ทำไมแม่ไม่ให้ความเป็นส่วนตัวกับเราเลย ขอระบายหน่อยน่ะ

เราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูง เรารับผิดชอบงานบ้านทุกอย่าง รวมถึงงานที่โรงเรียนด้วย เรามีพี่สาว1คน พี่เราเป็นคนเรียนเก่งมาก เข้ากับเพื่อนง่าย ใจร้อน ชอบทำร้ายร่างกายคนที่สนิท ยกตัวอย่าง เราไปยืมดินสอพี่ตอนที่พี่กำลังจดการบ้านอยู่ พี่ก็เอาเล็บมาจิกหัวเราคนหัวเราเลือดออก(ไม่กล้าบอกครู) เราบอกแม่แล้ว แต่แม่ไม่เชื่อ เราเสียใจมาก แต่เราก็คิดว่ามันก็แค่เรื่องเล็กๆก็เลยปล่อยผ่านไป แต่วันต่อมานี่สิ แม่กับพ่อเรามารื้อลิ้นชักเรา มาค้นไดอารี่เรา โชคดีที่ไดอารี่เราล็อคได้ ตอนเย็นพอเรารู้เรื่องเราก็ถามแม่ไปตรงๆแต่แม่ก็ปฏิเสธ พอเราไปเจอสภาพโต๊ะตัวเองคือจะร้องเลย ตอนค่ำเราไปคุยกับแม่ แต่แม่ก็พยายามจะบ่ายเบี่ยงและบอกว่าพี่สาวเป็นคนเล่าให้ฟังว่าเราโดดเรียน(ตอนนั้นเราไม่เคยโดดเรียน)เราเหนื่อยใจมากเพราะเราต้องอยู่ห้องเดียวกับแม่และพี่สาว(เรามีมุมโต๊ะของตัวเองที่มีผ้าม่านกัน)วันต่อมาแม่ก็หาว่าเราโกหกเลยเอาผ้าม่านที่กั้นไปทิ้งและหันโต๊ะเราออกด้านนอกแบบที่เก้าอี้อยู่ฝั่งที่คนเดินไปเดินมา เราพยายามบอกแม่ว่ามันจะไม่มีสมาธิในการเรียนน่ะ แม่ก็ไม่สนใจ แม่บอกแค่ว่า ทำให้ได้คะแนนเยอะกว่าพี่สาวก่อนถึงจะยอมหันกลับให้ เราบอกแม่ว่าพี่สาวกับเราห่างกันแค่1คะแนน และพี่สาวเราก็เรียนพิเศษด้วย(เราไม่เรียนพิเศษเพราะแม่บอกว่าต้องเป็นคนเก่งเท่านั้นถึงจะให้เรียน)จอนนั้นเราก็น้อยใจอยู่หรอกแต่เราก็แอบสงใสไม่ได้ว่าแม่รักเราจริงหรอ ตอนเราเรียนจบ เราได้ทุนไปต่างประเทศ แต่พี่สาวเราไม่ได้ไปเพราะไม่ได้อ่านหนังสือ เราคิดว่าแม่จะดีใจกับเรา แต่แม่บอกว่า...ส่งเงินมาด้วย เดือนละ2พัน เราก็บอกไปว่าเราจะเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวเพราะเงินจะเหลือแค่1พันแต่คำตอบที่ได้รับกลับมาก็คือก็ไปทำงานสิ ตอนนี้เราตัดขาดกับแม่แล้ว แต่เราก็ยังส่งเงินไปให้บ้าง เพราะสงสารแม่ที่ต้องเอาเงินเป็นแสนต่อเดือนไปจ่ายให้พี่สาวจนหมด