🌻💖 นับหนึ่งถึงสิบไว้...🌻💖

เฝ้ามองดาวเดือนหาเพื่อนแท้
ในโลกไม่มีแม้ใครจะแลเหลียว
จมทุกข์สุขใจอยู่คนเดียว
เหมือนเสี้ยวของจันทร์กระนั้นเทียว

โอ้อกหนอขอใคร่ใครสักหน
ช่วยปลอบใจตนคนโดดเดี่ยว
รักไม่รักไม่สำคัญขอวันเดียว
มันท้อล้าจริงเจียวใกล้ตายแล้ว

อันทุกข์โศกโรคภัยใครทั้งโลก
แม้วิปโยคแค่ไหนใจเปล่าเปลี่ยว
ต้องฟูมฟักรักษาไว้หัวใจเดียว
จึงแน่นเหนียวเพราะรักจักเข้าใจ

ถึงแม้จะอยู่ใกล้      เหมือนไกล
ไร้ซึ่งความห่วงใย    มิตรแท้
จักสุขทุกข์อย่างไร  ไม่สดับ
รับแต่ความชอบแล้   แค่นั้นยินดี

กายกลับกล้าแกร่งแล้ว เปรมปรี
ส่วนหนึ่งมิตรไมตรี        เพิ่มให้
หาใช่ทุกคนมี                 น้ำจิต
มิตรหนึ่งแท้ไม่ไร้      ท่วมท้นห่วงใย

ทุกคืนวันเคลื่อนคล้อย  เนิ่นนาน
ครบครึ่งปีกัปกัลป์        มาดแม้น
เสี่ยงม้วยมอดจาบัลย์   ทุกเมื่อ
เชื่ออกใจแน่นแฟ้น   ผ่านพ้นด้วยดี

หยาดพิรุณจากฟ้า      ฉ่ำเย็น
ที่ทุกข์ร้อนกลายเป็น   แค่ไข้
ประคบลดร้อนเห็น     ไข้สร่าง
นับหนึ่งถึงสิบไว้       สติใช้ใคร่ครวญ

น่าจะหายขาดจากการแพ้วัคซีนไฟเซอร์เข็มสามอันยาวนานร่วมเจ็ดเดือนระทึกเสี่ยงตาย..จึงมาแสดงตัวจากความห่วงใยของเพื่อนๆด้วยความซึ้งใจค่ะ (@หมอลูนาติก)
เครดิตภาพกุหลาบจาก คุณเพริศพิไลเพราค่ะ