คือเราเป็นคนนึ่งทีเอาโทรศัพท์ใว้กับพ่อแม่ตั้งแต่ที่ย้ายมาเรียนกับพ่อแม่ เราโตมากับปู่กับย่า เราย้ายมาเรียนกับพ่อแม่ตอนอายุ12ปี แล้วพ่อแม่ก็ซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้แต่เราไม่เคยได้โทรศัพท์มานอนกับตัวเองเลย เป็นแบบนี้จนตอนนี้เราอายุ20ปีก่อนจะนอนต้องเอาโทรศัพท์ไปใว้กับพ่อแม่ตลอด แล้วเราก็ระหว่างที่เราเรียนเราไม่เคยไปเที่ยวไหนหรือไปไหนกับเพื่อนเลย เเม้แต่ทำรายงานหรือมีงานกลุ่ม เพื่อนต้องมาทำบ้านเราเสมอแรกๆเพื่อนก็เข้าใจ แต่ก็ถ้าเป็นแบบนี้ตลอดเพื่อนก็จะคอยบอกว่าไม่สะดวก จนบางทีเราไม่มีกลุ่มอยู่ เพราะเพื่อนก็ไม่สะดวกมาบ้านเราเสมอไป ถ้ามีงานเลี้ยงหรืออยากกินอะไรด้วยกันพ่อกับแม่จะไม่อนุญาตให้เราไปกินข้างนอกเลย คือถ้าอยากกินต้องมากินที่บ้านเราไม่เคยไปผับไปบาร์ เราเคยขอพ่อแม่ไปกินข้างนอกบ้างแต่เขาบอกกินอยู่ไหนมันก็เหมือนกันอิ่มเหมือนกัน(แต่สำหรับเรามันคนละแบบกันเลย)ถ้าอยู่บ้านต้องห้ามปิดประตูห้องเพราะถ้าปิดเขาก็จะเปิดเข้ามาแล้วถามว่าปิดทำไม มีอะไรปิดบัง เราทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่อายุ17 เราได้เงินเดือนมาเราให้พ่อแม่ตลอดอยู่ที่ว่าพ่อแม่จะแบ่งให้เราใช้เท่าไหร่ (บางเดือนถ้าได้น้อยก็ 500)(แต่ถ้าเดือนไหนได้เยอะก็ 1,000บาท) พอจบ ม.6 เราสอบติดมหาวิทยาลัยแต่พ่อแม่บอกไม่มีเงินส่ง ย่าบอกว่าจะคอยส่งให้จะคอยดูแลซัพพอร์ตค่าเทอมค่ากิน แต่พ่อแม่ก็ไม่อนุญาต เราก็คิดใว้เลยนะว่าถ้าไม่ได้เรียนมหาลัยเราก็จะไม่เรียนแล้ว เพราะพ่อแม่อยากให้เรียนแบบ ปวส เอา
เราก็ออกมาทำงาน พอทำงานโรงงานเราเริ่มเงินเดือนเยอะขึ้น (แต่เราก็ให้พ่อแม่ทุกบาทนะ ทุกบาทจริงๆ ถ่ายสลิปเงินเดือนให้เขาดูแทบจะทุกเดือนด้วย)แล้วเราก็ยังเอาโทรศัพท์ไปใว้กับพ่อกับแม่เวลานอนอยู่ แม่มีรหัสโทรศัพท์เราสามารถรู้ทุกอย่างในโทรศัพท์เรา เขาไปอ่านทุกแชทที่แม่อยากรู้ได้ (พ่อแม่คนอื่นเป็นแบบนี้ไหม🥹) เราอึดอัดมากแต่เราทำอะไรไม่ได้ เพราะเราไม่อยากพูดไม่อยากอธิบาย เราเคยพูดนะ เเต่ทุกครั้งจบด้วยการทะเลาะกัน แล้วเขาก็จะโพสต์ลงโซเชียลว่าเรา ต่างๆ ทั้งที่เราแค่อธิบายในสิ่งที่เรารู้สึก เขาจะหาว่าเราเถียงเขาทันที ครั้งล่าสุด เราขอไปกินหมูกะทะกับเพื่อนเเต่พ่อกับแม่ก็ไม่ให้เราไปอยู่ดี แต่เดี๋ยวก่อนเราอายุ20แล้วนะ เขาให้เหตุผลว่าโควิดเยอะ แต่เราไม่เคยไปไหนมาไหนเลยนะ เราหมดไฟท์กับการใช้ชีวิตมาก เรายอมทำงานหาโอทีให้เต็มทุกเสาร์อาทิตย์ เพราะเราไม่อยากอยู่บ้าน เพราะถ้าอยู่บ้านเราจะโดนบ่น โดนว่าแทบจะตลอดเวลา เราปิดประตูห้องเป็นส่วนตัวไม่ได้ งานบ้านเราก็ทำแทบจะทุกอย่างนะ แต่เราก็เป็นคนขี้ลืมบ้าง เราเคยมีแฟนที่คบกันมาจะ 4 ปี แต่พ่อแม่ไม่รู้เพราะว่าเรา ลบทุกครั้งก่อนที่เราจะเอาโทรศัพท์ไปเก็บ เขาเลยไม่รู้ เเล้วเราเลยจะลองว่าถ้าเรามีแฟนเขาจะว่าไหม พอเลิกกับคนที่คบ 4 ปีเราเลยมาคบกับแฟนคนนึ่ง คนนี้เราให้พ่อแม่รู้ เลย พ่อแม่ก็เหมือนจะเข้าใจนะ (แต่ก็แค่เหมือน) พ่อกับแม่เริ่มให้เอาโทรศัพท์นอนด้วย1เดือนแล้วเขาก็ยึดไปเหมือนเดิม แฟนคนนี้เราไปเจอกันที่ต่างจังหวัด เพราะเราไปทำงานที่ต่างจังหวัดเราเลยได้เจอกันแล้วคบกัน แต่เขาเป็นคนไทยเชื้อสายมอญ ตอนแรกเขาก็ไม่อะไร แต่พอเขาเห็นเรา กับแฟนโทรหากันบ่อย คุยกันบ่อย เขาก็คิดว่าเราหลงผู้ชายเกินไป (แต่คนอื่นเขาก็ทำแบบนี้กันนะ คนอื่นว่ามันไม่แปลกเลยเพราะเราอยู่คนละจังหวัด) แม่เลยยึดโทรศัพท์ พร้อมบอกว่าให้เราเริ่มกับเขาไป เราก็เลิกกันนะ ซึ่งเราก็มั่นใจว่าเรารักกันมาก และแบบวางแผนอะไรกันเยอะมาก แต่เราก็เลือกที่จะเลิก จนตอนนี้ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วเพราะมันไม่รู้จะรู้สึกยังไงต่อ ถามว่าเสียใจไหม คือเสียใจมาก แต่ก็มีเพื่อนคอยปลอบใจไง เลยเออชั่งมันเถอะ😂 (เราใช้คำว่าชั่งมันเถอะได้เก่งมากเลยนะ) เรื่องผู้ชายพอก่อน😂 ตอนนี้คือเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เราได้มีอิสระ อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ เรารู้สึกไม่มีอิสระเลย ทั้งที่เราหาเงินมาเราให้แม่เราทุกเดือนเลยนะ ทุกบาทเลยด้วย มีแค่แกจะแบ่งให้เราเก็บเดือนละ500-1000 ไรงี้ สิ่งที่เราต้องการที่สุดในตอนนี้ก็คือ
1.ให้เขาเข้าใจเราบ้าง
2.ขอโทรศัพท์นอนกับตัวเองได้ไหม
3.ขอเราออกไปไหนกับเพื่อนบ้างได้ไหม
เรื่องเงินเราไม่ซีเรียสเลยว่าจะให้เราเท่าไหร่ เพราะเราสามารถเก็บเงินเองได้อยู่แล้ว
เราควรจะทำยังไงดีอ่ะทุกคน☹️
อายุ 20 เเต่ต้องเอาโทรศัพท์ไปใว้กับแม่ก่อนนอน และไม่ให้ออกไปเที่ยวไหน
เราก็ออกมาทำงาน พอทำงานโรงงานเราเริ่มเงินเดือนเยอะขึ้น (แต่เราก็ให้พ่อแม่ทุกบาทนะ ทุกบาทจริงๆ ถ่ายสลิปเงินเดือนให้เขาดูแทบจะทุกเดือนด้วย)แล้วเราก็ยังเอาโทรศัพท์ไปใว้กับพ่อกับแม่เวลานอนอยู่ แม่มีรหัสโทรศัพท์เราสามารถรู้ทุกอย่างในโทรศัพท์เรา เขาไปอ่านทุกแชทที่แม่อยากรู้ได้ (พ่อแม่คนอื่นเป็นแบบนี้ไหม🥹) เราอึดอัดมากแต่เราทำอะไรไม่ได้ เพราะเราไม่อยากพูดไม่อยากอธิบาย เราเคยพูดนะ เเต่ทุกครั้งจบด้วยการทะเลาะกัน แล้วเขาก็จะโพสต์ลงโซเชียลว่าเรา ต่างๆ ทั้งที่เราแค่อธิบายในสิ่งที่เรารู้สึก เขาจะหาว่าเราเถียงเขาทันที ครั้งล่าสุด เราขอไปกินหมูกะทะกับเพื่อนเเต่พ่อกับแม่ก็ไม่ให้เราไปอยู่ดี แต่เดี๋ยวก่อนเราอายุ20แล้วนะ เขาให้เหตุผลว่าโควิดเยอะ แต่เราไม่เคยไปไหนมาไหนเลยนะ เราหมดไฟท์กับการใช้ชีวิตมาก เรายอมทำงานหาโอทีให้เต็มทุกเสาร์อาทิตย์ เพราะเราไม่อยากอยู่บ้าน เพราะถ้าอยู่บ้านเราจะโดนบ่น โดนว่าแทบจะตลอดเวลา เราปิดประตูห้องเป็นส่วนตัวไม่ได้ งานบ้านเราก็ทำแทบจะทุกอย่างนะ แต่เราก็เป็นคนขี้ลืมบ้าง เราเคยมีแฟนที่คบกันมาจะ 4 ปี แต่พ่อแม่ไม่รู้เพราะว่าเรา ลบทุกครั้งก่อนที่เราจะเอาโทรศัพท์ไปเก็บ เขาเลยไม่รู้ เเล้วเราเลยจะลองว่าถ้าเรามีแฟนเขาจะว่าไหม พอเลิกกับคนที่คบ 4 ปีเราเลยมาคบกับแฟนคนนึ่ง คนนี้เราให้พ่อแม่รู้ เลย พ่อแม่ก็เหมือนจะเข้าใจนะ (แต่ก็แค่เหมือน) พ่อกับแม่เริ่มให้เอาโทรศัพท์นอนด้วย1เดือนแล้วเขาก็ยึดไปเหมือนเดิม แฟนคนนี้เราไปเจอกันที่ต่างจังหวัด เพราะเราไปทำงานที่ต่างจังหวัดเราเลยได้เจอกันแล้วคบกัน แต่เขาเป็นคนไทยเชื้อสายมอญ ตอนแรกเขาก็ไม่อะไร แต่พอเขาเห็นเรา กับแฟนโทรหากันบ่อย คุยกันบ่อย เขาก็คิดว่าเราหลงผู้ชายเกินไป (แต่คนอื่นเขาก็ทำแบบนี้กันนะ คนอื่นว่ามันไม่แปลกเลยเพราะเราอยู่คนละจังหวัด) แม่เลยยึดโทรศัพท์ พร้อมบอกว่าให้เราเริ่มกับเขาไป เราก็เลิกกันนะ ซึ่งเราก็มั่นใจว่าเรารักกันมาก และแบบวางแผนอะไรกันเยอะมาก แต่เราก็เลือกที่จะเลิก จนตอนนี้ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วเพราะมันไม่รู้จะรู้สึกยังไงต่อ ถามว่าเสียใจไหม คือเสียใจมาก แต่ก็มีเพื่อนคอยปลอบใจไง เลยเออชั่งมันเถอะ😂 (เราใช้คำว่าชั่งมันเถอะได้เก่งมากเลยนะ) เรื่องผู้ชายพอก่อน😂 ตอนนี้คือเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เราได้มีอิสระ อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ เรารู้สึกไม่มีอิสระเลย ทั้งที่เราหาเงินมาเราให้แม่เราทุกเดือนเลยนะ ทุกบาทเลยด้วย มีแค่แกจะแบ่งให้เราเก็บเดือนละ500-1000 ไรงี้ สิ่งที่เราต้องการที่สุดในตอนนี้ก็คือ
1.ให้เขาเข้าใจเราบ้าง
2.ขอโทรศัพท์นอนกับตัวเองได้ไหม
3.ขอเราออกไปไหนกับเพื่อนบ้างได้ไหม
เรื่องเงินเราไม่ซีเรียสเลยว่าจะให้เราเท่าไหร่ เพราะเราสามารถเก็บเงินเองได้อยู่แล้ว
เราควรจะทำยังไงดีอ่ะทุกคน☹️