คือเรื่องมีอยู่ว่า มีช่วงนึงผมทำงานเป็นพนักงานเซเว่น อยู่ใกล้ๆพัก และจะมีน้องผู้หญิงคนนึงชอบเข้ามาชื้อของโดยเข้ามาชื้อขนมบ้าง นมบ้าง ทีละไม่กี่บาท
แต่ก็มาวัน2-3 รอบ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนน้อง มาขอไลน์ ด้วยความที่ผมเจอหน้าน้องบ่อยหรือเพราะคิดตังให้บ่อยๆเลยพอมีโอกาสได้ทักทายกันบ้าง เลยให้ไปแบบไม่ได้คิดอะไรคือไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ พอมาย้อนๆดูผมก็งง ตัวเองว่าทำไหมถึงให้ไปง่ายจัง นี่คงเป็นจุดผิดพลาดของผม พอผมให้ไปน้องก็ทักมาคุยปกติ ตอนแรกน้องบอกไม่ค่อยมีเพื่อนเลยอยากมีคนคุยด้วยในถานะ พี่ชาย และน้องบอกว่าครอบครัวน้องชอบมีปัญหากันละชอบทะร้ายน้องผมก็เลยโอเคร คุยได้แต่ ในถานะพี่ชายนะ น้องก็เหมือนระบายเรื่อง ที่โดนทำร้านบ้างโดนด่าบ้างโดนเอาเปรียบบ้าง จริงแท้แค่ไหนผมก็ไม่ทราบผมก็รับฟังน้องไปเรื่อยตอนแรกก็แค่นี่ แต่พอผ่านไปน่าจะอาทิตย์นึงมั้ง น้องจะชอบมาเฝ้าผมเวลาทำงานคือชอบมาเดินวนๆอยู่ในเซเว่นหรือรอบๆจนคนเค้ามองแปลกๆผู้จัดการก็เลยให้ผมไปคุยกับน้องหน่อยเพราะเหมือนผู้จัดการจะดูออก ผมก็เลยเข้าไปบอกน้องว่าเออเราจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคนเขามองแปลกๆซึ่งน้องก็ตอบเข้าใจแล้วออกไปแต่สุดท้ายก็วนกลับมาอีกและชอบมาคุยกับผมเวลาทำงานเช่น เวลาเติมจัดของ ซึ่งผมก็บอกน้องไปว่าทำแบบนี้ไม่ได้นะผู้จัดการจะว่าเอา และคนเค้าก็เอาไปพูด แต่น้องก็ตอนเข้าใจแต่ก็ยังทำ ช่วงนั้นผมอึดอัดมาก ทำงานก็ติดๆขัดๆจนโดนผู้จัดการเรียกไปคุยเเต่เหมือนผู้จัดการจะเข้าใจเลยบอกว่าอ้างชื่อพี่ได้เลยบอกว่าพี่บอก ผมก็บอกไปตามนั้น เหมือนจะช่วยให้เบาลงได้แต่ก็ไม่จบเพราะน้องจะมารอรับรอส่งผมทุกวันซึ่งมันยิ่งหนักเข้าไปอีก สุดท้ายผมก็ออกจากเซเว่น เปลี่ยนไปทำงานโรงงานแทน แล้วผมก็บอกกับน้องไปว่า ผมอึดอัด มันน่ารำคาณอยู่น่า ผมไม่ชอบชอบ น้องก็ตอบเข้าใจ แต่ก็ยัง ทำแบบเดิมซ้ำๆจนช่วงหลังๆมานี่ชอบมานั้งเฝ้าอยู่หน้าห้องเลย เพราะน้องผมพามาเล่นที่ห้องครั้งนึงตอนนั้นผมนี่คือแบบอยากกระโดดทีบมันมาก เวลาผมจะไปทำงานก็จะมายืนรอ ตอนกลับก็เหมือนกัน จนคนในซอยเริ่มมองแปลกๆ แม่ผมก็โดนทักบ่อย เวลาบอกอะไรน้องไปน้องก็จะตอบเข้าใจ แต่ผมก็ไม่เข้าใจกับคำว่าเข้าใจของน้องเลย จนผ่านมา7-8 เดือนแล้วมั้ง ผมเลยอยากทราบว่าถ้าผมจะไล่ไปผมผิดไหมหรือมีวิธีที่ดีกว่านี่ไหม เพราะเหมือนผมจะใช้เหตุผลกับน้องไม่ได้เพราะตามตรงทุกวันนี่ผมเหนื่อยมาก
หากผมพิมพ์ผิดหรือพิมพ์ เข้าใจยากก็ขอโทษด้วยนะครับพึ่งเคยเขียนลงครั้งแรก🥲🥲🥲
โดนน้องผู้หญิงที่อายุห่างกัน2ปี ตามตื้อ
แต่ก็มาวัน2-3 รอบ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนน้อง มาขอไลน์ ด้วยความที่ผมเจอหน้าน้องบ่อยหรือเพราะคิดตังให้บ่อยๆเลยพอมีโอกาสได้ทักทายกันบ้าง เลยให้ไปแบบไม่ได้คิดอะไรคือไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ พอมาย้อนๆดูผมก็งง ตัวเองว่าทำไหมถึงให้ไปง่ายจัง นี่คงเป็นจุดผิดพลาดของผม พอผมให้ไปน้องก็ทักมาคุยปกติ ตอนแรกน้องบอกไม่ค่อยมีเพื่อนเลยอยากมีคนคุยด้วยในถานะ พี่ชาย และน้องบอกว่าครอบครัวน้องชอบมีปัญหากันละชอบทะร้ายน้องผมก็เลยโอเคร คุยได้แต่ ในถานะพี่ชายนะ น้องก็เหมือนระบายเรื่อง ที่โดนทำร้านบ้างโดนด่าบ้างโดนเอาเปรียบบ้าง จริงแท้แค่ไหนผมก็ไม่ทราบผมก็รับฟังน้องไปเรื่อยตอนแรกก็แค่นี่ แต่พอผ่านไปน่าจะอาทิตย์นึงมั้ง น้องจะชอบมาเฝ้าผมเวลาทำงานคือชอบมาเดินวนๆอยู่ในเซเว่นหรือรอบๆจนคนเค้ามองแปลกๆผู้จัดการก็เลยให้ผมไปคุยกับน้องหน่อยเพราะเหมือนผู้จัดการจะดูออก ผมก็เลยเข้าไปบอกน้องว่าเออเราจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคนเขามองแปลกๆซึ่งน้องก็ตอบเข้าใจแล้วออกไปแต่สุดท้ายก็วนกลับมาอีกและชอบมาคุยกับผมเวลาทำงานเช่น เวลาเติมจัดของ ซึ่งผมก็บอกน้องไปว่าทำแบบนี้ไม่ได้นะผู้จัดการจะว่าเอา และคนเค้าก็เอาไปพูด แต่น้องก็ตอนเข้าใจแต่ก็ยังทำ ช่วงนั้นผมอึดอัดมาก ทำงานก็ติดๆขัดๆจนโดนผู้จัดการเรียกไปคุยเเต่เหมือนผู้จัดการจะเข้าใจเลยบอกว่าอ้างชื่อพี่ได้เลยบอกว่าพี่บอก ผมก็บอกไปตามนั้น เหมือนจะช่วยให้เบาลงได้แต่ก็ไม่จบเพราะน้องจะมารอรับรอส่งผมทุกวันซึ่งมันยิ่งหนักเข้าไปอีก สุดท้ายผมก็ออกจากเซเว่น เปลี่ยนไปทำงานโรงงานแทน แล้วผมก็บอกกับน้องไปว่า ผมอึดอัด มันน่ารำคาณอยู่น่า ผมไม่ชอบชอบ น้องก็ตอบเข้าใจ แต่ก็ยัง ทำแบบเดิมซ้ำๆจนช่วงหลังๆมานี่ชอบมานั้งเฝ้าอยู่หน้าห้องเลย เพราะน้องผมพามาเล่นที่ห้องครั้งนึงตอนนั้นผมนี่คือแบบอยากกระโดดทีบมันมาก เวลาผมจะไปทำงานก็จะมายืนรอ ตอนกลับก็เหมือนกัน จนคนในซอยเริ่มมองแปลกๆ แม่ผมก็โดนทักบ่อย เวลาบอกอะไรน้องไปน้องก็จะตอบเข้าใจ แต่ผมก็ไม่เข้าใจกับคำว่าเข้าใจของน้องเลย จนผ่านมา7-8 เดือนแล้วมั้ง ผมเลยอยากทราบว่าถ้าผมจะไล่ไปผมผิดไหมหรือมีวิธีที่ดีกว่านี่ไหม เพราะเหมือนผมจะใช้เหตุผลกับน้องไม่ได้เพราะตามตรงทุกวันนี่ผมเหนื่อยมาก
หากผมพิมพ์ผิดหรือพิมพ์ เข้าใจยากก็ขอโทษด้วยนะครับพึ่งเคยเขียนลงครั้งแรก🥲🥲🥲