จขกท เป็นหม้ายมีลูกติดเป็นลูกสาว​ เรากับสามีอยู่ด้วยกันจนลูก7ขวบ​ จึงเลิกรากันไป​ (สามีมีเมียน้อย​ พาเมียน้อยเข้ามาอยู่ที่บ้าน​ แล้วขนของเรากับลูกโยนมานอกบ้านไล่เรากับลูกออกมา​ มีตบตีเราจนซี่โครงร้าวต่อหน้าลูก​ ลูกสาวจึงเกลียดพ่อ)​ เราเลิกรากับสามีเก่าไป5ปี​ จึงมีแฟนใหม่​ แฟนใหม่เราเค้าอายุมากกว่าเรา15ปี​ คบกันมา7ปี​ ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่ได้อยู่ด้วยกัน​ทุกวัน​ เค้าจะมาหาสัปดาห์ละครั้ง​ หรือ2สัปดาห์ครั้ง​ แล้วแต่ว่าเราจะว่าง​ ไม่เคยเรียกร้องเวลาอะไรมากมายจากเรา​ เค้าเป็นคนดีมาก​ ดูแลเรา​ เป็นห่วงเรา​ แรกๆเรารู้สึกดี​ ที่มีคนคอยห่วง​ โทรหา​ เช้า​ กลางวันเย็น จนพอนานไปเราเริ่มไม่อยากคุย​ พอเริ่มอายุมากขึ้น​ (ปัจจุบัน​ จขกท​ อายุ​ ​45) เริ่มรู้สึกว่าความรักความห่วงใยของเค่ามันน่ารำคาญ​ ดูจู้จี้จุกจิก เริ่มรู้สึกหมดรักเค้า​ ทั้งที่เราก็ไม่ได้มีใครใหม่ รู้สึกเหมือนเป็นภาระที่จะต้องแบ่งเวลามาคุยด้วย ไม่อยากเจอเวลาเค้ามาหาที่บ้าน​ เราเริ่มมีความรู้สึกว่าอยากอยู่กับลูกแค่2คน​ ลูกก็รู้สึกอึดอัดเวลาที่เค้ามา​ เวลาเดินขึ้นเดินลง​บ้าน​สวนกัน​ ลูกเราก็อึดอัด​ ไม่อยากออกจากห้อง​ ลูกเคยบอกว่าไม่ชอบเค้า​ แต่เรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้ผิดอะไร​ แถมดีกับเรามาก​ ก็เลยไม่รู้จะบอกเค้ายังไงดี​ เรารู้สึกผิดพลาดที่มีแฟนใหม่​ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้​ ไม่อยากให้มี​ ผช​ เข้ามาในชีวิต​ อยากอยู่กับลูกแค่2คน​ ถ้าลูกโตขึ้นลูกมีครอบครัว​ เราเกษียณ​แล้ว ก็อยากกลับบ้านต่างจังหวัด​อยู่กับพี่น้อง​ ญาติๆ​ รู้สึกว่ามีความสุขมากกว่า​ที่ได้อยู่กับพี่น้อง​ แต่พอนึกถึงเค้า​ ​เราก็รู้สึกผิด​ถ้าต้องเลิกกัน​ เพราะเค้าไม่ได้ผิดอะไร​ วันนี้เค้าเก็บเสื้อผ้าออกไป​ แต่มีเหลือไว้บ้าง​ เรารู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับเค้า​ ทั้งที่เค้าดีกับเรามาก​ เราแสดงกริยาว่าไม่อยากคุย​ เจอหน่ากันก็ไม่มองไม่คุย​ เค้าคุยด้วยก็เงียบทำเหมือนเค้าไม่มีตัวตน​ หงุดหงิดใส่เค้าตลอดเวลา​ รู้สึกไม่พอใจกับสิ่งต่างๆที่เค้าทำให้​ แต่พอนึกถึงว่าต้องเลิกกัน​ ก็ใจหาย​ รู้สึกผิด​ว่าทำไม่ดีกับเค้า​ ไม่นึกถึงจิตใจเค้าเลยว่าจะรู้สึกยังไง​ ใจนึงก็เหมือนยังรักเค้าอยู่​ แต่อีกใจก็อยากอยู่คนเดียว​ เราสงสารเค้าถ้ายื้อต่อไป​ไม่รู้ว่าจะรักเค้าได้เหมือนเดิมมั้ย​ เพราะเราไม่ได้รู้สึกคิดถึงเค้าเลย​เวลาที่ไม่ได้เจอกันหลายๆวัน​ จะเลิกก็รู้สึกเสียดายกับความรักที่เค้ามีให้เรา เราไม่เคยมีแฟนที่เค้ารักเรามากแบบนี้​ ตลอด7ปี​เรารู้สึกรักเค้าไม่ได้ครึ่งนึงของความรักที่เค้ามีให้เราเลย​ แต่อีกใจก็ไม่อยากเห็นแก่ตัว​เอาเป็นตัวแปรสำคัญ​ ว่าเลือกลูก​ เพราะลูกไม่ชอบเค้า​ ปล.​ เค้าเป็นคนดี​ ดูแลห่วงใยเราดีมาตลอด​ แม้เราจะหงุดหงิดใส่​ ทำไม่ดีใส่​ เค้าไม่เคยมีปฏิกิริยา​ไม่ดีใส่เรา​ จนทำให้เรารู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับเค้า​ ตอนนี้จะเลิกก็สงสาร​ จะปรับตัวไปต่อ​ ก็กลัวจะไม่รอด​ กลายเป็นเค้าก็เสียเวลากับเราอีก​ ขออภัยที่เขียนซะยาวเลย