ตะวันสิลับลาฟ้า

ฉันจะฝันถึงเธอ  ตะวันลับลาส่งฟ้า มืดมน  ใจย่อมเงียบเหงาทน       เปลี่ยวคว้าง ยามเธอเมื่อลาจน        

ลอดอุโมงค์โถงต้นไม้ไล้น่านฟ้า พสุธาดูสวยดุจห้วงฝัน วิมานเงามรกตก่ายรำพัน อัศจรรย์ช่อเชิงชั้นปรุประลาย โอเอซีสท่ามแดดบรรลัยกัลป์ รถรานั้นได้พักผ่อนรอนกระหาย ออกซิเจนบริสุทธิ์จุดประกาย บรรเทาบ่ายร้อนเร

ยามสิ้นสุด .. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง เดือนสิบ ๒๓๑๐ .. . . ๑๔ 0 อาดูระพูนอยุธยา ระบุภาวะพ่ายพัง สิ้นสายเพราะหายนะพลัง ปะทุถั่งก็ยากทาน ๘ 0 โอ้ .. เมืองแก้วเมืองฟ้าถึงคราล่ม บัลลังก์จมมอดไหม้ด้วยไฟผลาญ ปรา

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

    ดุจนกที่แรมรอนหาคอนจับ ตะวันลับ ขอบฟ้าจะนอนไหน เที่ยวสัญจรร่อนบิน จากถิ่นไพร สู่เมืองใหญ่ ดายเดียวเปลี่ยวชีวี เกาะเกี่ยวบนกิ่งไม้หมายพิงพัก&n