ตะวันสิลับลาฟ้า

คือหลังบ้านเราเป็นครัวไทย​ พื้นที่เปิดค่อนข้างกว้าง​ ปกติมีนกบ้างนิดหน่อย​ ก็รับได้​ แต่หลังๆ​ เพื่อนบ้านที่หลังบ้านติดกันคือเอื้อเฟื้อให้นกพิราบมาอยู่ช่วงใต้หลังคา​ ซึ่งนกเลยต้องบินมาเกาะรั้ว​ เกาะบ้

............นกหลงรัง......... ดุจนกที่แรมรอนหาคอนจับ ตะวันลับ ขอบฟ้าจะนอนไหน เที่ยวสัญจรร่อนบิน จากถิ่นไพร สู่เมืองใหญ่ ดายเดียวเปลี่ยวชีวี เกาะเกี่ยวบนกิ่งไม้หมายพิงพัก เพื่อเป็นหลัก อาศัย คลายโศก

๏ ค่ำคืนฉัน ยืนอยู่อย่างเดียวดาย     เหลียวมองไปรอบกาย แสงสลัว     มองความมืด มิวายจะหวาดกลัว     ฟ้ามืดมัว ใจหวาดแ

ช่วยคิดข้อคิดของเพลงชะตาชีวิตหน่อยครับ จะเอาไปส่งครู นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย ...คิดคิดมิวายกังวลให้หม่นฤทัยหมอง ขาดมวลมิตรไร้คนสนิทคู่เคียงครอง หลงไหลหมายปองคนปรานี ...ขาดเรือนแหล่งพักพำนักนอน ขาดญาต

ลาแล้ว แก้วพี่ พี่ขอลา ลาลับ แล้วหนา มาลาสิ้น ลาจาก พรากแล้ว แผ่วถวิล ลาดิน ลากลิ่น ไม่อาวรณ์ ให้ฟ้าอยู่เดือนฉายก็คลายแคล้ว โอ้สิ้นแล้วแม้ตะวันกลางสิงขร ธาราไหลกระโชกห้าวคราวรอนๆ ก็จำจรจำพรากจากกันเ

อาทิตย์คล้อยลอยต่ำค่ำลงแล้ว ลมพัดแผ่วแว่วกล่อมย้อมอุษา เงาไม้ทอดแนวยาวคราวนิทรา กลบเวลาทั้งวันอันเหนื่อยล้า ฝูงนกน้อยล่องลมกลับรังเร้น สยายเส้นปีกโบยพลอยอ่อนค่า เสียงเจื้อยแจ้วแว่วหายกลางเวหา ดั่งลาท