สวัสดีค่า จขกท.เพิ่งเลือกเดินออกมาจากชีวิตใครคนนึง สิ้นสุดความสัมพันธ์ที่มีมาปีกว่า
ด้วยการต้องอยู่คนละที่และไม่ได้เจอกันมากว่า 8 เดือน เหตุผลที่ตัดสินใจเดินออกมาคือคิดว่าเค้าน่าจะหมดรักเราแล้วจริงๆ
ระหว่างทาง 8 เดือนที่ผ่านมานั้น เรียกได้ว่าร้องไห้วันเว้นวันเลยค่ะ
ตั้งแต่แฟนไปทำงานที่ต่างประเทศ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เวลาที่เคยมีให้ก็ไม่มี วันไหนดีได้โทรคุย 10 นาที วันไหนไม่ว่างบอกงานยุ่งก็คุยกันวันละประโยคเป็นอาทิตย์
คำสัญญาที่ให้ไว้ก่อนไปก็เลือนหายไปตามกาลเวลา
ทำให้บางครั้งจขกท.แสดงอาการงี่เง่า น้อยใจบ่อยๆ แล้วเขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่อธิบาย ไม่พูดเหตุผลอะไรเลยถ้าเราไม่ถาม
บอกเราว่ายุ่งแต่มีเวลาไปเที่ยว โพสต์รูปต่างๆนาๆ จนเจ็บจนชิน
จนครั้งล่าสุดตัดสินใจถามไปว่าเขามีเราในอนาคตไหม คำตอบคือเขาไม่ตอบ
เลือกที่จะหนี ทักหาปกติไม่ตอบ โทรหาไม่รับ และเราไม่สบายพอดี ป่วยเข้าโรงบาล
จนสุดท้ายเป็นเราต้องพิมพ์ไปว่าถ้าไม่รักกันแล้วก็เข้าใจแล้ว ส่วนตัวคิดว่าที่เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้คงเพราะอาจจะมีคนใหม่ค่ะ ^^
ผ่านจากวันนั้นมา 5 วันก็ไม่มีการติดต่ออะไรกลับมา ไม่มีแม้แต่คำเดียว
แต่ยังสามารถโพสต์รูปโพสต์อะไรได้ทุกวัน ปกติถ้าทะเลาะกันจขกท.จะยอมง้อตลอด
ยอมทุกอย่าง เพื่อประคองให้ความสัมพันธ์ยังอยู่ ตอนแรกจขกท.คิดว่าจะเสียใจมากกว่านี้
จะต้องร้องไห้ตาบวมไปทำงานแน่ๆเลย พอออกมาจริงๆ เราไม่ติดต่ออีกแล้วก็รู้สึกว่ามันไม่แย่เท่าที่คิด
อาจจะเพราะที่ผ่านมาเจ็บมาเยอะมากจนถึงจุดที่ชินแล้ว ^^
เสียใจที่ความรักที่เราเคยมอบให้เป็นรักที่บริสุทธิ์ เราซื่อสัตย์ จริงใจ
แม้จะมีใครเข้ามาก็ไม่เคยสนใจ ไม่เคยข้องเกี่ยวด้วย
ไว้ใจเต็ม 100 ไม่เคยตาม ไม่เคยจิก ไม่เคยเรียกร้องสิ่งของหรือเงินทอง
แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เห็นคุณค่าของมันเลย
แล้วเรื่องราวของเพื่อนๆเป็นยังไงบ้างหรอคะ อยากให้มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์กัน
ส่วนตอนนี้จขกท.กำลังอยู่ในระยะทำใจยอมรับความจริงว่ารักที่เขาเคยมีให้มันเป็นแค่อดีต ^^
ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราว และมารับฟังเรื่องราวของจขกท.นะคะ
เพิ่งตัดใจเดินออกมาจากชีวิตใครสักคน อยากทราบเรื่องราวของเพื่อนๆบ้างค่ะ
ด้วยการต้องอยู่คนละที่และไม่ได้เจอกันมากว่า 8 เดือน เหตุผลที่ตัดสินใจเดินออกมาคือคิดว่าเค้าน่าจะหมดรักเราแล้วจริงๆ
ระหว่างทาง 8 เดือนที่ผ่านมานั้น เรียกได้ว่าร้องไห้วันเว้นวันเลยค่ะ
ตั้งแต่แฟนไปทำงานที่ต่างประเทศ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เวลาที่เคยมีให้ก็ไม่มี วันไหนดีได้โทรคุย 10 นาที วันไหนไม่ว่างบอกงานยุ่งก็คุยกันวันละประโยคเป็นอาทิตย์
คำสัญญาที่ให้ไว้ก่อนไปก็เลือนหายไปตามกาลเวลา
ทำให้บางครั้งจขกท.แสดงอาการงี่เง่า น้อยใจบ่อยๆ แล้วเขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่อธิบาย ไม่พูดเหตุผลอะไรเลยถ้าเราไม่ถาม
บอกเราว่ายุ่งแต่มีเวลาไปเที่ยว โพสต์รูปต่างๆนาๆ จนเจ็บจนชิน
จนครั้งล่าสุดตัดสินใจถามไปว่าเขามีเราในอนาคตไหม คำตอบคือเขาไม่ตอบ
เลือกที่จะหนี ทักหาปกติไม่ตอบ โทรหาไม่รับ และเราไม่สบายพอดี ป่วยเข้าโรงบาล
จนสุดท้ายเป็นเราต้องพิมพ์ไปว่าถ้าไม่รักกันแล้วก็เข้าใจแล้ว ส่วนตัวคิดว่าที่เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้คงเพราะอาจจะมีคนใหม่ค่ะ ^^
ผ่านจากวันนั้นมา 5 วันก็ไม่มีการติดต่ออะไรกลับมา ไม่มีแม้แต่คำเดียว
แต่ยังสามารถโพสต์รูปโพสต์อะไรได้ทุกวัน ปกติถ้าทะเลาะกันจขกท.จะยอมง้อตลอด
ยอมทุกอย่าง เพื่อประคองให้ความสัมพันธ์ยังอยู่ ตอนแรกจขกท.คิดว่าจะเสียใจมากกว่านี้
จะต้องร้องไห้ตาบวมไปทำงานแน่ๆเลย พอออกมาจริงๆ เราไม่ติดต่ออีกแล้วก็รู้สึกว่ามันไม่แย่เท่าที่คิด
อาจจะเพราะที่ผ่านมาเจ็บมาเยอะมากจนถึงจุดที่ชินแล้ว ^^
เสียใจที่ความรักที่เราเคยมอบให้เป็นรักที่บริสุทธิ์ เราซื่อสัตย์ จริงใจ
แม้จะมีใครเข้ามาก็ไม่เคยสนใจ ไม่เคยข้องเกี่ยวด้วย
ไว้ใจเต็ม 100 ไม่เคยตาม ไม่เคยจิก ไม่เคยเรียกร้องสิ่งของหรือเงินทอง
แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เห็นคุณค่าของมันเลย
แล้วเรื่องราวของเพื่อนๆเป็นยังไงบ้างหรอคะ อยากให้มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์กัน
ส่วนตอนนี้จขกท.กำลังอยู่ในระยะทำใจยอมรับความจริงว่ารักที่เขาเคยมีให้มันเป็นแค่อดีต ^^
ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราว และมารับฟังเรื่องราวของจขกท.นะคะ