สำหรับผมเป็นปีแรกที่วันแม่ แต่ไม่มีแม่อยู่แล้ว ทำได้แค่ซื้อพวงมาลัยมาไหว้อัฐิแล้วจุดธูปบอกแม่ว่ารักและคิดถึงแม่แค่ไหน
ไม่รู้ว่าแม่จะยังรับรู้และได้ยินสิ่งที่เราบอกและรู้สึกกับแม่ไหม แม่ผมเสียเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2564 และก็ครบรอบ 10 เดือนพอดี
เวลาเกือบปีที่ไม่มีแม่อยู่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ พูดได้แค่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมสูญเสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้ว
คนที่อยู่กับผมมาตั้งแต่ผมลืมตา แม่คือผ้าห่มผืนแรกที่อบอุ่นและปลอดภัยที่สุดในชีวิตผม ตลอด 31 ปีของชีวิตผม แม่จะอยู่ในทุกเหตุการณ์
ทั้งสุขและทุกข์ เพราะมีแม่ผมจึงผ่านปัญหา อุปสรรคทุกอย่างมาได้ ทุกวันนี้ยังร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึง ยังทำใจไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน
ยังคิดถึง คิดถึงเหมือนใจจะขาด
ผมขอเป็นกำลังใจให้ใครก็ตามที่สูญเสียเหมือนผม ผมเข้าใจว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน มันเป็นแผลในใจที่ไม่มีวันหายครับ
เป็นกำลังใจให้คนที่วันแม่ปีนี้ไม่มีแม่อยู่แล้วนะครับ
ไม่รู้ว่าแม่จะยังรับรู้และได้ยินสิ่งที่เราบอกและรู้สึกกับแม่ไหม แม่ผมเสียเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2564 และก็ครบรอบ 10 เดือนพอดี
เวลาเกือบปีที่ไม่มีแม่อยู่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ พูดได้แค่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมสูญเสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้ว
คนที่อยู่กับผมมาตั้งแต่ผมลืมตา แม่คือผ้าห่มผืนแรกที่อบอุ่นและปลอดภัยที่สุดในชีวิตผม ตลอด 31 ปีของชีวิตผม แม่จะอยู่ในทุกเหตุการณ์
ทั้งสุขและทุกข์ เพราะมีแม่ผมจึงผ่านปัญหา อุปสรรคทุกอย่างมาได้ ทุกวันนี้ยังร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึง ยังทำใจไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน
ยังคิดถึง คิดถึงเหมือนใจจะขาด
ผมขอเป็นกำลังใจให้ใครก็ตามที่สูญเสียเหมือนผม ผมเข้าใจว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน มันเป็นแผลในใจที่ไม่มีวันหายครับ