สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ม.ปลายสายวิทย์คณิต รู้สึกเหนื่อยมาก อยากเป็นวิศวะ แต่ก็เหนื่อยมากๆ เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย (ธุรกิจส่วนตัว) ทำงาน7โมง-ตี1 ทุกวัน เวลาเรียนถ้าว่าง ไม่สอนอะไรก็ตอบลูกค้า ไม่มีวันหยุด คือหยุดไม่ได้ค่ะ แล้วเรียนก็ยากมากๆ เอาไปเรียนพิเศษบ้าง ติวเตอร์สารพัด ก็ยังสอบตก ยังไม่เข้าใจ ปกติเก่งภาษาแต่ไม่เก่งวิทย์คณิต แต่อยากเป็นวิศวะ (?😂)
ชีวิตเราค่อนข้างมีเป้าหมายชัดเจนว่าอยากไปทำงานเกี่ยวกับรถแข่งที่สเปนหรือเยอรมันหรืออังกฤษค่ะ หรืเรียนต่อ แต่ที่บ้านก็ไม่ได้มีทุนขนาดจะส่งเราไล่ตามความฝันได้เลยต้องทำงานเอง เริ่มทำตั้งแต่ม.1 เครียดมากๆ ช่วงต้นปีมีไฟมากๆ ทำงานขยันขันแข็ง ตอนนี้เริ่มจะปวดหลังปวดตัวแล้ว ช่วงนี้อ่านหนังสือและนอนน้อยมาก วันละไม่เกิน5ชม. ส่วนใหญ่จะ3-4ชม.ค่ะ ที่ทำงานคือมันผลประโยชน์ดีค่ะ เงินคือคุ้มค่ากับการลงแรงแบบนี้มากๆ พอที่เราจะไปทำตามความฝัน
แต่ทุกวันตอนนี้เหมือนคิดแต่ไม่อยากมีวันพน. เราไม่ได้อยากตายนะคะ คือแบบ แค่ไม่อยากนอน มันนอนไม่หลับ แล้วเราก็ไม่อยากตื่นเช้ามาใช้ชีวิต เคยไปออกกำลังกายที่ฟิตเนส ช่วงนั้นงานน้อย เรียนก็ยังไม่เปิดเทอม แฮปปี้มากๆพักหลังๆมางานเยอะตลอด เหนื่อย ทะเลาะกับที่บ้านด้วย มันมีความสุขนะคะ แต่เหมือนไม่เต็ม ที่บ้านชอบว่าว่าเราติดเล่น ชอบไปเที่ยว แต่คือไปเที่ยวแค่วันเสาร์ เรียกว่าเที่ยว ตามไวบ์อะค่ะ ต่อขนตา ช็อปปิ้ง ปาร์ตี้ นอกนั้นก็ไม่เลย เรียน ทำงาน ช่วงวันเสาร์ก็จะอู้งานอู้เรียน คือเราโง่วิทย์คณิตมาตั้งแต่ม.2แล้วอะแบบมันทำไม่ได้ ตอนนี้เราก็พยายามอยู่ อยากทำให้ได้ อยากเก่งคณิต อยากเก่งฟิสิกส์บ้าง ในห้องก็ทำได้ พอสอบโจทย์ก็เหลี่ยม มันเหนื่อยมากๆเลย กินข้าวไรเหมือนเดิม ทุกวันกลับมาบ้านก็นอนตายค่ะ ปวดหลัง ช่วงนึงร้องไห้ทุกคืนเลย ทำงานไม่ทัน สอบไม่ได้ เรียนไม่เข้าใจ เวลามันน้อยนิดจัง เติมไฟยังไงหรอคะ ท้อมากเลย
นี่คิดว่าเป็นโรคเครียดรึเปล่า เพราะเป็นงี้มา8เดือนแล้วนะ ช่วงกลางวันตอนนั้นที่งานน้อยๆก็แฮปปี้ กลางคืนก็เศร้า ร้องไห้ เช้ามาก็เหมือนเดิม 2-3วันที่ผ่านมารู้สึกปลงละ เลิกร้องแล้ว มันก็เหมือนๆเดิม
หมดไฟ เรียนหนักทำงานหนักมาก
ชีวิตเราค่อนข้างมีเป้าหมายชัดเจนว่าอยากไปทำงานเกี่ยวกับรถแข่งที่สเปนหรือเยอรมันหรืออังกฤษค่ะ หรืเรียนต่อ แต่ที่บ้านก็ไม่ได้มีทุนขนาดจะส่งเราไล่ตามความฝันได้เลยต้องทำงานเอง เริ่มทำตั้งแต่ม.1 เครียดมากๆ ช่วงต้นปีมีไฟมากๆ ทำงานขยันขันแข็ง ตอนนี้เริ่มจะปวดหลังปวดตัวแล้ว ช่วงนี้อ่านหนังสือและนอนน้อยมาก วันละไม่เกิน5ชม. ส่วนใหญ่จะ3-4ชม.ค่ะ ที่ทำงานคือมันผลประโยชน์ดีค่ะ เงินคือคุ้มค่ากับการลงแรงแบบนี้มากๆ พอที่เราจะไปทำตามความฝัน
แต่ทุกวันตอนนี้เหมือนคิดแต่ไม่อยากมีวันพน. เราไม่ได้อยากตายนะคะ คือแบบ แค่ไม่อยากนอน มันนอนไม่หลับ แล้วเราก็ไม่อยากตื่นเช้ามาใช้ชีวิต เคยไปออกกำลังกายที่ฟิตเนส ช่วงนั้นงานน้อย เรียนก็ยังไม่เปิดเทอม แฮปปี้มากๆพักหลังๆมางานเยอะตลอด เหนื่อย ทะเลาะกับที่บ้านด้วย มันมีความสุขนะคะ แต่เหมือนไม่เต็ม ที่บ้านชอบว่าว่าเราติดเล่น ชอบไปเที่ยว แต่คือไปเที่ยวแค่วันเสาร์ เรียกว่าเที่ยว ตามไวบ์อะค่ะ ต่อขนตา ช็อปปิ้ง ปาร์ตี้ นอกนั้นก็ไม่เลย เรียน ทำงาน ช่วงวันเสาร์ก็จะอู้งานอู้เรียน คือเราโง่วิทย์คณิตมาตั้งแต่ม.2แล้วอะแบบมันทำไม่ได้ ตอนนี้เราก็พยายามอยู่ อยากทำให้ได้ อยากเก่งคณิต อยากเก่งฟิสิกส์บ้าง ในห้องก็ทำได้ พอสอบโจทย์ก็เหลี่ยม มันเหนื่อยมากๆเลย กินข้าวไรเหมือนเดิม ทุกวันกลับมาบ้านก็นอนตายค่ะ ปวดหลัง ช่วงนึงร้องไห้ทุกคืนเลย ทำงานไม่ทัน สอบไม่ได้ เรียนไม่เข้าใจ เวลามันน้อยนิดจัง เติมไฟยังไงหรอคะ ท้อมากเลย
นี่คิดว่าเป็นโรคเครียดรึเปล่า เพราะเป็นงี้มา8เดือนแล้วนะ ช่วงกลางวันตอนนั้นที่งานน้อยๆก็แฮปปี้ กลางคืนก็เศร้า ร้องไห้ เช้ามาก็เหมือนเดิม 2-3วันที่ผ่านมารู้สึกปลงละ เลิกร้องแล้ว มันก็เหมือนๆเดิม