๐ ดอกไม้ยามดึก
(กลบทมธุรสวาที)
# หอมเย้ายวน ชวนสบ คราพลบค่ำ
ครั้นเย็นย่ำ ยั่วใจ ชวนใคร่สม
กลีบสะพรั่ง "กระดังงา" หวามอารมณ์
งามเนื้อนาง นวลชม "ดอกนมแมว"
# รัตติกาล ผ่านมา เพลาดึก
หวนรำลึก เรียมคุ้น "พิกุลแก้ว"
ทิวาล่วง ดวงดาว ก็วาวแวว
ดึกดื่นแล้ว หลงหา ยุพาพิน
# โอ้ดึกแล้ว แก้วตา พอฟ้าค่ำ
"ราตรี"ร่ำ โรยฟุ้ง จรุงกลิ่น
อ่อนระทวย สวยสะ รวยระริน
คืนมลาย เลือนกลิ่น เมื่อสิ้นคืน
# หนาวน้ำค้าง พร่างพราย ดั่งสายฝน
นกละเมอ เหมือนบ่น เผลอจนตื่น
ช่างอนาถ วาดหวัง มิยั่งยืน
เจ็บสะอื้น แอบยื้อ "เล็บมือนาง"
# "จันทน์กระพ้อ" รอร่วง ทิ้งพวงเก่า
ห่างไกลเจ้า จากไป เมื่อใกล้สาง
"คัดเค้า"เหน็บ เจ็บคม เผลอชมพลาง
หอมมิจาง จำเก็บ ยอมเจ็บตน
# ศศิธร อ้อนพระพาย กรีดกรายแล้ว
พรู"ดอกแก้ว" กลีบร่วง ทิ้งพวงหล่น
รอระวี สีสัน สาดบันดล
หมุนเปลี่ยนวน เวียนทิวา สู่ราตรี ฯ
"ครูเปี๊ยก"
2 สิงหาคม 2565
ภาพ : ผังกลบท มธุรสวาที จากบ้านกลอนน้อย
ดอกไม้ยามดึก กลบท มธุรสวาที