ตะวันสิลับลาฟ้า

คือครูสั่งการบ้านให้ไปแต่งกาพย์ยานี 11 แต่แค่คิดไปได้บทครึ่งก็ต่อไม่ถูกแล้ว ใครก้ได้ช่วยคิดหน่อยว่าจะต่อยังไงดีค้าาาา                      

๏ ค่ำคืนฉัน ยืนอยู่อย่างเดียวดาย     เหลียวมองไปรอบกาย แสงสลัว     มองความมืด มิวายจะหวาดกลัว     ฟ้ามืดมัว ใจหวาดแ

ช่วยคิดข้อคิดของเพลงชะตาชีวิตหน่อยครับ จะเอาไปส่งครู นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย ...คิดคิดมิวายกังวลให้หม่นฤทัยหมอง ขาดมวลมิตรไร้คนสนิทคู่เคียงครอง หลงไหลหมายปองคนปรานี ...ขาดเรือนแหล่งพักพำนักนอน ขาดญาต

“ยามเย็น” หน้าบ้านบนลานดิน โต๊ะหินอ่อน ฉันล้มตัวลงนอนตอนใกล้ค่ำ ยินเสียงนกน้อยน้อยเอ่ยถ้อยคำ เป็นลำนำร้องรับการกลับรัง นกกาเหว่าเจื้อยแจ้วเสียงแว่วหวาน อีกตัวขานรับใกล้ ไม้อีกฝั่ง ตัวที่เ

............นกหลงรัง......... ดุจนกที่แรมรอนหาคอนจับ ตะวันลับ ขอบฟ้าจะนอนไหน เที่ยวสัญจรร่อนบิน จากถิ่นไพร สู่เมืองใหญ่ ดายเดียวเปลี่ยวชีวี เกาะเกี่ยวบนกิ่งไม้หมายพิงพัก เพื่อเป็นหลัก อาศัย คลายโศก