เราเลิกกับเเฟนไปประมาณปีกว่า ตอนเเรกก็ตกลงวันเป็นเพื่อนกันได้ แต่หลังๆมา เราขี้เกียดคุย ขี้เกียดเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตของเค้า ไม่ว่าจะงาน เเฟน หรืออะไร คือเราเบื่อ มันมีความรู้สึกว่า ทำไมต้องทำ เป็นอะไรกันก็ไม่ได้เป็น ทำไมเราต้องมารับรู้ปัญหาชีวิตคนอื่น เเรกๆเราทำได้ ก้คอยปลอบใจ บลาๆ เเต่ไปๆมาๆเริ่มเริ่มปวดหัว
มันคืออะไรคะ เราหมดความรู้สึกไปเเล้วหรอ หรือความใจดีในตัวเรามันหายไป หลังๆมาเราเริ่มรำคาญขึ้นเรื่อยๆเเบบ ไม่มีคนอื่นจะถามหรือไง มันหงุดหงิด รู้สึกรกสมอง ขี้เกียดรับรู้
เเบบนี้เราผิดมั้ยคะ ต้องทนอยู่คุยเป็นเพื่อนเค้าไป หรือ บอกไปตรงๆว่าเลิกถามสักทีได้ไหม ก็กลัวจะเสียความรู้สึก เพราะด้วยงานมันยังต้องเจอกันอยู่ เเต่คือมันไม่มีวิธีเเตกหักเเบบดีๆเลย
ปล.เค้าเป็นคนขอเลิกเรานะคะ เราก็อยากคุยในช่วงเเรกๆ ที่เลิกนะ ไม่อยากหายจากกันไป เเต่หลังๆมางงตัวเองเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันรำคาญ มีใครเคยเป็นมั้ยคะ
ถ้าเป็นคุณจะเลือกซัพพอร์ตเค้าต่อมั้ย เเต่ก็จะรำคาญใจเเละหงุดหงิด บางทีเราก็อยากอยู่ในโลกที่ไม่เคยมีเค้ามาก่อน ก่อนจะเจอกัน พอเค้ายังวนเวียนเเบบนี้ เอาตรงๆมันก้มีแอบเบื่อ เเฟนก็ไม่ใช่ ใครก็ไม่รู้ ต้องคอยมานั่งตอบนั้นนี่ รับฟังเวลาเครียด คือเราก็เบื่อเป็น อยากพักสมองบ้าง อยากหัวโล่ง
ขอบคุณสำหรับทุกๆคำตอบนะคะ
เป็นเพื่อนกับเเฟนเก่าได้ ไม่รำคาญกันหรอ??
มันคืออะไรคะ เราหมดความรู้สึกไปเเล้วหรอ หรือความใจดีในตัวเรามันหายไป หลังๆมาเราเริ่มรำคาญขึ้นเรื่อยๆเเบบ ไม่มีคนอื่นจะถามหรือไง มันหงุดหงิด รู้สึกรกสมอง ขี้เกียดรับรู้
เเบบนี้เราผิดมั้ยคะ ต้องทนอยู่คุยเป็นเพื่อนเค้าไป หรือ บอกไปตรงๆว่าเลิกถามสักทีได้ไหม ก็กลัวจะเสียความรู้สึก เพราะด้วยงานมันยังต้องเจอกันอยู่ เเต่คือมันไม่มีวิธีเเตกหักเเบบดีๆเลย
ปล.เค้าเป็นคนขอเลิกเรานะคะ เราก็อยากคุยในช่วงเเรกๆ ที่เลิกนะ ไม่อยากหายจากกันไป เเต่หลังๆมางงตัวเองเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันรำคาญ มีใครเคยเป็นมั้ยคะ
ถ้าเป็นคุณจะเลือกซัพพอร์ตเค้าต่อมั้ย เเต่ก็จะรำคาญใจเเละหงุดหงิด บางทีเราก็อยากอยู่ในโลกที่ไม่เคยมีเค้ามาก่อน ก่อนจะเจอกัน พอเค้ายังวนเวียนเเบบนี้ เอาตรงๆมันก้มีแอบเบื่อ เเฟนก็ไม่ใช่ ใครก็ไม่รู้ ต้องคอยมานั่งตอบนั้นนี่ รับฟังเวลาเครียด คือเราก็เบื่อเป็น อยากพักสมองบ้าง อยากหัวโล่ง
ขอบคุณสำหรับทุกๆคำตอบนะคะ