คือเราไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วค่ะ T.T ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม

เรารู้สึกว่าจิตใจเราอ่อนแอ พอมีอะไรมากระทบนิดนึง เราจะรู้สึกแย่

โดยเฉพาะคำด่าของแม่ แม่ไม่เคยชมเราเลยค่ะ มีแต่ด่า พูดจารุนแรง ทำร้ายจิตใจ ไม่ก็สาปแช่งไปเลย 

พอเราเถียงกลับ ก็หาว่าเราเถียงคำไม่ตกฟากมั่ง นิสัยก้าวร้าวมั่ง คือตอนเด็กๆ เราถูกสอนไม่ให้เถียง

แต่พอมาเรียน มาทำงาน เจอการปะทะ เราสู้กลับไม่ได้เลย เราเถียงไม่ทัน เราดูไม่มีทักษะในด้านนี้

จนบางครั้งคำพูดคนอื่นเลยมาทำร้ายเรา เราจะเจ็บใจ ทำไมๆ เราไม่ตอกกลับบ้าง

เราว่าชีวิตเราทำไรไม่ขึ้น อาจเป็นด้วยตัวเราด้วย แต่บางส่วนเราว่าอาจมาจากคำพูดของแม่ก้อได้มั่ง เค้าว่ากันว่าคำพูดจากปากพ่อแม่มันศักดิ์สิทธิ์นี่นา..เฮ้อ..

วันนี้ก็มีเรื่องเข้ามา เราก็ช่วยในฐานะที่เราสื่อสารภาษาอังกฤษพอได้ แต่มันก็เป็นเรื่อง sensitive (ธ.ใน ตปท) ธ.เค้าก็ต้องอยากคุยกะเจ้าของบัญชีโดยตรง

แต่ปัญหาเค้าไม่จบ แอะอะก็จะให้เราติดต่อไป โทรมาแต่ละที บอกแต่ให้ ธ.ติดต่อมาหน่อย คือทำไมเค้าคิดอะไรง่ายๆ แล้วเราเป็นใครมาขอให้ติดต่อกลับ

เราก็กลัวว่า ธ.จะหาว่าเราเป็นมิจฉาชีพป่าว มายุ่งกะ บช.คนอื่นทำไม 

แต่แม่เราก็ไม่เข้าใจ หาว่าเราแล้งน้ำใจ เราไม่เคยทำไรดี วนลูปคำด่าแบบเดิม 

เราสุดจะทน เลยบอกไปว่าไหนๆชีวิตมันก็บัดชบอยู่แล้ว พูดให้ตายๆเลยก็ได้ จะได้ไปเร็วขึ้น

เราก็ไม่ได้อยากอยู่แล้วเหมือนกัน  

มีบางครั้งเราก็แอบคิดวิธีที่ไปง่ายๆ นะ แต่เรายังไม่กล้าพอ 

เราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ เราก็กลัวว่าเราจะกล้า

เวลาเราดูข่าวฆ่าตัวตาย  ลึกๆเราแอบชื่นชมว่าพวกเค้านะ ทำไมมีความกล้ากันจัง เค้าก้าวข้ามความกลัวได้ยังไง ( เราคงบ้ามั่ง)

เดือนนี้เรามีความรู้สึกไม่อยากอยู่ 2 ครั้งละ ( เราโดนด่าเหมือนเดิม )

แบบนี้มันเข้าข่ายโรคซึมเศร้าป่ะคะ แล้วเราควรไปหาหมอมั่ยคะ