เมื่อปีที่ผ่านมา 64 เคยขายออนไลน์ในShopee ขายดีมากเป็นร้านแนะนำ กำไร 1500-5000 ต่อวัน และด้วยความที่มีเงินหมุนเวียนในบัญชีเยอะ ธนาคารเลยปล่อยวงสินเชื่อให้กู้ก้อนใหญ่ (ห้าแสนกว่า) บวกกับสินเชื่อผู้ขายของแอพShopeeอีก(ห้าแสน) เราดีใจมากเลยค่ะ ที่จะได้เงินมาต่อทุนขายของ แต่ด้วยความหลงระเริงในเงิน ด้วยความที่ไม่เคยมีเงินเยอะขนาดนี้ เราเบิกสินเชื่อมาเต็มทุกวงเงิน แต่....ด้วยความที่อยากต่อยอดเงินได้ไปเห็นโพตส์เชิญชวนลงออมในเฟส และแชร์มือท้ายกินดอก ก็ไปลงเล่นกับเขา แรกๆ ได้กำไรดีมากค่ะ ดีกว่าขายของก็เลยลงหนักขึ้นเรื่อยๆ จากหลักหมื่นเป็นหลักแสน หลายๆวง จนมาถึงบ้านออมหนี(คล้ายๆลูกโซ่แม่มณี) ตอนนั้นก็ดิ่งนิดนึงค่ะ แต่ด้วยความเงินทุนยังเหลืออยู่ ก็เอาส่วนนึงไปจ้างทนายแพงๆเพื่อฟ้อง และก็ยังเหลือบ้านแชร์ไว้อยู่ เราก็หันมาลงแชร์มือท้ายหนักๆ เพื่อหาชดเชยที่โดนบ้านออมไป (ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ 30-40 วงค่ะ หลายบ้าน จนต้องใช้โปรแกรมแชร์มาช่วย) แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง บ้านแชร์ล้มค่ะ มีทั้งท้าวหนี ท้าวไม่หนี แต่ไม่จ่าย เงินทั้งหมดหายไปในพริบตา จำได้ตอนนั้นมีตติดบัญชี ห้าพันกว่าบาทสุดท้าย คือมันพังหมด ไหนจะหนีธ. แล้วไม่พอร้านในShopee ก็โดนล็อคขายไม่ได้เพราะติดสินเชื่อเขา โคตรดิ่ง แบบไปไม่ถูก จากคนที่เคยมีกินอยู่สบาย ต่อมานั่งรับสายเจ้าหนี้ มีหนี้แชร์ของเพือนด้วยที่เราไปลงต้นเปียมาลง ที่ยังต้องจ่ายเขา คนไหนที่ฟ้องขึ้นศาลไปมันก็ไม่มาจ่าย ก็เหมือนกระดาษใบเดียวค่ะ ประมาณ 5 หมายไม่ได้คืนเลย
ปล.ตอนนี้ตั้งสติได้ก็มาทำงานประจำ เงินเดือนหมื่นกว่าบาท ไหนจะค่าห้อง ค่าใช้จ่าย หนี้แชร์เพื่อน แทบไม่เหลือบางวันแทบไม่มีซื้อข้าวกิน หนี้สินเชื่อก็หยุดจ่ายรอเขาฟ้อง เพื่อนที่เคยคบก็หนีหายเพราะไม่มีเหมือนแต่ก่อน ทุกวันนี้เครียดจนไม่รู้จะทำยังไงให้ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ยอมรับว่าเป็นความผิดตัวเอง ความโลภตัวเอง คิดไม่ออกว่าเงินเดือนหมื่นกว่าจะไปใช้หนี้เป็นล้านได้ยังไง มันเสียดายเงิน เสียดาย เสียดายมาก ทำไมโง่ โง่ยังงี้ สู้น่ะค่ะ แต่ก็ยังไม่เห็นทาง นั่งก็คิด หลับก็คิด
......แต่ข้อดีก็คือ มันทำให้เราคิดได้ว่าเงินมันสำคัญ ทำอะไรควรมีสติ ถ้าไม่เกิดเรื่องแบบนี้ เราคงเลิงไปต่อไม่หยุดแน่ ยอมรับว่าความโลภครอบงำ
เห้อ.....
โดนโกงเงินเกือบล้าน ทำยังไงให้ทำใจยอมรับได้สักที
ปล.ตอนนี้ตั้งสติได้ก็มาทำงานประจำ เงินเดือนหมื่นกว่าบาท ไหนจะค่าห้อง ค่าใช้จ่าย หนี้แชร์เพื่อน แทบไม่เหลือบางวันแทบไม่มีซื้อข้าวกิน หนี้สินเชื่อก็หยุดจ่ายรอเขาฟ้อง เพื่อนที่เคยคบก็หนีหายเพราะไม่มีเหมือนแต่ก่อน ทุกวันนี้เครียดจนไม่รู้จะทำยังไงให้ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ยอมรับว่าเป็นความผิดตัวเอง ความโลภตัวเอง คิดไม่ออกว่าเงินเดือนหมื่นกว่าจะไปใช้หนี้เป็นล้านได้ยังไง มันเสียดายเงิน เสียดาย เสียดายมาก ทำไมโง่ โง่ยังงี้ สู้น่ะค่ะ แต่ก็ยังไม่เห็นทาง นั่งก็คิด หลับก็คิด
......แต่ข้อดีก็คือ มันทำให้เราคิดได้ว่าเงินมันสำคัญ ทำอะไรควรมีสติ ถ้าไม่เกิดเรื่องแบบนี้ เราคงเลิงไปต่อไม่หยุดแน่ ยอมรับว่าความโลภครอบงำ
เห้อ.....