็หายจากกันไปเลย
ผมก็ทักไป แต่เค้าก็ไม่ค่อยตอบ เค้าไปงานวิ่งที่เชียงใหม่ ผมรู้ว่าเค้ามีปัญหาเรื่องเข่า ผมก็บอกเค้าไปว่า ระวังเข่าด้วยนะ เค้าก็ถ่ายรูปส่งมาบอกว่า ที่นี่เค้ามีที่พันเข่าให้ คืนนั้นเค้าไปกินเหล้า ผมก็ทักเค้าไป เค้าก็คุยแต่ตอบแบบกวนๆ ตอบสั้นๆ คิดจริงๆมันมีรายละเอียดการคุยหลายอย่างที่ผมรู้สึกว่า ทำไมอ่ะ หรือเราคิดไปเองทั้งหมดเลยที่ผ่านมา จนผมตัดสินใจ ได้คุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าให้หยุดเลย แล้วรอดู ซึ่งผมเศร้ามากๆ แบบไม่รู้ว่าทำไมเราถึงได้เศร้าขนาดนี้ รอเค้าทักมาทุกวัน แต่ก็ไม่มี ผมให้เวลาเค้า 5-7 วัน ถ้าเค้าไม่ทักมาก็คือผมว่าเค้าคงไม่มีใจอะไร
ส่วนตัวผมเอง ผมคิดว่า ถ้าเค้าไม่ชอบเราตั้งแต่แรก เค้าสามารถปฏิเสธการไปกินเหล้าต่อร้านสองร้านสามที่กระบี่ได้ เค้าเจอเพื่อนที่ร้านเหล้า แต่ก็เลือกจะมานั่งกับเรา เค้าไม่จำเป็นต้องไปกินข้าวกับเราตอนเช้าก็ได้ เค้าไม่จำเป็นที่จะให้เราไปส่งก็ได้ คืออันนี้เป็นเหตุผลที่ผมคิดไปเองล้วนๆ ผมไม่รู้ว่าถ้ามองในมุมคนนอกที่ไม่รู้จักผมมองเข้ามาจะคิดยังไง ผมอยากเจอเค้าอีกครั้ง อยากเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ผมเห็นเค้า ให้เค้าฟังว่าเรื่องราวกว่าจะมาเจอเค้ามันยังไง แต่เค้าเห็น รู้จักผมมาแค่ 1 อาทิตย์ มันก็คงจะสั้นไปจริง แต่ครั้นจะไม่ Follow IG ผมเลย ผมว่ามันก็ดูแปลกมากไป ผมเคยพิมพ์ถามเค้าตอนเราเมาทั้งคู่ เค้าก็หาว่าผมจะดราม่าทำไม ผมขอไลน์เค้า เค้าก็บอกว่า เมาแล้ว ซึ่งไม่เคยตอบตรงตามความจริงเลย
ผมอยากทราบว่า เค้าเป็นคนแบบไหนครับ เค้ามีท่าทีจะชอบผมไหมหรือเห็นเราเป็นแค่คนรู้จักเหมือนคนอื่นทั่วไป แล้วผมควรทำยังไงต่อไปดี ควรบอกเค้าไปเลยไหม หรือหยุดทักหาเค้าไปเลยดีครับ แต่ผมชอบผู้ชายคนนี้มากๆ ภายในเค้าคือคนในฝันเลย ภายในเค้าก็ไม่ได้แย่อะไร เท่าที่ผมเห็นไม่กี่ครั้งนะครับ ช่วยผมทีครับ ใจผมห่อเหี่ยวไปหมดแล้วครับ
**ป.ล. หลังจากผมหายไปจากเค้า 3 วัน เค้าก็ทักมาหาผมว่า เค้าถูกหวยที่ซื้อเลขห้องที่กระบี่ด้วย ซึ่งเค้าลงสตอรี่ไปก่อนหน้านั้นแล้ว แล้วอีกวันค่อยมาบอกผม จากที่เศร้าๆ ใจก็กลับมาฟูขึ้นอีกครั้ง ซึ่งจริงๆเค้าไม่ควรต้องบอกผมก็ได้**