เรารู้สึกดิ่งแล้วเศร้ามากเลยค่ะ

คือเราต้องบอกก่อนว่า เราไม่ได้เรียนหนังสือค่ะซึ่งเราอยู่ในช่วงวัยที่ควรเรียนหนังสือแต่ด้วยปัญหาหลายๆอย่างมันทำให้เราต้องไม่ได้เรียนซึ่งเราอยากเรียนมากเลยค่ะแต่มันเป็นแค่ฝันลมๆเเล้งๆ เราอยู่กับพ่อน้องชายค่ะส่วนแม่แยกทางกับพ่อได้เกือบ2ปีแล้วค่ะแต่พ่อเราค่อนข้างที่จะ แค้นใจ ชอบไปด่าว่า แม่แล้วก็แฟนใหม่แม่แต่เราว่า ถ้าเราเป็นพ่อเราก็ทำเพราะว่าแฟนใหม่แม่คือ คนสนิทกับพ่อแล้วพ่อเราก็นับถือเค้าค่อนข้างมากเลยค่ะ มันเลยเป็นปมของเราที่ครอบครัวไม่เหมือนคนอื่นแต่แม่เราก็มีมาหาบ้าง ช่วงนี้พ่อเรา ด่าเราทุกวันเลยค่ะ  ชอบบอกว่าเราไม่ทำอะไรเลย เล่นแต่ ทรศ แต่ว่าเราทำทุกอย่างเลยค่ะเราเหมือนเป็นคนรับใช้ให้คนในบ้านหลังนี้เลยค่ะ เราแต่ขอเวลา เล่นทรศให้เราพักผ่อนบ้าง เราแอบน้อยใจที่เพื่อนๆได้ไปเรียน เรายังไม่บรรลุนิติภาวะเลยค่ะ  เราโดดเดี่ยวมากเวลาร้องไห้ต้องการกอดสักคนแต่ตรงนั้นมันไม่มีใครให้กอดเลย เรารู้สึกว่า ชีวิตมันไร้ค่ามากเลยค่ะอยากตายอยู่ทุกวัน เรารู้ว่าพ่อรักเราแต่เราต้องการสักคนที่กอดเราไว้เวลาเราร้องไห้