อายุใกล้จะ 30 เวลาพบเจอหรือดูอะไรที่เกี่ยวกับเด็กนักเรียนหรือวัยรุ่นจะรู้สึกเศร้าซึมและแย่ลง นี่เรากำลังเป็นอะไรอยู่ครับ

ตั้งซ้ำอีกรอบนะครับ เผื่อใครยังไม่ได้อ่าน อยากได้ความคิดเห็นของหลายๆคนนะครับ ก็ตามหัวข้อเลยครับ ตัวผมเองอายุเข้าใกล้เลข 3 มากๆ ก็รู้ตัวเองครับว่ามันย้อนเวลาหรือย้อนวัยกลับไปในอดีตเพื่อแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วครับ อาการหรืออารมณ์ของผมตอนนี้คือ เวลาไปตามสถานที่ต่างๆ เช่น ใกล้ๆโรงเรียน หรือ ห้างสรรพสินค้า,ตามป้ายรถเมล์ สถานที่ต่างๆถ้าผมเห็นเด็กวัยรุ่นที่ใส่ชุดนักเรียน เดินผ่านหรือยืนรอรถเมล์ อะไรแบบนี้ผมจะมีอาการดาวน์ๆเศร้าๆซึมๆขึ้นมาทันทีครับ เท่าที่สังเกตุจะเป็นหรือมีอาการแบบนี้เฉพาะกับเด็กวัยมัธยมขึ้นไปครับ ทั้งๆปกติผมชอบมองชอบดูน้องๆวัยนี้มากๆนะครับ ผมก็พยายามวิเคราะห์ตัวเองนะครับ ว่าต้นเหตุมันคืออะไร ใช่ครับผมอาจยังมีความคิดบางส่วนยังเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่ ถึงอยากย้อนวัยกลับไปช่วงนั้น ยังไม่อยากมีภาระอะไรมากขนาดนี้ และมีบางสิ่งที่อยากทำในช่วงเวลานั้นแต่ไม่ได้ทำ ผมไม่รุ้ครับว่าตอนนี้ผมเป็นบ้าไปรึยังหรือต้องปรึกษาแพทย์รึเปล่า จะให้หนีเข้าถ้ำ เข้าป่าก็โหดไปครับ ทำยังไงอาการแบบนี้มันถึงจะหายไปจากสมองสักที เพราะยังไงเราก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงที่จะไม่พบไม่เห็นเด็กวัยรุ่นได้อยู่แล้วครับ